سختگیریهای عجیب بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای به بازی‌سازان
یک بازی‌ساز با بیان اینکه سخت‌گیری به بازی‌سازها باعث میشود آنها قید تولید محصول در ایران را بزنند، گفت: اگر سنگ جلوی پای مدیران بازی‌ساز نباشد، به این فکر می‌کنند که تیمشان را بزرگ کنند، بازی‌های بیشتری بسازند و درآمد بیشتری کسب کنند و این به نفع کشور و چرخ صنعت است.
امیر خاوری با بیان اینکه گروه بازی‌سازی آنها از سال 1397 شروع به کار کرده است، گفت: ما اولین بازی‌مان را در ایران ساختیم اما به دلیل شرایط موجود و سختی‌هایی که وجود داشت و سایر بازی‌سازان با آن دست و پنجه نرم می‌کردند، همچنین به دلیل شرایط اقتصادی و کاهش ارزش پولمان، تصمیم گرفتیم کلا از بازار ایران خارج شویم و پروژه‌های بعدی‌مان را در بازارهای گوگل‌پلی و اپ‌استور منتشر کنیم.
وی با بیان اینکه سختگیریهای عجیبی از سوی بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای مشاهده میشود، اظهار کرد: برای کاراکترهایی که در بازی وجود دارند، محدودیت‌هایی قائل می‌شوند که این محدودیت‌ها در سایر رسانه‌ها مثل سینما و تلویزیون نیست. در حالی که تصور میشود حداقل کاراکترهای کارتونی می‌توانند در مقایسه با افراد در دنیای واقعی محدودیت‌های کمتری داشته باشند. یا سختگیریهای زیادی که برای اسم بازی‌ها قائل می‌شوند که برای بازی‌سازان اذیت‌کننده است.
این بازی‌ساز ادامه داد: برای مثال یکی از این ایراداتی که به تیم‌های بازی‌سازی گرفتند این بوده که چرا در بازی‌تان صندوقچه شانس دارید و سکه و پول به بازی‌کنان قرض می‌دهید. در حالی که این سکه‌ها به‌صورت درون‌برنامه وجود دارند و نمی‌توان از بازی خارجشان کرد که حتی مصداق قمار داشته باشد، تنها مورد استفاده آن برای امکانات درون بازی است. چطور چنین چیزی می‌تواند مصداق قمار در نظر گرفته شود؟ درحالی که بینندگان برنامه‌ها در صداوسیما با شماره‌گیری بسیاری از کدها، برنده جوایز واقعی می‌شوند و این موارد را مصداق قمار در نظر نمی‌گیرند.
صنعت بازی‌سازی در ایران ضعیف و نوپاست
خاوری با بیان اینکه چنین مواردی باعث میشود بازی‌سازها اذیت شوند، ادامه داد: صنعت بازی‌سازی در کشور ما ضعیف و نوپا است. تیم‌های بازی‌سازی صرف نظر از استودیوهای بزرگ، تیم‌های کوچک چندنفره هستند و با چنین تصمیماتی به شدت تحت تاثیر قرار می‌گیرند. زمانی که یک بازی را بدون اطلاع‌رسانی از بازار آنلاین حذف می‌کنند، درآمد شرکت که روزانه از بازی دریافت میشود، صفر شده و تیم‌ها را ورشکسته و ناامید می‌کند.
وی خاطرنشان کرد: در چنین شرایطی نمی‌توان از بازی‌سازها انتظار خلاقیت داشت. چون باید همه بازی‌ها مثل هم باشد، از عناصر جدید نمی‌توان استفاده کرد و در این شرایط بازی‌سازها ترجیح می‌دهند دیگر بازی‌سازی را در کشور ادامه ندهند، ترجیح می‌دهند در فضایی بازی کنند که بتوانند خلاقیتی به خرج دهند، به همین دلیل از ایران خارج می‌شوند. البته فضای اقتصادی کشور و مشکلات ارزی هم در بروز این مشکلات بی‌تاثیر نیست.
این بازی‌ساز با تاکید بر اینکه کسب درآمد به ریال باید خیلی آسان‌تر از کسب درآمد به دلار و یورو باشد، افزود: درآمد ریال نیازی به صرافی و پرداخت مالیات آن کشور ندارد، در حالی که شرکت‌های خارجی به دلیل شرایط نامناسب اقتصادی قراردادهای یک‌طرفه‌ای با بازی‌سازان ایران می‌بندند که به‌نفع بازی‌ساز نیست. بازی‌سازهای ایرانی ممکن است با مبالغ و درصدهای کمتری راضی به بستن قرارداد شوند، شرکت‌ها و مارکت‌های خارجی هم از این موضوع استفاده می‌کنند که البته باعث ضرر طرف ایرانی میشود.
خاوری ادامه داد: با وجود مشکلات تحریمی، امکان بلوکه شدن پول و مالیات‌های بالا، ترجیح بعضی از تیم‌های بازی‌سازی این است که در خارج کار کنند.با وجود این، این قراردادهای غیرمنصفانه هم در مواردی بهتر از کار کردن در فضای سخت‌گیرانه در ایران است. گاهی هم درآمد به ریال اصلا برای تیم‌های کوچک به‌صرفه نیست و نمی‌توان روی آن حساب کرد. یا باید بازی‌سازی به عنوان شغل نیمه‌وقت نگاه کنیم که در آن صورت دیگر نمی‌توان امیدی به رشد این صنعت داشت. چون بازی‌سازی یک کار خلاقیتی و انرژی‌بر است و با نیمه‌وقت کار کردن به جایی نمی‌رسد.
بازی ایرانی می‌تواند عنصر فرهنگی باشد
وی با بیان اینکه وقتی که برای بازی‌های ایرانی سخت‌گیری می‌کنند و قابلیت‌های بازی را محدود می‌کنند، بازی‌هایی کمتری هم در بازار ایران ساخته میشود، افزود: وقتی بازیکن ایرانی می‌بیند آنقدر بازی خوب در مارکت ایرانی نیست که بخواهد سراغش برود، سراغ مارکت خارجی و بازی خارجی می‌رود. اگر مسوولان بنیاد دغدغه فرهنگ ایران را دارند، باید بدانند که بازی خارجی نمی‌تواند فرهنگ مارا اشاعه دهد. باید سخت‌گیری‌ها را کنار بگذارند و اجازه دهند بازی‌سازی به عنوان عنصری که می‌تواند فرهنگ‌سازی کند، جا بیفتد.
این بازی‌ساز با بیان اینکه سال‌هاست که دغدغه اول مملکت مسائل اقتصادی است، افزود: صنعت بازی‌سازی در کشورهای دیگر با پتروشیمی رقابت می‌کند اما در ایران آنقدر مشکلات برای بازی‌ساز ایجاد می‌کنند که درآمدشان به چشم نمی‌آید. در شرایطی که این سخت‌گیری‌ها باعث میشود تیم‌های بازی‌سازی درگیر ورشکسته نشدن باشند، چطور می‌توان اقتصاد کشور را دگرگون کرده و ایجاد شغل کرد؟ اگر سنگ جلوی پای مدیران بازی‌ساز نباشد، به این فکر می‌کنند که تیمشان را بزرگ کنند، شغل‌های بیشتری ایجاد کنند و بازی‌های بیشتری بسازند و درآمد بیشتری کسب کنند و این به نفع کشور و چرخ صنعت است.
خاوری خاطرنشان کرد: در نتیجه این سخت‌گیری‌ها و مشکلات اقتصادی، بخشی از بازی‌سازها به دنبال رفتن از ایران هستند، چون نه از نظر اقتصادی برایشان به صرفه است و نه می‌توانند چیزی که دوست دارند بسازند و ترجیح می‌دهند مهاجرت کنند. بازی ساختن در ایران میشود تولید چیزی که هست و نمی‌توان در آن خلاقیت به خرج داد و طرح‌های مورد نظر را پیاده کرد. با این وضعیت چیزی از صنعت بازی‌سازی نمی‌ماند، صنعتی که می‌تواند ناجی کشور باشد.