مدیرعامل اینتل ادعا می‌کند که این شرکت تا سال ۲۰۳۰ پردازنده‌هایی با یک تریلیون ترانزیستور خواهد ساخت.

قانون مور اولین بار توسط یکی از بنیان‌گذان حوزه‌ی نیمه‌هادی به نام گوردون مور مطرح شد. نسخه‌ی اولیه‌ی قانون مور که در سال ۱۹۶۵ ایجاد شد، خواستار دو برابر شدن تعداد ترانزیستورهای تراشه در هر سال بود. در دهه‌ی ۱۹۷۰، مور مجبور به تجدید نظر در مشاهدات و تغییر این قانون شد تا بگوید که تعداد ترانزیستورها هر دو سال دو برابر خواهد شد.

پت گلسینگر، مدیرعامل اینتل، می‌گوید سرعت افزایش تعداد ترانزیستورها به حدی کاهش یافته است که درحال‌حاضر تعداد ترانزیستورها در یک تراشه تقریباً هر سه سال دو برابر می‌شود.

هرچه عداد ترانزیستورهای یک تراشه بیشتر باشد، آن تراشه قدرتمندتر و کم‌مصرف‌تر خواهد بود. به عنوان مثال، آیفون ۱۱ از پردازنده‌ی ۷ نانومتری A13 Bionic قدرت می‌گرفت که ۸٫۵ میلیارد ترانزیستور داشت. تراشه‌ی ۳ نانومتری A17 Pro به‌کاررفته در گوشی آیفون مدل آیفون ۱۵ پرو و آیفون ۱۵ پرو مکس دارای ۱۹ میلیارد ترانزیستور است و در مقایسه با A13 Bionic بهبودهای زیادی در عملکرد و توان مصرفی ارائه می‌دهد.

به گزارش تامز هاردور، گلسینگر در جریان سخنرانی خود در MIT، قانون مور را «زنده و خوب» خواند و اعلام کرد که اینتل می‌تواند تا سال ۲۰۳۱ از سرعت قانون مور پیشی بگیرد و با لیتوگرافی 18A (۱٫۸ نانومتری) در سال ۲۰۲۵، مجدداً رهبر بازار پردازنده شود.

گلسینگر در سخنرانی خود گفت: «ما دیگر در دوران طلایی قانون مور نیستیم. اکنون افزایش سالانه‌ی تعداد ترانزیستورها بسیار سخت‌تر شده است؛ بنابراین درحال‌حاضر هر سه سال یک‌بار به ‌طور مؤثر تعداد ترانزیستورها دو برابر می‌شود که در مقایسه با گذشته روندی کاهشی محسوب می‌شود.»

مدیرعامل تیم آبی درحال پیش‌برد مفهوم جدیدی به نام قانون سوپر مور یا قانون مور ۲ است که از فناوری‌های پیشرفته‌ی پکیجینگ پردازنده برای افزایش تعداد ترانزیستورها بهره می‌برد.

گلسینگر گفت که تا سال ۲۰۳۰، اینتل می‌تواند تراشه‌ای با یک تریلیون ترانزیستور بسازد. استفاده از ترانزیستورهای جدید RibbonFET در کنار فناوری‌های جدید مربوط انتقال انرژی و لیتوگرافی جدید مواردی هستند که گلسینگر برای رسیدن به این هدف به آن‌ها اشاره کرد.

مدیرعامل اینتل همچنین به این نکته اشاره کرد که اقتصاد کسب‌وکار تراشه تغییر کرده است. او می‌گوید: «یک فناوری ساخت جدید، هفت یا هشت سال پیش حدود ۱۰ میلیارد دلار هزینه داشت. اکنون این فناوری حدود ۲۰ میلیارد دلار هزینه دارد، بنابراین شاهد تغییر دیگری در اقتصاد این صنعت هستیم.»