مدیرعامل اوبر در اجلاس این هفته داووس گفت با توجه مشکلات متعدد ژئوپلیتیک، شاید برخی از موضوعاتی که فوریت کمتری دارند از مرکز توجه خارج شوند. اما پس از پایان گرم‌ترین سال تاریخ، نباید مساله تغییرات اقلیمی را نادیده بگیریم. او در این اجلاس تاکید کرد که دولت‌ها و شرکت‌ها به جای بهانه باید به دنبال چاره برای گذار باشند.

به گزارش فست‌کامپانی، خسروشاهی در این اجلاس گفت که اوبر به عنوان یکی از بازیگران مهم می‌تواند به روند گذار به خودروهای الکتریکی کمک کند و سیاست‌مداران و دولت‌ها نیز باید بار دیگر روی مساله حمل و نقل پاک تمرکز کنند.

به گفته او دلایل چندانی برای خوش‌بینی نسبت به وضعیت اقلیمی وجود ندارد اما حمل‌ و نقل زمینی یکی از حوزه‌هایی است که می‌توان نسبت به آن خوش‌بین بود. در واقع طبق گزارش آژانس بین‌المللی انرژی، گذار به خودروهای الکتریکی یکی از معدود نقطه‌های روشن در تحول انرژی است.

به گفته او همه در این صنعت به نوعی برای کاهش تاثیر حمل‌ونقل شهری اوبر بر شرایط اقلیمی مسئولیت دارند و از نظر ما باید روی کسانی تمرکز داشت که از رانندگی امرار معاش می‌کنند.

کسانی که از این روش امرار معاش می‌کنند بیشتر از یک فرد معمولی رانندگی می‌کنند و درنتیجه اگر از خودروی الکتریکی استفاده کنند، جلوی آلودگی بیشتری گرفته می‌شود. همچنین این راننده‌ها افراد دیگری را نیز جابجا می‌کنند و با این حساب می‌توان با خودروهای کمتری به هدف کربن صفر رسید. همچنین بسیاری از این راننده‌ها از خانوار کم درآمد و متوسط هستند.

به گفته خسروشاهی، داده‌های اوبر نشان می‌دهد که راننده‌های این شرکت هفت برابر سریع‌تر از عموم به سمت خودروهای الکتریکی پیش رفته‌اند و وقتی که یکی از راننده‌های اوبر از خودروی الکتریکی استفاده می‌کند، چهاربرابر بیشتر از یک راننده عادی به کاهش آلودگی کمک می‌شود.

با این حال از نگاه او بدون اقدام جدی‌تر از سوی سیاست‌گذاران و کسب‌وکارها، اوبر نمی‌تواند اهداف کربنصفر خود را به واقعیت تبدیل کند. متاسفانه در حال حاضر بسیاری از دولت‌ها و خودروسازان سرعت خود در این مسیر را کاهش داده‌اند.

راه‌حل به جای بهانه
خسروشاهی معتقد است که فرایند سخت گذار به حمل و نقل عمومی بدون شک با مشکلات بسیاری همراه است و طرفین باید به جای بهانه به فکر حل مشکلات باشند و هیچ شرکت و دولتی به تنهایی قادر به حل مشکلات نیست.

از نگاه مدیرعامل اوبر سه مساله باید در دستور کار قرار گیرد. اول اینکه به سیاست‌های بیشتری برای توقف فروش خودروهای احتراقی در یک دهه آینده نیاز است. این اقدام به انگیزه بیشتر تولید‌کنندگان و کاهش قیمت خودروهای الکتریکی منجر می‌شود. اگر هزینه مالکیت یک خودروی الکتریکی کمتر نشود، راننده‌های بیشتری از آنها استفاده می‌کنند.

به گفته او نروژ فروش بنزینی را از سال ۲۰۲۵ ممنوع کرده و در حال حاضر چهار خودرو از هر پنج خودروی فروخته شده الکتریکی هستند. در جاهایی مثل لندن و کالیفرنیا هم سیاست‌های قدرتمندی را شاهد هستیم و راننده‌های اوبر این مناطق با سرعتی دو برابر دیگر شهر‌های اروپا و آمریکا به سمت خودروهای الکتریکی می‌روند.

دوم اینکه دولت‌ها باید تاثیرگذارترین سیاست‌ها را هدف بگیرند. از جمله سیاست‌های تاثیرگذار می‌توان به یارانه‌هایی برای خودروهای کارکرده و راننده‌های کم‌درآمد اشاره کرد و ایجاد یک بازار خودروهای الکتریکی دست دوم هم برای این گروه‌ها مفید است.

در انگلستان، شهر منچستر برای راننده تاکسی‌ها و راننده‌های خصوصی که به سمت خودروهای پاک می‌روند یک یارانه ۱۰ هزار پوندی در نظر گرفته است. کالیفرنیا یک طرح بازپرداخت مالیات خودروهای الکتریکی را برای خانوارهای کم درآمد در نظر گرفته است و دولت آمریکا نیز یک اعتبار مالیاتی ۴ هزار دلاری به خودروهای الکتریکی دست دوم اختصاص داده تا به توسعه این بازار کمک کند.

در نهایت هم از نگاه خسروشاهی شهر‌ها و کشور‌ها به زیرساخت بهتری برای خودروهای الکتریکی نیاز دارند. بسیاری از راننده‌ها گاراژ یا فضای لازم برای شارژ خودرو را ندارند و درنتیجه یک ایستگاه شارژ قابل دسترسی برای آنها ضروری است. داده‌ها ما نشان می‌دهد راننده‌های اوبر معمولا در محله‌هایی زندگی می‌کنند که چنین زیرساختی قابل دسترسی نیست.

نبود ایستگاه شارژ خودرو باعث شده تا بسیاری از گذار به خودروی الکتریکی خودداری کنند. سیاست «حق شارژ» آمستردام با فراهم کردن امکان نصب یک شارژر در تمامی خیابان‌ها، به حل این مشکل کمک کرده است و اوبر نیز روی فراهم کردن این زیرساخت در شهری مثل لندن سرمایه‌گذاری می‌کند.