این روش تعداد ماهواره‌های لازم برای پوشش اینترنت ماهواره‌ای را کاهش دهد
ماهواره‌های مدار پایینی زمین به‌زودی می‌توانند دسترسی میلیون‌ها نفر در سراسر جهان به ارتباطات پرسرعت را ممکن کنند اما این امر به‌دلیل محدودیت‌های فناوری با مشکلاتی روبه‌رو است: آرایه‌های آنتن این ماهواره‌ها هر لحظه فقط می‌توانند یک کاربر را مدیریت کنند. اکنون روشی جدید می‌تواند این مشکل را برطرف کند.
براساس گزارش Tech Xplore، نسبت یک‌به‌یک آرایه آنتن و کاربر به این معنی است که شرکت‌های فناوری باید یا صورت فلکی بزرگی از ماهواره‌های متعدد ایجاد کنند یا ماهواره‌های منفرد بزرگ با آرایه‌های زیاد به فضا بفرستند تا پوشش گسترده‌ای داشته باشند. هر دو گزینه گران و از نظر فنی پیچیده‌اند و می‌توانند مدارهای فضایی شلوغ نیز به وجود بیاورند.
اسپیس‌ایکس راه اول، ایجاد صورت فلکی، را انتخاب کرد. درحال‌حاضر شبکه اینترنت فضایی این شرکت، استارلینک، متشکل از بیش از 6000 ماهواره در مدار پایینی زمین است که بیش از نیمی از آن‌ها طی چند سال گذشته پرتاب شده‌اند. اسپیس‌ایکس همچنین قصد دارد در سال‌های آینده ده‌ها هزار ماهواره دیگر را در مدار قرار دهد.
اکنون، در روشی که محققان دانشگاه پرینستون و دانشگاه یانگ مینگ چیائو تونگ در تایوان، ابداع کرده‌اند، آنتن‌های ماهواره‌ای در مدار پایین می‌توانند هم‌زمان سیگنال‌های چند کاربر را مدیریت کنند و سخت‌افزار موردنیاز را نیز به‌شدت کاهش دهند.
درحالی‌که آرایه‌های آنتن روی پلتفرم‌ها و دکل‌های زمینی در هر پرتو امواج رادیویی می‌توانند سیگنال‌های زیادی را مدیریت کنند، ماهواره‌های مدار پایینی فقط می‌توانند یک سیگنال را مدیریت کنند. سرعت 20 هزار مایل‌برساعت (حدود 32 هزار کیلومتربرساعت) این ماهواره‌ها و تغییر مداوم موقعیت آن‌ها تقریباً کنترل سیگنال‌های متعدد را غیرممکن می‌کند؛ به همین دلیل آرایه آنتن آن‌ها تک‌کاربره است.
براساس مقاله منتشرشده در IEEE، محققان راهی برای غلبه بر محدودیت تک‌کاربره بودن ایجاد کرده‌اند. آن‌ها سیستمی را توسعه دادند تا بدون نیاز به سخت‌افزار اضافی انتقال‌ها را از یک آرایه آنتن به چندین پرتو تقسیم کند. محققان این روش را به تابش دو پرتوی متمایز از یک چراغ قوه بدون چندین لامپ اضافه تشبیه می‌کنند. این ویژگی به معنای کاهش شدید هزینه و مصرف انرژی است.
شبکه‌ای با آنتن‌های کمتر می‌تواند به معنای ماهواره‌های کمتر یا کوچک‌تر باشد. محققان می‌گویند یک شبکه ماهواره‌ای معمولی در مدار پایینی زمین ممکن است به 70 تا 80 ماهواره نیاز داشته باشد تا بتواند ایالات متحده را پوشش دهد. اکنون، با این روش تعداد ماهواره‌ها می‌تواند به 16 کاهش یابد. همچنین این تکنیک جدید را می‌توان در ماهواره‌هایی که قبلاً ساخته شده‌اند، به کار برد.