یک ستاره‌شناس آماتور در ترکیه سیارکی را در حال حرکت در فضا مشاهده کرد و اکنون مشخص شده است که این جرم مشاهده شده، یک سیارک نبوده است، بلکه تسلا رودستر ایلان ماسک است که در فضا می‌گردد.

جامعه فضایی برای مدت کوتاهی فکر کردند که یک شیء غیرعادی را کشف کرده‌اند که در فضا گذر می‌کند. اما واقعیت به مراتب زمینی‌تر بود.

به نقل از آی‌ای، در سال ۲۰۱۸، شرکت اسپیس‌ایکس ایلان ماسک آزمایشی جسورانه را با پرتاب تسلا رودستر قرمز گیلاسی خود به مدار انجام داد. این اولین پرواز موشک فالکون هوی نیز بود.

خودرویی که مانکنی به نام «استارمن» پشت فرمان آن قرار دارد، به سفری جسورانه در منظومه شمسی فرستاده شد.

به سال ۲۰۲۵ بازگردیم. یک ستاره‌شناس آماتور در ترکیه سیارکی را در اوایل ماه ژانویه در حال حرکت در فضا مشاهده کرد.

پس از مشاهدات دقیق، ستاره‌شناس یافته‌ها را به مرکز سیاره کوچک (MPC) در مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیتسونیان کمبریج ارسال کرد.

این سیارک از فاصله ۲۴۰ هزار کیلومتری زمین می‌گذشت. در ابتدا، به عنوان یک جرم نزدیک به زمین در فهرست قرار گرفت و در روز دوم ژانویه ۲۰۱۸ CN۴۱ نامگذاری شد. اما در نهایت مشخص شد که یک سیارک نیست.

چندی نگذشت که تردیدها به وجود آمد. اخترشناس جاناتان مک داول مشکوک شد که ممکن است این یک سیارک نباشد.

پس از مدتی بررسی، او متوجه شد که مسیر حرکت شیء کاملا مطابق با مرحله بالایی موشک فالکون هوی است که تسلا رودستر ماسک روی آن سوار بود.

۲۰۱۸ CN۴۱ یک سیارک نبود. این همان مرحله بالایی فالکون هوی بود که تسلا رودستر ماسک را حمل می‌کرد. عنوان ۲۰۱۸ CN۴۱ در حال حذف است و به عنوان حذف شده در لیست قرار خواهد گرفت.

کارشناسان نگرانی‌هایی را مطرح کرده‌اند

ایلان ماسک، رودستر شخصی خود را در روز ۶ فوریه ۲۰۱۸ به عنوان محموله آزمایشی موشک فالکون هوی از مرکز فضایی کندی در فلوریدا به فضا پرتاب کرد.

به غیر از مانکن، این خودرو مجهز به دوربین‌هایی بود تا مناظر خیره‌کننده از زمین را ثبت کند.

این حادثه یک نگرانی جدی ایجاد کرد و آن نبود پایگاه داده برای ردیابی زباله‌های فضایی بود. ستاره‌شناسان هشدار می‌دهند که افزایش تعداد اجرام ردیابی نشده در فضا می‌تواند مانع از تلاش برای محافظت از زمین در برابر سیارک‌های بالقوه خطرناک شود. این اولین باری نیست که یک فضاپیما با یک سیارک اشتباه گرفته می‌شود.

کارشناسان بر نیاز به یک سیستم جامع برای ردیابی تمام اشیاء ساخته شده توسط انسان در فضا تاکید می‌کنند. این به جلوگیری از شناسایی اشتباه در آینده کمک می‌کند و ایمنی اکتشافات فضایی جاری را تضمین می‌کند.