این سیستم می‌تواند پردازش‌هایی را که برای ابرکامپیوترهای معمولی بسیار زمان‌بر است، به‌سرعت انجام دهد.

مهندسان ژاپنی اولین ابرکامپیوتر کوانتومی هیبریدی جهان را راه‌اندازی کردند. آنها کامپیوتر کوانتومی 20 کیوبیتی Reimei را با Fugaku (ششمین ابرکامیپوتر سریع جهان) ادغام کردند. این پلتفرم هیبریدی می‌تواند پردازش‌هایی را که برای ابرکامپیوترهای معمولی بسیار زمان‌بر است، به‌سرعت انجام دهد.

براساس گزارش Live Science، شرکت Quantinuum، سازنده کامپیوتر کوانتومی Reimei، می‌گوید که ابرکامپیوتر کوانتومی هیبریدی در مؤسسه علمی Riken در توکیو قرار دارد و عمدتاً برای تحقیقات فیزیک و شیمی استفاده خواهد شد.

راه‌اندازی اولین ابرکامپیوتر کوانتومی هیبریدی جهان
سیستم هیبریدی Reimei-Fugaku اولین سیستم ترکیبی است که کاملاً وارد فازعملیاتی شده است؛ بااین‌حال پیش‌تر شرکت‌های دیگری نیز چنین سیستم‌هایی را آزمایش کرده‌اند. در ژوئن 2024، شرکت IQM یک پردازنده کوانتومی 20 کیوبیتی را در ابرکامپیوتر SuperMUC-NG در آلمان ادغام کرد. بااین‌حال این سیستم هنوز در مرحله آزمایش قرار دارد و هنوز تاریخ عملیاتی‌شدن کامل آن اعلام نشده است.

کامپیوترهای کوانتومی در آینده می‌توانند جایگزینی برای کامپیوترهای قدرتمند فعلی شوند؛ این کامپیوترها پتانسیل انجام محاسبات مختلف را در چند دقیقه یا ثانیه دارند، محاسباتی که قدرتمندترین کامیپوترهای امروزی طی میلیون‌ها انجام می‌دهند. بااین‌حال هنوز کامپیوترهای کوانتومی به اندازه کافی بزرگ و قابل اعتماد نیستند، به همین دلیل اکنون دانشمندان می‌گویند که ادغام کامپیوترهای کوانتومی با ابرکامپیوترها می‌تواند یک توقف‌گاه موقت باشد تا بتوانیم از قابلیت‌های خارق‌العاده کوانتومی آنها بهره ببریم.

برخلاف اکثر کامپیوترها کوانتومی که از کیوبیت‌های ابررسانا استفاده می‌کنند، Reimei از کیوبیت‌های تله‌یونی (trapped-ion qubits) استفاده می‌کند. این امر دانشمندان را قادر می‌سازد تا یون‌ها را دستکاری کنند تا اطلاعات کوانتومی را ذخیره و پردازش کنند. کیوبیت‌های تله‌یونی اتصالات بیشتر بین کیوبیت‌ها را فراهم می‌کنند، درحالی که کیوبیت‌های ابررسانا اتصالات گیت سریع‌تری دارند و قرارگیری آنها روی تراشه‌ها آسان‌تر است.

شرکت سازنده ابرکامپیوتر Fugaku می‌گوید که کامپیوتر کوانتومی Quintinuum را برای ادغام انتخاب کرد زیرا دارای معماری منحصربه‌فردی است و می‌توان به‌صورت فیزیکی کیوبیت‌ها را حرکت داد. این امر توسعه الگوریتم‌های پیچیده‌تری را امکان‌پذیر می‌سازد.