گزارش‌ها حاکی از آن است که ایلان ماسک با سو‌‌ءاستفاده از نقص در قوانین محلی، ژنراتورهای سمی را در نزدیکی محل زندگی مردم مستقر کرده است.
بر کسی پوشیده نیست که ایلان ماسک ثروت هنگفتی دارد. در زمان نوشتن این مطلب، دارایی او بیش از ۳۲۵ میلیارد دلار، یعنی ۶۲ میلیارد دلار بیشتر از مجموع حقوق سالانه همه کارکنان ایالت میشیگان است. جمعیت کارکنان ایالت میشیگان بیش از ۴ میلیون و ۳۰۰ هزار نفر است. پس چرا او برای تأمین انرژی مراکز داده‌اش از ژنراتورهای بی‌کیفیت و قابل حمل استفاده می‌کند؟

براساس تصاویر هوایی جدید که توسط مرکز حقوقی محیط‌زیست جنوب به دست آمده، شرکت هوش مصنوعی ایلان ماسک (xAI) برای تأمین برق کلوسوس، مرکز ابررایانه‌ای خود از ۳۵ ژنراتور گاز متان استفاده می‌کند. این مرکز داده که در منطقه تاریخی جنوب ممفیس واقع شده، از سپتامبر گذشته فعالیت خود را آغاز کرده است، هرچند رهبران محلی جامعه با آن مخالفت کرده بودند.

مراکز داده هوش مصنوعی به‌طور معمول بسیار پر سر و صدا هستند و مصرف آب و برق آن‌ها مشابه یک شهر متوسط آمریکایی است. شرکت خدمات عمومی محلی MLGW پیش‌بینی کرده است که مرکز داده ممفیس زمانی که به حداکثر ظرفیت خود برسد، روزانه یک میلیون گالن آب و ۱۵۰ مگاوات برق مصرف خواهد کرد.

گرچه شرکت MLGW اعلام کرده است که چهار قرارداد خدمات برق استاندارد، یک قرارداد خدمات آب و یک قرارداد خدمات گاز با xAI امضا کرده است که مجموعاً ۵۰ مگاوات برق تأمین می‌کند، ایلان ماسک می‌گوید مرکز داده به دلیل نوسانات سریع برق، به برق بسیار بیشتری نیاز دارد.

طبق گزارش بلومبرگ، وقتی مراکز داده به سرعت ساخته می‌شوند، شبکه‌های برق شهری نمی‌توانند به سرعت نیازهای برق زیاد این مراکز را تأمین کنند. بنابراین، دریافت مجوز برای تأمین برق این مراکز فرایندی کند و محتاطانه است.

ایلان ماسک که هرگز منتظر دریافت مجوز نمی‌ماند، تصمیم گرفته است از شکاف قانونی در مقررات محلی استفاده کند. این شکاف به او اجازه می‌دهد گروهی از ژنراتورهای سمی گاز متان را بیرون از مرکز خود قرار دهد، به شرطی که هر کدام از آن‌ها بیشتر از ۳۶۴ روز در یک مکان ثابت نمانند. در همین حال، ساکنان محلی مجبورند با پیامدهای سمی این موضوع روبه‌رو شوند. گزارشی از پروپابلیکا نشان داد نرخ ابتلا به سرطان در این منطقه از ممفیس چهار برابر بیشتر از میانگین ملی است.

زمین‌های صاف و کم‌ارتفاع منطقه‌ی جنوب ممفیس در گذشته به‌عنوان محلی دور از دید برای شرکت‌های بزرگ استفاده می‌شد تا کارخانه‌های صنعتی خود را در آنجا بسازند. این موضوع باعث بروز بحران‌های بهداشتی زیادی شده است و سمومی مثل اتیلن اکسید و آرسنیک آلودگی خاک، آب و هوای اطراف را در پی داشته‌اند.

ژنراتورهایی مثل ژنراتورهای xAI مقادیر زیادی دی‌اکسید نیتروژن تولید می‌کنند. دی‌اکسید نیتروژن گازی بسیار واکنش‌پذیر است و در طول زمان باعث آسیب‌های تنفسی جدی و بازگشت‌ناپذیر می‌شود. این گاز علاوه بر آسیب‌های جبران‌ناپذیر دستگاه تنفسی، بر لایه ازن نیز تأثیر منفی دارد و موجب شکل‌گیری باران‌های اسیدی، دود و آلودگی مواد مغذی خاک و منابع آب محلی می‌شود. اکنون ژنراتورهای مرکز داده مذکور به‌طور مداوم درحال تولید آلودگی هستند و بیشترین آسیب را به جوامع آسیب‌پذیر وارد می‌کنند.

مسئولین شهر از ساکنان خواسته‌اند این وضعیت را تحمل کنند و آژانس حفاظت از محیط زیست از اکتبر گذشته واکنشی نشان نداده است. بنابراین، اکنون مسئولیت بر دوش خود جوامع آسیب‌دیده است تا دربرابر استراتژی هوش مصنوعی ایلان ماسک که بر سرعت و آلوده‌سازی تأکید دارد، ایستادگی کنند.

کیشاون پیرسون، یکی از ساکنان محلی و مدیر انجمن مبارزه با آلودگی ممفیس به گاردین گفت: «دیگر هیچ‌کس نباید خانواده‌اش را به خاک بسپارد، صرفا به این دلیل که افراد سرکش، ثروتمند، سفیدپوست و نژادپرست همچنان پروژه‌هایی می‌سازند که ما را خفه می‌کنند. تمام این اتفاقات قابل پیشگیری است.»