تسنیم: روزهای حوزه ارتباطاتی چندان تعریفی ندارد و نفس بزرگان این بخش در سینه حبس است و نگاهها به کمیسیون تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی دوخته شده تا بالاخره خروجی این کمیسیون مشخص شود.
حرف و حدیثها هم در این میان کم نبوده و هر از گاهی چیزهایی به گوش می رسد که علاوه بر تسکین، تشدید در وضعیت روحی برخی از فعالان ارتباطی را نیز به دنبال داشته که سرانجام لب به شکایت گشوده و سخن دل را برملا کردهاند. در هفته اخیر مسلما کسی نبوده که خبر افزایش احتمالی قیمت اینترنت را نشنیده باشد و در حاشیه نیز حرفهایی بر سر عواقب این موضوع که بیشتر از طرف بخش خصوصی و شرکتهای بزرگی چون PAP یا همان توزیع کنندگان پهنای باند مطرح شده است را نیز نشنیده باشد.
هستند کسانی که مظلومانه در سالن انتظار و گوش به زنگ ایستادهاند تا ببینند مصوبه رگولاتوری میتواند امیدی برایشان باشد یا باید کرکرهها را پایین بکشند و عطای کار در این صنف را به لقایش بسپارند. کسانیکه به هیچ عنوان از ذهن بچههای نسل گذشته پاک نخواهند شد و همواره یادآور خاطراتی از خود در ذهن جوانان هستند.
اینترنتی که تا ۱۰، ۱۲ سال گذشته هیچ مفهومی را القا نمیکرد و اندک بودند کسانیکه اطلاعاتی کامل و درست از این شبکه داشته باشند اما به واسطه این افراد که اکنون دلی پر درد دارند به جوانان شناخته و به میان خانوادهها آورده شد تا کودکانی که در این عصر چشم به جهان میگشایند با تکنولوزی آمیخته باشند بدون اینکه هیچ شناختی از تاریخچه پیدایش این شبکه در کشور داشته باشند.
کافینتهایی که این روزها با مراجعه هر مشتری، مجالی برای گفت و گوی مدیر آن کافینت با مشتری را فراهم میکند، دیری نمیگذرد که اجازه سرخاراندن را به آنان نمیداد اما روزگار کار را به جایی رسانید که این افراد تنها مشتاق برخی ماهها یا فصول که در آن کاری در ارتباط با اینترنت انجام میشود باشند تا بتوانند روزی خود را درآورند.
بعید نیست که این تفکر در ذهن شکل گیرد، پیشرفت تکنولوژی ایجاب میکند که زمینههای نفوذ و فراگیری پدید آید اما باید این موضوع را نیز در نظر گرفت که آیا به فراخور پیشرفت و توسعه، فکری هم به حال کسانی که عمری وقت گذاشتند و در این حرفه ماندهاند شده است که هرکسی از راه میرسد نخواهد کار آنان را بیارزش جلوه دهد و با در اختیار داشتن دو سیستم رایانهای کاری همچون آنها ارائه دهد؟
محمد محمودی که از فعالان این حوزه به حساب میآید و بازه کاری او به یک دهه میرسد با اشاره به اینکه اگر افزایش تعرفهای از سوی رگولاتوری داشته باشیم، نمیتوانیم دوام بیاوریم، اظهار کرد: قیمتها در تمام ابعاد جامعه افزایش داشته است اما انگار نه انگار که ما هم داریم در این جامعه کار میکنیم و باید افزایش تعرفهای داشته باشیم چرا که همچنان تعرفههای ما برای دو سال گذشته است.
وی معتقد است که بارها از سوی فعالان این بخش به اتحادیه گفته شده که افزایشی را تعرفهها لحاظ کنند اما با جواب "بروید و از مردم بیشتر بگیرید" روبرو شدهاند که به وضوح نشانی از عدم ضوابط مشخص در این حوزه دارد.
این مسئول کافینت با اشاره به اینکه تعرفههای حال حاضر تفاوت چشمگیری با ۱۰ سال گذشته ندارد، ابراز کرد: شرایط بسیار ناگوارتر شده است و اگر به عنوان مثال ۱۰ سال گذشته برای اجاره مغازه، ۱۵۰ هزار تومان میپرداختیم، هماکنون به دو میلیون تومان رسیده است.
محمودی در واکنش به این پیشنهاد که چرا کار دیگری را در کنار این شغل تعریف نمیکنید؟، گفت: به این مضوع فکر نکردهام. اما چه کاری میتوان تعریف کرد در حالیکه ویترینی نداریم و اجازه کار دیگری نیز به ما داده نشده است؟
وی تنها یک درخواست دارد که به موازات زمزمههای افزایش قیمت اینترنت حداقل، افزایشی در نرخ خدمات کافینتها نیز لحاظ شود تا فرضا اگر سرویسی ۲۵۰ هزار تومان توسط آنها تهیه می شود قابلیت جبران این هزینهکرد از طریق ارائه خدمات وجود داشته باشد.
علیرضا بهرامیپور دیگر کافینت داری است که با ابراز گلایه از فعالیت کسانیکه به صورت غیرقانونی در این بازار فعالیت میکنند، اظهار کرد: تمام فعالیتهای بنده مبتنی بر قانون و مجوز بوده و همواره سعی کردم بر طبق ضوابط کار کنم اما عدهای با داشتن مجوز مراکز خدمات فتوکپی، وارد ارائه خدمات اینترنتی نیز میشوند در حالیکه هیچگونه مجوزی از اتحادیه مربوط به ما ندارند.
وی عنوان کرد: تمام هزینهها از برگه A۴ گرفته تا آبونمان برق و آب از بعد هدفمندسازی یارانهها افزایش داشتهاست اما نرخهای ما برای همچنان برای دو سال گذشته است.
این مسئول کافینت در پاسخ به این سوال که بیشتر مشتریان شما در چه شرایطی به شما رجوع میکنند و شامل چه افرادی میشوند؟ گفت: مخابرات و شرکتهای بسیاری خدمات اینترنت پرسرعت به کاربران میدهند و با این حساب بازار ما چندان رونقی ندارد و در حال حاضر هر فرد با داشتن خطی پرسرعت، در منزل از اینترنت استفاده میکند و تنها در شرایطی که سیستماش خراب باشد، در منزل نباشد، به رویه ثبت نام آشنا نباشد به ما مراجعه میکند.
او با ذکر مثالی گفت: در شهرستان ورامین به صورت تقریبی از هر صد خانوار، ۲۰ خانوار به اینترنت نیاز دارند و از این تعداد، پنج خانوار به کافینت مراجعه میکنند.
وی در مواجه شدن با این سوال که با افزایش احتمالی قیمت اینترنت امکان تغییر شغلی برای شما وجود دارد؟ گفت: بارها به این فکر افتادهام که تغییر شغل دهم اما هربار هم با یک دودوتا چهارتا به این نتیجه رسیدهام که شر این کار بیشتر است اما با افزایش قیمت اینترنت باید دوباره راجع به این موضوع فکر کنم.
در عین حال کافی نتدار دیگری در منطقه اکباتان در حالیکه خواهان این بود اسمش فاش نشود، عنوان کرد: اگر اتحادیه به فکر ما بود که وضعمان این نمیشد. درخواست بیجایی داریم که میخواهیم تعرفههایی که حقمان است را افزایش دهند؟ مگر ما چه تفاوتی با سایر کسانی داریم که در بازار رایانه به سلیقه خود، قیمتها را بالا میبرند؟
خوب است که برای انجام تصمیمگیریهایمان نگاهی جامع داشته باشیم تا تنها برای رفع برخی چالشها، حق عدهای ضایع نشود.