در سراسر دنیا، چند پروژه مخصوص توسعه هواپیماهای الکتریکی در حال انجام است. در بیشتر این پروژهها، هواپیماهایی توسعه مییابند که بهصورت عمودی فرود و صعود دارند و میتوانند راهکار بسیار کاربردی برای رهایی از شلوغی و ترافیک زمینی داخل شهر باشند. اما توسعه این صنعت جدید،هزینههای گزافی دارد. گردانندگان این پروژهها میتوانند به راحتی با یکی شدن با یکدیگر، سرمایههای خود را روی هم گذاشته و نمونههای اولیه یا ایدههای مفهومی خود را به واقعیت نزدیکتر کنند. اما پیدا کردن سرمایهگذار قدرتمند و صبور، برای فعالان این حوزه یک دغدغه اصلی است؛ زیرا ساخت تنها یک هواپیمای الکتریکی در سادهترین حالت ممکن، بین ۷۵ تا ۱۰۰ میلیون دلار هزینه دارد و این رقمی نیست که هر سرمایهگذاری آن را قبول کند.
«مارک مور» رئیس پروژه توسعه تاکسیهای هوایی اوبر است که Elevate نام دارد. وی پیشبینی کرده که استارتآپها به زودی برای حرکت در این زمینه، نیاز به کمک پیشگامان خودروسازی خواهند داشت. وی در مصاحبهای با فوربس در کنفرانس NBAA گفت:« به احتمال زیاد طی ۱۲ ماه آینده، سرمایهگذاریهای کلانی از سوی خودروسازی، روی این حیطه جدید انجام خواهد شد. این سرمایهگذاریها، باعث خواهد شد تا حملونقل هوایی وارد فاز جدید شده و رنگ واقعیت بگیرد.» اما چالشهایی که شرکتهای خودروسازی برای ورود به این حیطه جدید با آنها روبهرو هستند، کم نیست. با مرور تجربههای مرتبط با خودروهای الکتریکی و خودران زمینی، فعالان این حوزه به خوبی میدانند که توسعه نرمافزار، سختافزار و تکنولوژی باتری تا چه اندازه پیچیده و مشکل بوده و سرمایه هنگفتی را میطلبد. صنعت هواپیماهای الکتریکی نیز کارکرد مشابهی با همتای زمینی خود دارد. به همین دلیل شرکتهای سازنده خودرو قرار نیست بیگدار به آب بزنند و باید ریسکهایی را متحمل شوند. اما همین حالا چند شرکت خودروسازی هستند که شانس خود را برای ورود به حیطه جدید امتحان کردهاند. مثلا شرکت هیوندا ماه گذشته اعلام کرد که یکی از مسوولان اسبق ناسا را استخدام و بهعنوان رئیس بخش راهبری هوایی داخل شهر خود انتخاب کرده است. البته هیچ اطلاعاتی از جزئیات مسوولیتها و اقدامات این بخش جدید اعلام نشد.
دو شرکت بوئینگ و پورشه نیز اوایل ماه جاری اعلام کردند که با همکاری یکدیگر قرار است خودروی پریمیوم پرنده را توسعه دهند. اما از آنجا که سرمایهگذاری در بخش نوپایی همچون حملونقل الکتریکی هوایی بسیار پر ریسک بوده و صبر زیادی میطلبد، برای سرمایهگذاران بی طاقت و عجول سیلیکونولی چندان دلپذیر نیست. توسعه و ساخت نمونههای اولیه هواپیماهای الکتریکی که تا کنون طراحی شده، نسبت به هواپیماهای سنتی و هم اندازه خود، هزینه بسیار بیشتری میطلبد. شرکت لیلیوم، یکی از شرکتهایی است که تا کنون توانسته ۱۰۰ میلیون دلار سرمایه جذب کند و قرار است ۴۰۰ میلیون دلار دیگر نیز به این سرمایه اضافه شود. فعالیتهای دیگری نیز از سوی دیگر شرکتهای سازنده خودرو دیده میشود. مثلا شرکت فورد اوایل سالجاری مقالهای در این زمینه منتشر کرد که توسط محققان دانشگاه میشیگان انجام شده بود. شرکت جنرال موتورز نیز براساس گزارشها، بیش از یک میلیارد دلار برای پروژههای مرتبط با این حوزه، کنار گذاشته است.
استارتآپهای این حوزه جدید، علاوهبر قدرت سرمایهگذاری شرکتهای خودروسازی، به تجربه آنها در تولید انبوه نیز توجه دارند. اگر در آینده، خدمات حملونقل با تاکسیهای هوایی قرار باشد که مقرونبهصرفه شود، شرکتها باید بتوانند راهی برای تولید زیاد از هواپیماهای الکتریکی پیدا کنند. در حیطه صنعت خودروهای الکتریکی، شرکت تویوتا عقبتر از دیگر رقبای خود بهنظر میرسد و بعید بهنظر میآید که این شرکت در دنیای هواپیماهای الکتریکی نیز بتواند در آینده نزدیک ورود کند. اما تویوتا، در حال توسعه سیستمهای هوش مصنوعی است که برای استفاده در صنعت هواپیماهای الکتریکی کاربرد خواهد داشت. تویوتا سال گذشته، طرحی از یک خودروی پرنده معرفی و همچنین اعلام کرد که روی شرکت Joby Aviation، سازنده هواپیماهای VTOL نیز سرمایهگذاری کرده است.