ابداع فن‌آوری پوشیدنی با قابلیت ردیابی حرکات دست انسان
در پی مشارکت پژوهشگران چند دانشگاه برتر جهان، نوعی فناوری پوشیدنی با وزن بسیار کم طراحی‌شده است که روی دست کاربر نصب و حرکات دست وی را آنالیز و تحلیل می‌کند. این فناوری دارای کاربری‌های متعددی خواهد بود.
تیمی مشترک از پژوهشگران دانشگاه‌های کرنل، ویسکانسین و مادیسون، از ساخت فناوری جدید پوشیدنی که روی مچ دست سوار میشود خبر دادند. این فناوری قادر به ردیابی کامل دست انسان به صورت سه بعدی است. این دستگاه که با نام فینگر ترک (FingerTrak) نام‌گذاری شده، قادر به تفسیر و تشخیص بسیاری از موقعیت‌های دست انسان بوده و این داده‌ها را به اطلاعات سه بعدی، از جمله اطلاعات مربوط به 20 موقعیت مفصل انگشت تبدیل می‌کند.
فینگر ترک از سه یا چهار دوربین حرارتی مینیاتوری با وضوح پایین استفاده می‌کند که خطوط مچ را تحت کنترل و بررسی دارند. محققان می‌گویند این وسیله می‌تواند برای ترجمه زبان علامت یا در واقعیت مجازی مورد استفاده قرار گیرد. فینگر ترک همچنین می‌تواند برای بررسی و پایش سطح سلامتی، تعامل انسان با ربات و مواردی مشابه مورد استفاده قرار گیرد.
پژوهشگران این پروژه اعتقاد دارند که بزرگ‌ترین مزیت این فناوری، نوع عملکرد و قدرت تحلیل آن است. فینگر ترک با نگاه کردن به محورهای مچ دست می‌تواند با دقت بالا در جایی که انگشتان دست قرار دارند، قرار گرفته و اطلاعات به دست آمده را به صورت سه بعدی بازسازی کند. این اولین سیستمی است که قادر به بازسازی وضعیت کامل دست انسان بر اساس وضعیت و موقعیت خطوط مچ دست است.
نمونه‌های قدیمی این فناوری که روی مچ دست قرار می‌گرفتند، بیش از حد حجیم بوده و در عملکرد و فعالیت فرد اختلال ایجاد می‌کرد. در حقیقت نمونه‌های قدیمی این فناوری مزاحم عملکرد روزمره کاربران خود بودند.
از سوی دیگر اکثر این نمونه‌های قدیمی، فقط قادر به بازسازی چند حرکات دست به صورت گسسته بودند. دستیابی به موفقیت سیستم فینگر ترک، تمامی این معضلات را برطرف کرده است. در حقیقت این فناوری پوشیدنی، یک دستبند سبک وزن است که امکان حرکت آزاد دست را فراهم می‌کند.
این دستگاه بر ترکیبی از تصویربرداری حرارتی و یادگیری ماشینی متمرکز است تا به جای تکیه بر دوربین‌ها، مستقیماً حرکات دست را بازسازی کند تا به این ترتیب موقعیت انگشتان را به دست آورد.
چهار دوربین حرارتی بسیار کوچک که در این دستگاه مورد استفاده قرار می‌گیرد، تقریباً به اندازه نخود فرنگی هستند و می‌تواند چندین تصویر تیره را دریافت و یک طرح کلی از دست کاربر را شکل دهد. این سیستم می‌تواند با استفاده از یک شبکه عصبی عمیق، تصاویر را با هم ترکیب کرده و دست مجازی را به صورت سه بعدی بازسازی کند.
به اعتقاد پژوهشگران، استفاده از این فناوری می‌تواند علاوه بر کمک به افراد ناشنوا برای درک زبان اشاره، در حوزه روباتیک و تعامل میان انسان، روبات و هوش مصنوعی نیز به کار رود.