«مجتبی رضاخواه» نماینده استان تهران در مجلس یازدهم ضمن مخالفت صریح خود با «طرح ساماندهی پیامرسانهای اجتماعی»، اعلام میکند که بخشهایی از این طرح منطقی نیستند و بعید است به شکل فعلی به تصویب مجلس برسد. طرح ساماندهی پیامرسانهای اجتماعی که در سالهای ۹۷ و ۹۸ هم در مجلس دهم مطرح شده بود، حالا با نسخهای تازه، یک بار دیگر در مرکز توجه مجلس یازدهم قرار گرفته است که حواشی بسیاری داشته و کاربران نسبت به محدودیتهایی که این طرح میتواند ایجاد کند در فضای مجازی انتقادهای بسیاری داشتهاند.
رضاخواه اعلام میکند که این طرح باید بازبینی و کارشناسی شود و مفادی که امروزه از سوی مجلس ارائه شده منطقی و قابل اجرا نیستند: «بعید میدانم این طرح در مجلس تصویب شود و اساسا بعید میدانم که طرح به منظور مسدودسازی شبکههای اجتماعی و محدود کردن آنها تهیه و تدوین شده باشد.»
این نماینده مجلس با اشاره به مخالفتش با این طرح اعلام اعلام میکند با امضاکنندگان این طرح نیز صحبت داشته و آنها هم اظهار کردهاند که برداشتشان از این طرح مسدودسازی شبکههای اجتماعی و محدودسازی آنها نبوده است: «در واقع گمان میکنم یک سوبرداشت پیش آمده و یک بازبینی کامل لازم است. به نظر نمیآید این طرح در مجلس در حالت فعلی به تصویب برسد.»
در بخشی از این طرح به مساله الزام وجود یک دفتر یا نماینده قانونی شبکههای اجتماعی بینالمللی در داخل ایران اشاره شده است. به گفته رضاخواه اینکه شبکههای اجتماعی در کشورهای مختلف دفتر رسمی داشتهباشند نکته عجیبی نیست و این درخواست ابدا غیرمنطقی نیست: «اگر به شبکههای مختلف اجتماعی نظیر توییتر و فیسبوک مراجعه کنید میبنیید که تمامی آنها در کشورهای مختلف پاسخگو هستند، چه دفتر رسمی فیزیکی داشته باشند چه خیر لااقل نماینده دارند. در واقع تعامل پلتفرم شبکههای اجتماعی با کشورهایی که در حال ارائه خدمت به آنها هستند اصلا مورد عجیبی نیست. اما اینکه آیا در ایران این اتفاق رخ خواهد داد یا خیر پاسخ صریحی در حال حاضر ندارد و کمی بعید است این اتفاق رخ بدهد اما در نهایت میتوانند یک نماینده معرفی کنند.»
رضا خواه باور دارد که در عین حال موضوع مهم اینست که ارتباط ایران با شبکههای اجتماعی یک طرفه است و این مساله مشکلاتی دارد. او معتقد است یکطرفه بودن ارتباط ایران با شبکههای اجتماعی جهانی در جهت تامین منافع کشور و مردم کشور تعریف نشده است: «به عنوان مثال بعضی موارد به حریم خصویص افراد حمله میشود و به دلیل اینکه این اتفاق در پلتفرم خارجی رخ میدهد امکان پیگیری از سوی ایران وجود ندارد. اخبار متفاوتی در این شبکهها منتشر میشود که بازار اقتصادی کشور را هدف قرار میدهد. باید راهکاری برای این موضوع تعریف بشود و نباید اینطور باشد که شبکههای اجتماعی از دیتای کاربران ما استفاده کنند و همه چیز یکطرفه باشد، یک تعامل دو طرفه کاملا مورد نیاز است تا منافع تامین ملی و مردم ارتباطی درست شکل بگیرد.»
اما فارغ از بحث شبکههای اجتماعی و احتمال محدودسازی آنها، که بیشتر مورد توجه کاربران قرار گرفته، بخش دیگر و مهم این طرح به موضوع واگذاری گیتوی اینترنت به نیروهای مسلح میپردازد.
نماینده تهران، ری، شمیرانات و اسلامشهر در رابطه با مساله واگذاری گیتوی اینترنت به نیروهای مسلح، به دیجیاتو میگوید که نمیتوان اکنون به طور قطعی درباره درست یا غلط بودن این تصمیم اظهار نظر کرد. او تاکید دارد که این مساله یکی از مهمترین بندهای طرح است و باید در رابطه با آن کارشناسیهای زیادی به عمل بیاید اما از آنسو تاکید میکند که این مساله در دنیا نیز رواج دارد و آنچنان موضوع غریبهای نیست: «در بسیاری از کشورهای دنیا نیز این مساله را به خاطر حساسیت بسیار بالایی که دارد به نهادهای امنیتی خود سپردهاند.»
رضاخواه تاکید دارد که بدون بررسی ابعاد مختلف نمیتوان اظهار نظر قطعی درباره مواردی چون کنترل گیتوی و دیگر مسائل حساس داد: «باید بررسی بیشتری صورت بگیرد و گمان میکنم تا زمان بررسی بیشتر، این طرح به شکل فعلی در مجلس مطرح نشود.»
چند روز پیش بود که مجلس یازدهم یکی از طرحهای مجلس پیشین که توسط مرکز پژوهشهای مجلس در دی ماه ۹۸ بازنویسی شده بود را دوباره به جریان انداخت و با اعمال تغییراتی جزیی آن را به شکل طرحی موسوم به طرح «ساماندهی پیامرسانهای اجتماعی» در آورد. میتوانید شرح مفصلی از این طرح و محدودیتهای احتمالی که باعث اعتراض کاربران فضای مجازی شدهاند را در این لینک ببینید.