تاثیر رومینگ ملی بر توسعه و هزینه شبکه ارتباطی
پروژه رومینگ ملی یا استفاده از امکانات یک اپراتور دیگر درصورت نبود آنتن یک اپراتور در منطقه، علاوه بر افزایش سطح پوشش ارتباطات، منجربه صرفه‌جویی در تجهیزات از طریق به اشتراک‌گذاری منابع سه اپراتور اصلی کشور شد.
به گزاش ایسنا، رومینگ ملی نخستین بار در خردادماه ۱۳۹۳ بین اپراتور رایتل، همراه اول و ایرانسل برقرار شد. اجرای طرح رومینگ ملی با این هدف انجام شد که چنانچه در منطقه‌ای، سیمکارت مشترکان آنتن نداشت، آن‌ها بتوانند از آنتن اپراتورهای دیگر که در آن منطقه پوشش دارند، استفاده کنند. این طرح از سال ۱۳۹۷، بین هر سه اپراتور تلفن همراه و دو اپراتور روستایی به صورت فراگیر به اجرا درآمد.
آخرین آمار منتشرشده توسط سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی درباره مکالمات از طریق رومینگ ملی، حاکی از آن است که در مجموع تا پایان سه ماهه ابتدایی سال جاری، بیش از ۱۶ میلیون مکالمه از طریق رومینگ ملی بین اپراتورهای مختلف تلفن همراه صورت گرفته است.
وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، در ویدئوی «ایران هوشمند»، به پروژه رومینگ ملی پرداخته است. اگر یک اپراتور خدمات شبکه خود را در اختیار مشترکان اپراتورهای دیگر قرار دهد به این حالت رومینگ گفته میشود. در این حالت وقتی مشترکان تلفن همراه از محدود خدمات‌دهی شبکه اپراتور خودشان خارج می‌شوند به‌صورت خودکار امکان برقراری تماس و دریافت دیگر خدمات تلفن همراه را از طریق شبکه سایر اپراتورها دریافت می‌کنند.
رومینگ ملی از خردادماه سال ۱۳۹۳ راه‌اندازی شد و توسعه و ارتقا کیفی خدمات تلفن همراه سرعت گرفت و قیمت تمام‌شده هم برای مشترکان کاهش پیدا کرد؛ چراکه با اشتراک زیرساخت‌های سه اپراتور تلفن همراه دیگر لازم نبود هر اپراتوری دکل و تجهیزات مجزا تهیه کند. با راه‌اندازی رومینگ ملی سطح پوشش هم به نحوه چشم‌گیری افزایش یافت.