پهپادها به برداشت محصولات باغی کمک می کنند
بررسی ها نشان می دهد که استفاده از پهپادهای مجهز به هوش‌مصنوعی می تواند گامی مؤثر در کاهش هزینه‌ها و هدررفت برداشت محصولات باغی، باشند.
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه فضای مجازی، کمبود میوه‌چین‌های فصلی در سرتاسر جهان احساس میشود و به خاطر محدودیت‌هایی که کرونا برای مسافرت ایجاد کرده، بدتر هم شده است. به همین خاطر بعضی از کشاورزان مجبور می‌شوند که میوه‌های رسیده را رها کنند و بگذارند تا بپوسد.
اکنون اما بعضی از کشاورزان در حال روی آوردن به پرنده‌های مبتنی بر هوش مصنوعی برای برداشت محصولات‌شان هستند. پرنده‌های خودران هوش مصنوعی می‌توانند رسیده‌ترین میوه‌ها را پیدا کنند و آن‌ها را بچینند. سازندگان آن‌ها می‌گویند که با این ربات‌ها در هزینه‌ها صرفه‌جویی شده و از هدر رفت میوه‌ها جلوگیری می‌کنند.
حتی پیش از شیوع کرونا هم برای کشاورزان سخت بود که برای چیدن میوه‌ها، کارگر استخدام کنند. در جولای سال ۲۰۱۹، فدراسیون دفاتر مزرعه آمریکایی (AFBF) هشدار داد که کمبود نیروی کار ادامه پیدا می‌کند. رئیس این فدراسیون، زیپی دووال (Zippy Duvall) خطاب به کشاورزان گفته است: «سعی کنید کارگران آمریکایی را استخدام کنید اما تعداد آن‌ها زیاد نیست و معمولاً آن دسته از کارگرانی که شغل‌های مربوط به مزرعه‌داری را قبول می‌کنند، پس از پایان فصل کار را رها می‌کنند.»
سال گذشته، علی‌رغم محدودیت‌هایی که برای سفر وجود داشت، دولت‌های اروپایی از افرادی که به دلیل شیوع ویروس کرونا شغل خود را از دست داده بودند، درخواست کردند تا در برداشت محصولات باغی کمک کنند. حتی کشورهای اسپانیا و ایتالیا پیشنهاد دادند که به مهاجران غیر قانونی حق کار بدهند تا به عنوان میوه‌چین کار کنند.
در حال حاضر یکی از شرکت‌های پیشرو در زمینه پهپادهای کاربردی با نام «Tevel Aerobotics Technologies» ربات پرنده خودرانی را اختراع کرده است که با استفاده از هوش مصنوعی میوه‌ها را تشخیص می‌دهد و می‌چیند. این ربات می‌تواند روزانه ۲۴ ساعت کار کند و فقط میوه‌های رسیده را می‌چیند.
اختراع این ربات پاسخی مستقیم به کمبود نیروی کار بوده است. شرکت سازنده آن می‌گوید: «هیچ‌وقت نیروی کاری کافی برای چیدن میوه‌ها وجود نداشته است که میوه‌ها را در زمان مناسب و با قیمت مناسب بچینند. میوه‌ها یا رها می‌شدند تا بپوسند یا پایین‌تر از قیمت فروخته می‌شدند. به همین دلیل کشاورزان هر سال چندین میلیارد دلار ضرر می‌کردند.»
ربات‌های پرنده خودران برای مکان‌یابی درخت‌های میوه، از الگوریتم‌های ادراکی هوش مصنوعی و برای تشخیص میوه‌ها در میان شاخ و برگ‌ها و دسته‌بندی اندازه و میزان رسیده بودن آن‌ها، از الگوریتم‌های بینایی استفاده می‌کنند. این ربات‌ها پس از تشخیص میوه‌ها، بهترین راه را برای نزدیک شدن به میوه‌ها انتخاب می‌کنند و در زمانی‌که بازوهای میوه‌چین آن‌ها در حال چیدن میوه‌ها هستند، بی‌حرکت می‌مانند.
این ربات‌ها به مغز دیجیتالی واحد و خودرانی متصل می‌شوند که روی زمین قرار گرفته است به همین خاطر می‌توانند بدون این‌که سر راه یکدیگر قرار بگیرند، محصولات یک باغ میوه را برداشت کنند.
شغلی که خواهان زیادی ندارد
تولید جهانی میوه از سال ۱۹۹۰ به طور قابل ملاحظه‌ای افزایش یافته است و سالانه بیش از هشتصد میلیون تن میوه در جهان تولید میشود، این یعنی بازار سالانه میوه بیش از نیم تریلیون دلار ارزش دارد. جان وایت (John White)، مالک باغ‌های میوه ماروم (Marom) که برای اولین بار در مزارع میوه خود از ربات‌های میوه‌چین پرنده استفاده کرد، گفته است: «ما به میوه‌چین‌های قابل اعتماد زیادی نیاز داریم که باید به آن‌ها دستمزد بدهیم، برای‌شان ویزا بگیریم، خانه، غذا و محیطی بهداشتی را برای آن‌ها فراهم کنیم و هزینه رفت‌وآمدشان را بدهیم.»
وی گفته است: «هزینه‌ها در حال افزایش‌اند. چیدن میوه‌ها کار آسانی نیست؛ جا دارد که برای شغل‌های فصلی و برداشت سایر محصولات دستمزدهای بالاتری داد. جوانان در سراسر جهان شغل‌های حوزه کشاورزی را رها می‌کنند و به سمتهای شغل‌های تمام‌وقت و با حقوق بالا در شهرهای بزرگ می‌روند.»
شرکت Tevel همچنین بر این نکته تاکید کرده است که ربات‌هایش بیشتر مکمل نیروی انسانی هستند تا جایگزین آن‌ها. این شرکت ادعا دارد که تا سال ۲۰۲۵ جامعه میوه‌چین‌ها با کمبودی پنج میلیونی مواجه خواهد شد و تضمین می‌کند که با وجود ربات‌هایش ده درصد از میوه‌هایی که در حال حاضر برداشت نشده‌اند، در آینده به طور کامل برداشت خواهند شد.
سازمان ملل متحد با تمرکز روی نوآوری‌ها و فناوری‌هایی که کارایی و بهره‌وری در کشت میوه و سبزیجات را افزایش و هدر رفت و ضرر را در آن کاهش می‌دهند، سال ۲۰۲۱ را سال ملی میوه و سبزیجات نامیده است.
سال گذشته، مجمع جهانی اقتصاد گزارشی با عنوان سیستم‌های غذایی داده محور برای تاب‌آوری در برابر بحران، ارائه داد که در آن آمده بود باید در دوران پسا کرونا از فناوری برای افزایش پایداری در صنعت کشاورزی استفاده کرد و خواستار یک اکوسیستم نوآوری شد تا بتوان به واسطه آن اختراعات و پیشرفت‌های نو را تقویت کرد.