ایلان ماسک: اولین پرواز مداری راکت استارشیپ برای ژانویه برنامه‌ریزی شده است
اسپیس ایکس توسعه استارشیپ، بزرگترین راکت فوق سنگین با قابلیت استفاده مجدد را با سرعتی خیره کننده پیش می‌برد و ایلان ماسک، مدیرعامل شرکت فضایی می‌گوید این سیستم اوایل سال آینده و احتمالا ماه اول سال نو میلادی اولین پرواز خود را تجربه خواهد کرد.
ماسک این اظهارات را در اولین نشت مجازی مشترک پاییز آکادمی ملی هیئت مطالعات فضایی و هیئت فیزیک و ستاره شناسی مطرح کرد. در این نشست مناظره‌ای تحت عنوان «بحث سفینه فضایی اسپیس ایکس» برگزار شد و در نهایت جلسه پرسش و پاسخ، این فرصت را به ایلان ماسک داد تا به سوالات اعضای آکادمی درباره جزئیات فنی و عملیاتی این سیستم پرتاب نسل بعدی پاسخ دهد.
ماسک در نظر دارد که اسپیس ایکس تا اواخر این ماه کار خود روی سکو و برج پرتاب تاسیسات گسترده این شرکت در بوکا چیکا یعنی «استاربیس» را به پایان برساند و اولین پرتاب مداری آن در ژانویه ۲۰۲۲ انجام شود. ماسک همچنین اشاره کرد که احتمالا چندین پرتاب دیگر در سال ۲۰۲۲ نیز توسط این تاسیسات انجام خواهد شد.
با این حال، همانطور که ماسک توضیح می‌دهد، این بدان معنا نیست که استارشیپ به طور قطعی در ژانویه به مدار خواهد رسید. او گفت:
خطرات زیادی در ارتباط با اولین پرتاب وجود دارد. بنابراین نمی‌توانم بگویم که احتمالا موفقیت آمیز خواهد بود، اما فکر می‌کنم پیشرفت زیادی خواهیم داشت.
عامل مهم دیگری که مانع پرتاب در ژانویه میشود، تایید مقررات است. فعالیت‌های مربوط به پرتاب اسپیس ایکس در تاسیسات استاربیس هم اکنون در حال ارزیابی زیست محیطی توسط اداره هوانوردی فدرال (FAA) است. FAA در اوایل این هفته اعلام کرد که بررسی آن‌ها تا ۳۱ دسامبر ادامه خواهد داشت، بنابراین اگر همه چیز طبق برنامه‌های ماسک پیش برود، زودترین زمان ممکن برای پرتاب ژانویه خواهد بود.
ماسک همچنین تخمین زد که طی دو سال آینده پرتاب‌های استارشیپ را می‌توانند با قیمت ارزان‌تری نسبت به فالکون ۹ انجام دهند.
پرتابگر استارشیپ اسپیس ایکس شامل فضاپیمای استارشیب و موشک فوق سنگینی میشود که ارتفاع آن پس از مونتاژ کامل به بیش از ۱۲۰ متر می‌رسد. برای مقایسه، سیستم پرتاب فضایی در حال توسعه ناسا به طور کامل کمی کمتر از ۱۰۰ متر ارتفاع دارد. همچنین استارشیپ ظرفیت پرتاب بیش از ۱۰۰ تن را به صورت مکرر دارد و ماسک در طول صحبت خود تخمین زد که بشر احتمالا به حدود ۱۰۰۰ سیستم پرتاب نیاز داشته باشد تا زندگی در سیارات دیگر را بتواند تجربه کند.