پادکست‌ها در مسیر نتفلیکس شدن؛ غول‌های تکنولوژی به دنبال کنترل جهان پادکست‌ها
طرفدار پادکست باشید یا خیر، یک چیز عجیب را باید درمورد آنها باید بدانید. پادکست یکی از معدود زمینه‌های اطلاعات دیجیتال و سرگرمی است که تا الان در کنترل هیچ غول تکنولوژی نبوده است. اما این دوران در حال تمام شدن است. غول‌های تکنولوژی برای حاکمیت بر پادکست‌ها تلاش می کنند.
به نقل از نیویورک تایمز، جنجال هفته‌های گذشته حول پادکست معروف جو روگان نشان داد که چطور اسپاتیفای و دیگر شرکت‌ها می‌خواهند به نتفلیکس دنیای پادکست تبدیل شوند. آنها برای کنترل برنامه معروفی مثل روگان و جایگاه دیجیتالی گوش کردن به پادکست تلاش می‌کنند.
پادکست جو روگان یکی از معروف‌ترین پادکست‌های انگلیسی زبان است که به تازگی به دلیل انتشار شایعات و اطلاعات اشتباه درمورد کووید-۱۹ از سمت بسیاری و به ویژه شبکه‌های بزرگ خبری از جمله CNN مورد انتقاد قرار گرفت. روگان سپس از اطلاعات نادرست منتشر شده عذر خواهی کرد اما چندین چهره معروف خواستار حذف پادکست او از پلتفرم اسپاتیفای شدند. در اعتراض به عدم حذف این پادکست از اسپاتیفای، کسانی مانند نیل یانگ، خواننده معروف آمریکایی و چند پادکستر و موزیسین دیگر کلکسیون و پادکست خود را از اسپاتیفای حذف کردند.
با این همه، عاشقان تکنولوژی به دنبال تغییر شکل اینترنت و خارج کردن آن از چنگال شرکت‌های قدرتمند هستند و این تعریف را در عبارتی به نام «وب۳» گنجانده‌اند. حالتی که پیشتر در پادکست‌ها وجود داشت و حالا عمرش رو به پایان است. جریان حال حاضر پادکست‌ها نشان می‌دهد که وقتی پای سود در میان باشد، ایده‌آل‌های آزادی دیجیتالی به تدریج ارزش خود را از دست می‌دهند.
بگذارید یک قدم به عقب برگردیم و بگوییم چرا پادکست‌ها در گوشه جهان دیجتال ما آزادانه حضور داشتند و حالا که شرایط در حال تغییر است ما چه چیزی را از دست می‌دهیم.
از لحاظ تئوری هرکسی می‌تواند در زیرزمین خانه‌اش پادکستی ایجاد کند و بعد آنرا برای مشتاقان پخش کند. مجموعه قوانین خاصی وجود ندارد. همین موضوع ساده بسیار با اهمیت است چرا که عمده فضای اینترنت را غول‌های تکنولوژی دروازه‌بانی می‌کنند.
اپل و (تا حد کمتری) گوگل، جایی که اپلیکیشن دانلود میشود را برایمان مشخص می‌کنند، ما در ازای این اپلیکیشن‌ها و قابلیت‌هایی که در آن وجود دارد به آنها پول می‌دهیم. آمازون در واقع میلیون‌ها فروشگاه و فروشنده آنلاین را تحت کنترل دارد. جوامع آنلاین ما هم معمولا تحت کنترل ابرقدرت‌هایی مثل فیس‌بوک هستند.
بخش عمده طرفداران پادکست، از همان اپلیکیشن استاندارد آیفون استفاده می‌کنند اما اپل برخلاف اپلیکیشن‌ها، چنان دخالتی در پادکست‌ها ندارد. پادکست‌ها برای مدتی آزاد و بدون قانون بودند.
در هیچ دوره‌ای پادکست‌ها حالت وی‌آی‌پی نداشتند. اما تصمیم چند سال پیش اسپاتیفای به پرداخت میلیون‌ها دلار برای خرید حق پخش پادکست‌هایی مثل روگان و شرکت پادکستی به نام گیملت مدیا (Gimlet Media)، باعث شد تا پادکست‌ها همان مسیر نتفلیکس را در پیش بگیرند.
اگر عاشق پادکست روگان هستید، فقط در اسپاتیفای امکان دسترسی به آن را دارید. طرفداران پادکست‌هایی مثل «قتل مورد علاقه من» (My Favorite Murder) یا مصاحبه با کارآفرینان در پادکست «چطور این را ساختم» (How I Built This)، باید از اپلیکیشن موسیقی آمازون به قسمت‌های جدید گوش کنند.
اشلی کارمن، که برای وب‌سایت ورج درمورد کسب و کار پادکست می‌نویسد، سال ۲۰۲۱ را سالی خواند که «پلتفرم‌ها به سراغ گوش‌هایمان می‌آیند» و فیس‌بوک، یوتیوب، نیویورک تایمز و شرکت رسانه‌ای سیریوس اکس‌ام (Sirius XM)، بلندپروازی‌های خود را در این حوزه نشان دادند.
دلیلش این است که شرکت‌ها گوش و توجه ما را می‌خواهند. تاتیانا کریسانو، تحلیلگر صنعت و مشاور شرکت تحقیقاتی MIDiA، می‌گوید: «شرایط زمانی تغییر کرد که پادکست به استراتژی تجاری این شرکت‌ها تبدیل شد.»
موسیقی اسپاتیفای تقریبا مشابه همان چیزی است که در جاهای دیگر پیدا میشود و این شرکت در درآمدزایی از موسیقی با مشکل مواجه است. پادکست‌ها و به ویژه آنهایی که فقط در اسپاتیفای هستند شاید کلید موفقیت مالی اسپاتیفای باشند. تقریبا ۳۰ درصد از آمریکایی‌ها هر هفته به پادکست گوش می‌دهند و مخاطبان و تبلیغات این حوزه به سرعت در حال افزایش است. پادکست‌ها به یک قدرت فرهنگی تبدیل شده‌اند که هدف مناسبی برای شرکت‌ها است.
شرکت‌های قدرتمندی که کنترل پادکست را به دست بگیرند، از مزایای آن بهره‌مند می‌شوند. از آنجایی که شرکت‌هایی مثل آمازون، اسپاتیفای و یوتیوب قابلیت‌های بهتری را برای جستجو ارائه می‌کنند، پیدا کردن آنچه می‌خواهید ساده‌تر است. اسپاتیفای ایده‌های خلاقانه‌ای برای استفاده از ترکیب موسیقی و پادکست از جمله ترکیب برنامه‌ها با موسیقی دارد.
با این همه، رام شدن پادکست‌هایی که زمانی آزاد بودند خبر نامطلوبی است. هروقت چیزی به اندازه کافی معروف و جذاب شود، خدمات دیجیتال بدون کنترل در مشت دروازه‌بان‌های تکنولوژی قرار می‌گیرند و این چنگال تکنولوژی احتمالا خلاقیت را محدود می‌کند.