موشک ماه ناسا در مسیر قرارگیری مجدد روی سکوی پرتاب
موشک غول پیکر SLS ناسا به همراه کپسول فضایی "اوریون" که قرار است اولین قدم برای بازگشت انسان به کره ماه را طی ماموریت "آرتمیس ۱" رقم بزنند، ساعاتی پیش دوباره به سمت سکوی پرتاب حرکت داده شد تا سرانجام، "تمرین لباس خیس" به طور کامل انجام شود.
به گزارش اسپیس، چند هفته پس از اینکه ناسا تصمیم گرفت آزمایش موشک نسل جدید خود موسوم به "سامانه پرتاب فضایی"(SLS) را برای تعمیر به تعویق بیندازد و آن را از سکوی پرتاب به ساختمان مونتاژ بازگرداند، اکنون آماده است تا دوباره این تلاش را انجام دهد.
تکنسین‌های مرکز فضایی "کندی" ناسا در فلوریدا از ساعت ۱۲:۰۱ بامداد امروز شش ژوئن(۰۸:۳۱ به وقت ایران)، انتقال این موشک را از ساختمان مونتاژ به سمت سکوی پرتاب آغاز کردند. تقریباً هشت تا ۱۲ ساعت طول می‌کشد تا ناسا "آرتمیس ۱" را در امتداد این مسیر ۶.۴ کیلومتری به سوی سکوی پرتاب موسوم به "۳۹B" منتقل کند.
انتقال این موشک از ساختمان مونتاژ به سکوی پرتاب کار کوچکی نیست، زیرا به یک وسیله نقلیه ۲.۹ میلیون کیلوگرمی موسوم به "Crawler-Transporter ۲" نیاز دارد تا این محموله را در این مسیر ۶.۴ کیلومتری با سرعتی معادل کمتر از ۱.۵ کیلومتر در ساعت به سکوی پرتاب برساند.
به گفته ناسا، حرکت این وسیله نقلیه در شب به این معنی است که ناسا می‌تواند از هوای گرم و مرطوب در روز اجتناب کند.
تاکنون سه بار سوخت‌گیری کامل موشک SLS موسوم به "تمرین لباس خیس" لغو شده است و پس از قرار گرفتن موشک و کپسول "اوریون" بر روی سکوی پرتاب، یک بار به ساختمان مونتاژ بازگردانده شد و اکنون بار دیگر برای سپری کردن آزمایشات نهایی روی سکوی پرتاب قرار خواهد گرفت.
پس از اینکه موشک SLS با ارتفاع ۹۸ متر و همچنین کپسول "اوریون" برای اولین بار به سکوی پرتاب راه یافتند، ناسا به مشکلاتی برخورد که مانع از انجام تمرین لباس خیس شد. هدف این بود که هسته و مرحله بالایی موشک با ۷۳۰ هزار گالن هیدروژن مایع و اکسیژن مایع فوق خنک شده پر شود و یک شمارش معکوس شبیه‌سازی شده بدون احتراق موتورها انجام شود.
مشکلات فشار و سوپاپ دریچه‌های سوخت مانع از انجام اولین و دومین تلاش قبل از تصمیم مقامات ناسا برای بازگرداندن موشک به ساختمان مونتاژ شد. مهمتر از همه اینکه این توفیق اجباری به ناسا این امکان را داد که بفهمد چرا شیر ۳ اینچی در مرحله بالایی روی موشک کار نمی‌کند. همچنین زمان کافی برای ارتقای خطوط تامین خود برای تامین نیتروژن گازی که برای تامین امنیت روی سکو ضروری است، فراهم کرد تا خطر آتش‌سوزی کاهش یابد.
ناسا پس از بازگشت "آرتمیس ۱" به سکوی "۳۹B" قصد دارد "تمرین لباس خیس" را در تاریخ ۱۹ ژوئن از سر بگیرد. این آزمایش برای تکرار فرآیند شمارش معکوس در هنگام آغاز ماموریت "آرتمیس ۱" در اواخر سال جاری طراحی شده است.
ناسا پس از تلاش اولیه در ۱ آوریل تلاش کرد تا نسخه اصلاح شده را در تاریخ ۱۴ آوریل تکمیل کند، اما پس از کشف نشت هیدروژن در برج پرتاب متحرک موشک SLS توسط تکنسین‌ها لغو شد. ناسا سرانجام تصمیم گرفت موشک را به ساختمان مونتاژ برگرداند تا مشکلاتی را که در آزمایش‌های قبلی پیش آمده بود، برطرف کند.
به شرطی که تعویق بیشتری به وجود نیاید، این آزمایش روز ۱۹ ژوئن آغاز خواهد شد و حدود ۴۸ ساعت طول می‌کشد تا تکمیل شود. اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، اولین "آرتمیس ۱" می‌تواند در تاریخ ۲۶ ژوئیه پرتاب شود، اگرچه این یکی از ده‌ها تاریخ پرتاب احتمالی ناسا از هم‌اکنون تا پایان سال ۲۰۲۲ است و تاریخ‌های بیشتری در سال آینده نیز در نظر گرفته شده است.
"آرتمیس ۱" اولین پرتاب برای موشک جدید "سامانه پرتاب فضایی"(SLS) ناسا همراه یک کپسول بدون سرنشین به نام "اوریون"(Orion) است که به مدار ماه خواهد رفت و باز خواهد گشت.
مقامات ناسا ابراز امیدواری کرده‌اند که "آرتمیس ۱" به زودی در ماه اوت پرتاب شود، اما پیش از آن موشک SLS و کپسول "اوریون" باید ابتدا یک مجموعه آزمایش‌های سوخت‌گیری و شبیه‌سازی شمارش معکوس پرتاب معروف به "تمرین لباس خیس" را انجام دهند.
اکنون اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، این تمرین به ناسا این امکان را می‌دهد که در نهایت یک فضاپیمای بدون سرنشین "اوریون" را طی ماموریت "آرتمیس ۱" برای سفر به مدار ماه به فضا پرتاب کند. سپس ماموریت "آرتمیس ۲" چند فضانورد را به مدار ماه خواهد فرستاد و در نهایت، ماموریت "آرتمیس ۳" که حدود سال ۲۰۲۵ انجام خواهد شد، بر روی کره ماه فرود خواهد آمد.
وقتی فضاپیمای "اوریون" ناسا سرانجام با موشک SLS پرتاب شود، سفری را آغاز می‌کند که آن را دورتر از هر فضاپیمای درجه بندی شده انسانی تا فاصله ۲۸۰ هزار مایلی(۴۵۰ هزار کیلومتری) از زمین و ۴۰ هزار مایلی(۶۴ هزار کیلومتری) بر فراز ماه خواهد برد.
ماموریت "آرتمیس ۱" بین چهار تا شش هفته به طول خواهد انجامید و فضاپیمای "اوریون" در نهایت برای فرود در اقیانوس آرام آماده خواهد شد. این ماموریت پس از تکمیل، راه را برای ماموریت‌های سرنشین‌دار به ماه و در نهایت فراتر از آن به مریخ در دهه ۲۰۳۰ هموار می‌کند.