بازی‌های ویدئویی می‌توانند مهارت غیرمنتظره‌ای را در شما تقویت کنند
ساعت‌هایی که هنگام انجام بازی ویدئویی جلوی نمایشگر سپری میشود، می‌تواند فعالیت مغز را افزایش دهد و خصوصاً مهارت‌های شناختی لازم برای تصمیم‌گیری را تقویت کند.
بازی های ویدیویی به‌عنوان سرگرمی می‌توانند اثرات نامطلوبی روی سلامت جسم و روان داشته باشند و به‌خوبی نشان داده شده که ثابت نشستن در طول روز برای سلامتی خوب نیست. اگرچه بازی‌های ویدئویی اگر در حد اعتدال انجام شوند، ممکن است مزیت‌هایی داشته باشند.
مطالعه جدیدی نشان می‌دهد ساعت‌هایی که هر هفته جلوی صفحه‌نمایش سپری میشود، می‌تواند فعالیت مغز را افزایش دهد و خصوصاً مهارت‌های شناختی لازم برای تصمیم‌گیری را تقویت کند؛ یعنی اطلاعات را ازطریق حواس خود دریافت کنیم و درمورد واکنش مناسب تصمیم‌گیری کنیم.
پژوهشگران مطالعه پیشنهاد می‌کنند که بازی‌های ویدئویی حتی می‌توانند به‌عنوان روش آموزشی برای بهبود فرایندهای تصمیم‌گیری سریع در مغز افراد سالم و افرادی استفاده شود که دچار آسیب عصبی شده‌اند. موکش دامالا، عصب‌شناس دانشگاه ایالتی جورجیا می‌گوید:
بخش زیادی از جمعیت جوان ما بیش از سه ساعت در هفته را صرف بازی ویدئویی می‌کنند، اما اثرات مفید آن بر توانایی‌های تصمیم‌گیری و مغز دقیقاً مشخص نیست. مطالعه ما پاسخ‌هایی در این زمینه ارائه می‌دهد.
تصویرسازی تشدید مغناطیسی کارکردی (fMRI) برای اندازه‌گیری فعالیت عصبی ۴۷ شرکت‌کننده جوان استفاده شد که شامل ۲۸ فردی می‌شدند که به‌طور منظم بازی ویدئویی انجام می‌دادند و ۱۹ فرد که بازی ویدئویی انجام نمی‌دادند.
از داوطلبان خواسته شد تا در پاسخ به جهت حرکت نقاطی که روی نمایشگری درمقابل آن‌ها نشان داده می‌شد، دکمه‌ها را فشار دهند. افرادی که به‌طور منظم بازی ویدئویی انجام می‌دادند، در پاسخ‌دهی سریع‌تر و دقیق‌تر بودند و اسکن‌های fMRI نشان داد فعالیت برخی از نواحی مغز آن‌ها بالاتر است. این نواحی شامل شکنج زبانی راست، تالاموس چپ و ناحیه حرکتی تکمیلی می‌شد که تصور میشود در پردازش شناختی و تولید پاسخ‌های حرکتی به ورودی‌های بینایی نقش دارند.
دامالا و همکار فیزیکدانش، تیم جردن، از دانشگاه ایالتی جورجیا در مقاله خود نوشتند: «نتایج نشان می‌دهد که انجام بازی‌هایی ویدئویی به‌طور بالقوه چندین فرایند فرعی دخیل در احساس، ادراک و طراحی عمل را تقویت می‌کند و از این طریق مهارت‌های تصمیم‌گیری را بهبود می‌بخشد.»
جردن در این زمینه تجربه شخصی دارد: او در سن پنج سالگی، با یک چشم ضعیف‌تر از چشم دیگر در مطالعه‌ای شرکت کرد که در آن از او خواسته شد چشم خوب خود را بپوشاند و با چشم ضعیف‌تر خود بازی ویدئویی را انجام دهد تا پردازش بینایی او قوی‌تر شود. آموزش نتیجه‌بخش بود و جردن که تقریباً از یک چشم نابینا بود، به بینایی دست پیدا کرد که بتواند لاکراس و پینت‌بال بازی کند.
درنهایت می‌توان از همین نوع آموزش برای تقویت تصمیم‌گیری حسی‌حرکتی نیز استفاده کرد.
درحالی‌که ارتباط میان انجام بازی‌های ویدئویی و تقویت‌های شناختی موضوع جدیدی نیست، با هر پژوهشی که در این زمینه انجام میشود، درک بیشتری از این مسئله به دست می‌آوریم و به کشف این موضوع نزدیک‌تر می‌شویم که چگونه می‌توان اثرات مثبت بازی‌های ویدئویی را به کار گرفت. دامالا می‌گوید: «بازی ویدیویی می‌تواند به‌طور مؤثری برای آموزش مورد استفاده قرار گیرد. برای مثال، وقتی شبکه‌های مغزی مرتبط با آن‌ها شناسایی شود، می‌توان از این بازی‌ها برای آموزش تصمیم‌گیری کارآمد و مداخلات درمانی استفاده کرد.»
این پژوهش در مجله‌ی Neuroimage: Reports منتشر شده است.