کودکان مجازی تولید شدند
پژوهشگران موفق شده اند با تلفیق هوش مصنوعی و داده های روان شناسانه، کودکان مجازی تولید کنند که قادر به فکر کردن به روش مشابه کودکان باشند. این فناوری می تواند گام بزرگی در مطالعات روان شناسی کودک محسوب شود.
از یک کودک سوالی بپرسید! به سرعت متوجه خواهید شد که بسیاری از پاسخ های وی کاملاً پراکنده است. شما می پرسید که روزشان چگونه بوده است و آنها با داستانی در مورد اینکه چقدر لاک پشت ها را دوست دارند،
پاسخ شما را می دهند. اگر دوباره سوالتان را امتحان کنید، شاید این بار یک بله کوتاه دریافت کنید. بچه ها به سؤالات به روش‌های تحت اللفظی و جانبی پاسخ می‌دهند.
وقتی نگران هستید که اتفاق بدی افتاده باشد، پاسخ های آن ها، نا امید کننده تر می شوند. این موضوع، انجام مطالعه روی کودکان را دشوار کرده و به همین دلیل، شبیه سازی می تواند بهترین چیزی باشد که محققان از آن استفاده می کنند.
به تازگی پژوهشگران کودکان دیجیتالی را ایجاد کرده‌اند که در آن کودکان شبیه سازی شده، به گونه ای برنامه‌ریزی شده اند که «خاطره» داشته و مانند کودکان واقعی به سؤالات پاسخ دهند.
بر اساس گزارش های موجود، به تازگی اولین آواتارهای مجازی کودک توسط تیمی از محققان فنلاندی و ایتالیایی ساخته شد. در مطالعه‌ای که این تیم در سال ۲۰۱۴ منتشر کرد، افراد با کودکان دیجیتال مصاحبه کردند و هدف این بود که بفهمند آیا آنها از چیز بدی «خاطره» دارند یا خیر. بر اساس این یافته ها، محققان میزان تلقین پذیری کودکان را توضیح دادند.
به عنوان مثال اگر شخصی از یکی از کودکان آواتار سه بار سؤال پیشنهادی مشابهی را بپرسد، بار سوم کودک پاسخ او را از نه به بله تغییر می داد. در ادامه، یک تیم آلمانی در کلاس های درس واقعیت مجازی آواتار ایجاد کردند که در آن به نظر می رسد که روبروی کودکی واقعی نشسته اید.
این تیم مطالعاتی در ژوئن ۲۰۲۲، خبر داد که یک آواتار کودک سخنگو را از بر اساس ۱۰۰۰ رونوشت مصاحبه ساختگی با استفاده از بازیگرانی که برای رفتار کودکان آموزش دیده بودند، ترکیب کردند.
محققان قصد دارند: به زودی هوش مصنوعی را در مصاحبه با کودکان واقعی آموزش دهند. جالب است که ببینیم وقتی کدگذارهای انسانی از تصویر خارج می شوند چه اتفاقی می افتد. آیا یک کودک شبیه سازی شده بر اساس هوش مصنوعی می تواند به اندازه کافی از یک کودک واقعی تقلید کند؟