یک عضو اتاق ایران: پلتفرم‌های داخلی جایگاهی در مارکتینگ دنیا ندارند
نایب رئیس کمیسیون احداث و خدمات فنی مهندسی اتاق ایران خاطر نشان کرد: تجار خارجی تصویر روشنی از پیام‌رسان‌های داخلی ندارند و وقتی این پلتفرم‌ها نمی‌توانند در مارکتینگ دنیا قرار بگیرند در واقع محدودیتی برای فعالان اقتصادی ایجاد میشود و به زبان بی‌زبانی به آنها می‌گوییم که دور ما را خط بکشند.
سادینا آبایی، نایب رئیس کمیسیون احداث و خدمات فنی مهندسی اتاق ایران در پاسخ به این پرسش که آیا بعد از مسدود شدن پلتفرم‌های خارجی کسب‌وکارها تمایلی برای پیوستن به پیام‌رسان‌های داخلی از خود نشان داده‌اند یا نه، گفت: به نظر می‌رسد سیاست‌گذاران داخلی باید در باره نحوه بهره‌گیری و نقش فضای مجازی در اقتصاد آموزش ببینند.
وی ناآگاهی مسوولان را عامل مسدودسازی فضای مجازی معرفی کرد و افزود: اقتصاد دنیا به‌صورت یکپارچه درآمده است و مرزبندی بین اقتصاد کشورها وجود ندارد و این عدم مرزبندی به معنای استفاده کردن فعالان اقتصادی از فضای مجازی است. حال این پرسش مطرح است که ابزار فضای مجازی چیست پاسخ روشن است همین شبکه‌های اجتماعی که به واسطه آنها می‌توان با دیگران ارتباط برقرار کرد.
این فعال اقتصادی ادامه داد: زمانی‌که این فضا مسدود و محدود شود چگونه فعالان اقتصادی می‌توانند از دنیای خارج از کشور آگاه شوند؟ من نمی‌دانم چرا در ایران تصمیماتی که این میزان تبعات منفی دارد گرفته میشود و از سوی دیگر نیز کسی خود را ملزم به پاسخگویی نمی‌داند.
به گفته آبایی هر سیاستی یک خروجی دارد که می‌توان آن را بررسی کرد. سیاست مسدود کردن پیام‌رسان‌های خارجی چند درصد به نفع اقتصاد کشور و چند درصد به ضرر ما تمام شد. در شرایط فعلی ایجاد اشتغال برای دولت‌ها دشوار است و طبق آمار برخی از خانواده‌ها معیشت خود را در کسب‌وکار در این فضا به‌دست می‌آورند و وقتی این فضا مسدود شود در واقع معیشت این افراد را به مخاطره‌انداخته‌ایم. وی گفت: تجار خارجی تصویر روشنی از پیام‌رسان‌های داخلی ندارد و وقتی این پلتفرم‌ها نمی‌توانند در مارکتینگ دنیا قرار بگیرند در واقع محدودیتی برای فعالان اقتصادی ایجاد میشود و به زبان بی‌زبانی به آنها می‌گوییم که دور ما را خط بکشند. اقتصاد دچار چالش شده است اما متاسفانه مسوولان درکی از موضوع ندارند.
وی با بیان اینکه اجبار در دنیا برای استفاده از پیام‌رسان‌های خاص بی‌معناست، خاطر نشان کرد: اجبار برای استفاده کردن از پیام‌رسان‌های خاص این ذهنیت را ایجاد می‌کند که یک جای کار می‌لنگد و من نتوانستم کار خود را خوب انجام بدهم به همین دلیل دیگران را مجبور می‌کنم که آن کار را انجام بدهند؛ به عنوان مثال پدر و مادر فرزندانشان را از انجام کاری منع می‌کند و فرزند در نبود آنها مبادرت به انجام آن کار می‌کند.