طلای بازیافت شده از سیم کارت ها در داروسازی کاربرد دارد
ضایعات الکتریکی و الکترونیکی (WEEE) معمولاً به محل دفن زباله فرستاده می شوند، زیرا جداسازی و استخراج اجزای آن ها به انرژی زیادی نیاز دارد. با این حال، WEEE حاوی مقدار زیادی فلز است که می تواند در طیف وسیعی از محصولات جدید استفاده شوند.
محققان کالج سلطنتی لندن نشان داده اند: طلای موجود در زباله های الکترونیکی و استفاده از بازیافت آن در فرآیندهای مختلفی از جمله تولید دارو، نیاز به استخراج مواد جدید را کاهش می دهد. کاتالیزگرهای فعلی، اغلب از فلزات کمیاب ساخته می شوند که از طریق فرآیندهای معدنی پر هزینه و مخرب، استخراج می شود.
پژوهشگران گفته اند: هدف رویکرد ما، بر کاهش ضایعات و تبدیل آن ها به منابع ارزشمندی برای ایجاد کاتالیزگرهای جدید، متمرکز بود. در نتیجه، این یافته ها وابستگی ما به روش های معدنی که برای محیط زیست ضرر زیادی به دنبال دارد، را کاهش می دهد. حتی سیم کارت هایی که معمولاً دور انداخته می شوند، ارزشمند هستند و می توان از آنها برای بهبود پایداری در فرآیندهایی از جمله ساخت محصولات دارویی، استفاده کرد.
محققان دانشگاه کالیاری، روش کم هزینه ای را برای استخراج طلا و سایر فلزات با ارزش، از زباله های الکترونیکی مانند بردهای مدار چاپی (PCB)، سیم کارت ها و کارتریج های پرینتر، ایجاد کرده اند. با این حال، طلای تولید شده از این فرآیند، بخشی از یک ترکیب مولکولی است.
یک تیم تحقیقاتی از کالج سلطنتی لندن، در جستجوی استفاده از این ترکیب طلای بازیافتی، بررسی کردند که آیا می توان از آن به عنوان یک کاتالیزگر در ساخت ترکیبات مفید، از جمله محصولات دارویی استفاده کرد یا خیر؟
کاتالیزگرها، سرعت یک واکنش شیمیایی را بی آنکه خود دستخوش تغییر شود، افزایش می دهد و در اکثر فرآیندها برای تولید مواد مختلف، مورد استفاده قرار می گیرد. محققان، ترکیب طلا را در تعدادی از واکنش هایی که معمولاً در تولید دارو استفاده می شوند، از جمله ساخت داروهای ضد التهاب و مسکن، آزمایش کردند.
آنها دریافتند: ترکیب طلا به همان اندازه یا حتی بهتر از کاتالیزگرهای مورد استفاده، عمل می کند و همچنین قابل استفاده مجدد است و در نتیجه از پایداری بالاتری برخوردار است.
محققان، در تلاش هستند تا این رویکرد را به بازیابی و استفاده مجدد از محتوای پالادیوم مبدل های کاتالیستی خودروهای از کار افتاده، گسترش دهند.
یافته های تحقیقاتی این مطالعه در مجله ACS Sustainable Chemistry & Engineering منتشر شده اند.