آیا اتحادیه جهانی مخابرات می‌تواند استارلینک را متوقف کند؟
اواخر هفته گذشته وزارت ارتباطات خبر داد که طبق مصوبات آخرین جلسه Radio Regulations Board وابسته به اتحادیه جهانی مخابرات (ITU) ارائه خدمات از سوی استارلینک در مرزهای جمهوری اسلامی ایران بدون رعایت قوانین سرزمینی ایران، غیرمجاز است.
همین خبر کافی بود تا برخی کارشناسان ارتباطی و البته کاربران صاحب نظر در شبکه‌های اجتماعی، نسبت به این خبر واکنش منفی نشان دهند و اعلام کنند که صادر کردن چنین دستوری از سمت ITU اساسا خارج از کارکرد این اتحادیه بین‌المللی و وابسته به سازمان ملل است. از طرف دیگر برخی نیز با انتشار بخش‌هایی از مصوبه Radio Regulations Board اعلام کردند داستان آن‌طور که وزارت ارتباطات گزارش داده هم نیست و اتحادیه جهانی مخابرات از ایران خواسته توضیحات بیشتری درباره فعالیت استارلینک در ایران به آنها ارائه کند تا ابعاد ماجرا روشن‌تر شود. در کنار این موضوع از ایران خواسته شده اطلاعاتی نظیر اینکه آیا یک مشترک با خرید اشتراک استارلینک این کار را کرده یا خیر، استخراج کند. همچنین ITU وعده داده که به ایران کمک می‌کند تا این موضوع را پیگیری کند. با تمام اینها حالا این سوال مطرح است که آیا ITU صلاحیت این را دارد که فعالیت یک شرکت خصوصی را در مرزهای یک کشور غیرمجاز اعلام کند؟ و اگر پاسخ به این سوال مثبت است چقدر این دستور برای یک شرکت خصوصی لازم‌الاجراست؟
باقر انصاری، دانشیار دانشگاه شهید بهشتی و پژوهشگر حقوق ارتباطات اعلام می‌کند که اعضای اتحادیه مخابرات را دولت‌ها تشکیل می‌دهند نه شرکت‌ها؛ بنابراین این اتحادیه نمی‌تواند به شرکتی بگوید که فعالیتش در کشوری غیرقانونی است یا دستور ممنوعیت فعالیتی را به شرکتی بدهد. انصاری که در جریان جزئیات درخواست ایران از ITU در این زمینه است در توضیحات بیشتر این اتفاق می‌گوید: «در مورد اعتراض‌ها و درخواست‌های ایران راجع به ممنوعیت ارسال و دریافت مستقیم سیگنال‌های ارسالی از استارلینک آنچه تاکنون من دیده‌ام این است که ایران سه درخواست از مجامع بین‌المللی مرتبط با ارتباطات یا تنظیم فعالیت‌های فضایی داشته است. اول اینکه استارلینک حدود ۴۲ هزار ماهواره به مدار خاصی ارسال می‌کند که این مدار بسیار ارزشمند است و این مدار باید در اختیار کشورهای مختلف جهان باشد و نباید اجازه داده شود که شرکتی این مدار را پر کند.»
او ادامه می‌دهد: «از طرفی چون دولت آمریکا هم در این زمینه تنظیم‌گر اسپیس‌ایکس است باید به تعهدات خود عمل کند و اینکه در این زمینه آمریکا به تعهداتش عمل نمی‌کند؛ در نتیجه درخواست دولت ایران این است که نهادهای بین‌المللی ناظر بر تنظیم ارتباطات به دولت آمریکا فشار بیاورند و این دولت را متقاعد کنند که جلوی اسپیس‌ایکس را بگیرد و مجوز چنین کاری را به آن ندهد.» به گفته انصاری یکی دیگر از درخواست‌های ایران از ITU این بوده که هر نوع فعالیت مخابراتی در هر کشوری باید با رعایت قوانین و مقررات آن کشور انجام شود و این یک قاعده در همه جای دنیا است، بنابراین چون استارلینک هم چنین کاری می‌خواهد انجام دهد باید در قلمرو حاکمیتی ایران طبق مصوبه‌های کشور مقررات را رعایت کند و از ایران مجوز فعالیت بگیرد و در غیراین‌صورت ایران حق خود را محفوظ می‌داند که هرطور که صلاح می‌داند با این فعالیت غیرقانونی مقابله کند. همچنین براساس اظهارات انصاری یکی دیگر از موضوعاتی که ایران به ITU انتقال داده این است که ایران عنوان کرده ماهواره‌های مورد استفاده ایلان ماسک می‌خواهند در فعالیت‌های جاسوسی مشارکت کنند و این امر استفاده صلح‌آمیز از فضا نیست، بنابراین این موضوع نیز باید در دستور جلسه‌های ITU قرار بگیرد و بررسی شود. انصاری تاکید می‌کند که براساس اسنادی که مطالعه کرده تا کنون به این موضوع برخورد نکرده که ITU فعالیت استارلینک در کشور را غیرقانونی اعلام کرده باشد.
به گفته این حقوقدان به صورت کلی ITU نمی‌تواند به یک شرکت خاص دستور دهد که فعالیتش را در یک کشور متوقف کند؛ ITU تنها می‌تواند از دولت‌ها بخواهد که مجموعه اقداماتی را برای رعایت حقوق بین‌الملل انجام دهند. به گفته او ITU مجامع و کمیته‌هایی دارد که مسائل در آنجا بررسی میشود و او تا الان با این موضوع برخورد نکرده است که این بخش‌ها در مورد فعالیت استارلینک در کشوری نظر داده باشد. انصاری با اشاره به اینکه اگر از آمریکا هم خواسته شود فعالیت استارلینک را در ایران متوقف کند این کشور چنین درخواستی را قبول نمی‌کند، می‌گوید: «از نظر من آمریکا هم هرگز قبول نمی‌کند مانع از فعالیت استارلینک در ایران شود. نه تنها مانع نمی‌شود، بلکه معافیت تحریمی هم به شرکت ایلان ماسک اعطا می‌کند. آمریکا مدعی است این امر جریان آزاد اطلاعات است که در ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی پیش‌بینی شده است. در این اسناد آمده که افراد آزادانه حق دارند اطلاعات را ارسال و دریافت کنند بدون توجه به مرزها.»