پس از ۸ سال، هوش مصنوعی معما را حل کرد
هشت سال پیش تصویر لباسی در اینترنت بسیار بحث‌برانگیز شد و هوش مصنوعی سرانجام توانسته است جوابی قطعی به معما بدهد.
به‌روزرسانی (۲۷ تیر ۱۴۰۲): هوش مصنوعی میدجرنی که توانایی تولید عکس از روی متن را دارد، می‌گوید لباس بحث‌برانگیزی که در سال ۱۳۹۳ در اینترنت ترند شده بود، مزین به رنگ‌های آبی و مشکی است.
خبر اصلی (۹ اسفند ۱۳۹۳): تصویری از یک لباس زنانه در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده که واکنش‌های زیادی در پی داشته است. در نگاه اول همه‌چیز طبیعی به نظر می‌رسد، اما ظاهراً افراد مختلف این لباس را با رنگ‌هایی متفاوت می‌بینند.
تصویر موردبحث اوایل ماه جاری میلادی در اسکاتلند و قبل از یک مراسم ازدواج گرفته شده است. برخی از مهمانان در مراسم ازدواج لباس را آبی و سیاه می‌دیدند و برخی دیگر آن را طلایی و سفید، این تفاوت رنگ فقط در همان تک عکس و برای حدود نیمی از مهمانان رخ داده بود.
پس از وارد شدن عکس به فیسبوک، در میان کاربران بهت‌زده حرف و حدیث‌های زیادی صورت گرفت؛ چگونه ممکن است تشخیصی زمین تا آسمان متفاوت در مورد رنگ این لباس داشته باشیم.
زمان زیادی نگذشته بود که هشتگ TheDress# در توییتر در چند ساعت به بالای لیست جهانی رسید؛ تیلور سوئیفت رنگ لباس را آبی و مشکی می‌دانست در حالی که جولین مور و کیم کارداشیان آن را طلایی و سفید دیده بودند. پس از آن پای جاستین بیبر و حتی شرکت ادوبی هم به میان آمد.
دلیل علمی
دکتر هاردیمن مک کارتنی، مشاور بالینی و اپتومتریست از دانشگاه سلطنتی بریتانیا، دلیل تفاوت میان این درک رنگ را سیستم تصحیح رنگ در مغز انسان می‌دانند. امکان اینکه در تصویری تمام عوامل نورپردازی طوری کنار هم قرار گیرند که حدوداً ۵۰ درصد از مردم رنگ آن را اشتباه ببینند یک در میلیون است.
به گفته‌ی دکتر مک کارتنی، نوارهای بارکد مانند لباس در کنار نور پس زمینه‌ی روز فرصت نادری را برای مغز انسان فراهم می‌آورد که رنگ‌ها را به شکلی غیرواقعی تشخیص دهد. مغز افرادی که به طور ناخودآگاه به دنبال دیدن جزئیات در خطوط افقی سیاه و سفید هستند، تصویر را طلایی خواهند دید بنابراین رنگ آبی نیز از بین خواهد رفت و با یک برگشت مغز آن را به سفید تبدیل می‌کند.
افراد دیگر که مغزشان در ناحیه‌ی آبی تصویر تمرکز کرده تصویر را با همان رنگ واقعی یعنی آبی و سیاه می‌بینند. این مشکل در تشخیص رنگ‌ها مشخص کننده‌ی هیچ حالت درونی یا مشکل در چشمان افراد نیست بلکه واقعیتی را نشان می‌دهد که سیستم پردازش تصویر مغز انسان چگونه می‌تواند واقعیت‌ها را تحریف کند و چیزهایی بسازد که کاملاً واقعی به نظر می‌رسند.