وویجر 1، اولین فضاپیمایی که هلیوسفر منظومه شمسی را ترک کرد، حالا بعد از 46 سال دچار مشکلات جدی در عملکرد خود شده است. به گفته ناسا، یک نقص در سیستم داده‌های پرواز این فضاپیما باعث شده وویجر 1 به‌جای داده‌های علمی و مهندسی، یک الگوی نامفهوم و تکراری از صفر و یک‌ها را ارسال کند. مهندسان ناسا اکنون مشغول رفع این مشکل هستند، اما مسافت 24 میلیارد کیلومتری و فناوری قدیمی این فضاپیما اصلاح آن را زمان‌بر می‌کند.

براساس گزارش ناسا، مهندسان مشغول حل مشکل یکی از سه کامپیوتر وویجر 1 به نام سیستم داده پرواز (FDS) هستند. این فضاپیما نیز درحال دریافت و اجرای دستورات ارسال‌شده از زمین است. بااین‌حال، FDS آن به‌درستی با یکی از زیرسیستم‌های کاوشگر به نام واحد مدولاسیون تله‌متری (TMU) ارتباط برقرار نمی‌کند. در نتیجه، هیچ داده علمی یا مهندسی به زمین ارسال نمی‌شود.

وویجر 1 در سپتامبر 1977 (شهریور 1356) به فضا پرتاب شد. این کاوشگر با پیشی‌گرفتن از برادر خود وویجر 2 که درواقع قبل از وویجر 1 پرتاب شد، اولین فضاپیمایی بود که از هلیوسفر منظومه شمسی خارج شد و اولین فرستاده بشریت در میان ستارگان نام گرفت.

وویجر 1 اکنون 24 میلیارد کیلومتر با زمین فاصله دارد و تقریباً 22 ساعت طول می‌کشد تا فرمان‌ها از زمین به این فضاپیما برسد. این بدان معناست که تیم مهندسی باید 45 ساعت منتظر بمانند تا پاسخی از وویجر 1 دریافت و تعیین کند که آیا یک فرمان نتیجه مورد نظر را داشته است یا خیر.

ناسا توضیح می‌دهد که یافتن راه‌حل برای مسائلی که کاوشگرهای وویجر با آن‌ها مواجه می‌شوند، اغلب مستلزم بررسی اسناد اصلی و قدیمی است که توسط مهندسانی نوشته شده‌اند که این چنین مسائلی را پیش‌بینی نکرده‌ بودند. در نتیجه، برای جلوگیری از عواقب ناخواسته، زمان می‌برد تا مهندسان بفهمند یک فرمان جدید چگونه بر عملیات فضاپیما تأثیر می‌گذارد.