دیوید ساویل، رمان‌نویس و مدرس ارشد نویسندگی خلاق در دانشگاه سالفورد انگلستان معتقد است که افراد با استفاده از چت جی بی تی نمی‌توانند نویسنده شوند چرا که خواندن و نوشتن قادر به خلاقیت و داستان‌سرایی نیست. نویسنده کتاب « آنها سعی می‌کنند قلب شما را بشکنند، به عنوان یک مشاور و استاد دوره‌های نویسندگی، تولید رسانه‌ای و پادکست است و به افراد کمک می‌کند تا اقتصاد خلاق را جدی بگیرند.

به گزارش سینا، این برنده جایزه رمان اول فرانسه و روزنامه‌نگار سابقه بر این باور است که هرچند هوش مصنوعی مکمل هوش انسانی است اما نمی‌تواند به ۳ سوال مهم در حوزه نویسندگی خلاق پاسخ بدهد.

او با اشاره به اهمیت سواد در عصر هوش مصنوعی یادآوری می‌کند: هوش مصنوعی می تواند زبان انسان را تقلید کند، اما نمی‌تواند جایگزین تجربه انسان از خواندن و نوشتن شود. این روزنامه‌نگار سابق و نویسنده شناخته شده استدلال می کند که سواد فقط رمزگشایی کلمات نیست، بلکه سفری است به سمت تفکر انتقادی و خلاق. ساویل همچنین به نگرانی‌های مربوط به تأثیر هوش مصنوعی بر آموزش و هنر اشاره و تأکید می‌کند که در حالی که هوش مصنوعی می‌تواند محتوا تولید کند، اما فاقد فرآیند تفکر انسانی است. او با دفاع از حفظ سواد انسانی به عنوان ابزاری برای توانمندسازی فردی و اجتماعی تصریح می‌کند اهمیت سواد فقط در خواندن و نوشتن نیست، بلکه در تفکر انتقادی و خلاق، تحلیل و تأمل در خود نیز اهمیت دارد.

این گزارش می‌افزاید: خواندن و نوشتن مانند نرم افزار ساخته شده بر روی آن است که جوامع را قادر می سازد اطلاعات را ذخیره کرده و حافظه جمعی را توسعه دهند اما توسعه مدل‌های زبانی بزرگ مانند ChatGPT به عنوان یک گام مهم به سمت هوش مصنوعی عمومی تلقی می شود که می‌تواند هر کاری را که انسان می تواند، انجام دهد. البته که ظهور ابزارهای نوشتن هوش مصنوعی باعث نگرانی مربیان و نویسندگان در مورد آینده سواد انسانی و ارزش فرآیند نوشتن شده است با این حال ابزارهای هوش مصنوعی مانند ChatGPT تصور نوشتن و تفکر را ایجاد می کنند، اما واقعاً در فرآیند شناخت و خلاقیت انسان دخالت نمی کنند. چرا که عمل نوشتن یک فرآیند عمیقا بازتابنده و دگرگون کننده است که می تواند آگاهی ما را تغییر دهد و دیدگاه متفاوتی را ارائه دهد.

آینده هوش مصنوعی و نویسندگی خلاق

برآیند دیوید ساویل این است که مطالعات علوم اعصاب نشان می دهد که نویسندگان خلاق با تجربه، مناطق بیشتری از مغز را درگیر می کنند که نشان می دهد نوشتن می تواند توانایی‌های شناختی را افزایش دهد. اما سوال اصلی این است که او نگران چیست؟ او نگران است که استفاده از هوش مصنوعی مانند ChatGPT می تواند ارزش و روند نوشتن و سواد انسانی را تضعیف کند چرا که ابزارهای هوش مصنوعی توهمی از نوشتن و تفکر ایجاد می کنند، اما آنها واقعاً درگیر فرآیندهای شناختی و خلاقانه‌ای نیستند که برای سواد و رشد شخصی انسان اساسی هستند.

اثرات منفی بالقوه استفاده از هوش مصنوعی برای نوشتن چیست؟ ساویل تاکید می کند که استفاده از هوش مصنوعی برای نوشتن می تواند منجر به فرآیندی منفعل شود که در آن پاسخ‌های سریع و هنر بدون تأمل عمیق یا آگاهی انتقادی قابل دسترسی هستند. این ممکن است مانع توسعه یک آگاهی شود که برای عاملیت فردی و سلامت یک جامعه دموکراتیک ضروری است.

به گفته دیوید ساویل، عمل نوشتن در شکل دادن به آگاهی فرد بسیار مهم است. وقتی دانش آموزان می نویسند و به تکنیک توجه زیادی می کنند، آگاهی خود را تغییر می دهند و دیدگاه متفاوتی را تجربه می کنند و این تمرین عضله ذهن برای تنظیم کلمات در هماهنگی با حافظه، تخیل و محیط بسیار مهم است.

به گفته او، در عصر هوش مصنوعی، یافتن و تجربه معنای داشتن آگاهی انسانی برای خوشبختی انسان، سلامت دموکراسی و توانایی ما برای رویارویی با مشکلات عصرمان حیاتی‌تر می‌شود. در نهایت ساویل به این جمع‌بندی می‌رسد که نوشتن خلاق نقش مهمی در فرآیند آموزشی ایفا می‌کند، زیرا به دانش‌آموزان کمک می‌کند تا در تفکر عمیق و خود تأملی درگیر شوند. این موضوع به آنها اجازه می دهد تا آگاهی و تجربیات منحصر به فرد خود را بیان کنند و از طریق بازنویسی و مشاهده تکنیکی، می تواند آگاهی آنها را تغییر دهد و دیدگاه‌های متفاوتی را ارائه دهد.

راستی ساویل به پتانسیل هوش مصنوعی در زمینه آموزش، علم و فناوری چگونه نگاه می کند؟

او اذعان می‌کند که مدل‌های زبانی بزرگ و هوش مصنوعی مولد نویدهای زیادی برای آموزش، علم و فناوری دارند. با این حال، او نگران است که تصور نادرست از آنچه این مدل‌ها می‌توانند انجام دهند، ممکن است فرآیند و هدف خواندن و نوشتن را در رشد آگاهی و تمدن انسان بی‌ارزش کند.

ناتوانی هوش مصنوعی در پاسخ به ۳ پرسش
سه سوالی که دیوید ساویل معتقد است هوش مصنوعی هرگز برای ما پاسخ نخواهد داد، چیست؟

او معتقد است هوش مصنوعی هرگز برای ما پاسخی به این ۳ پرسش نخواهد داد که عبارتند از: “ما کی هستیم؟”، “معنای ما چیست؟” و “هدف ما چیست؟” او تأکید می کند که اینها سؤالاتی است که هر فردی باید از طریق سفر شخصی و کاوش در انسانیت خود به آنها پاسخ دهد. ساویل فرآیند خواندن و نوشتن را به عنوان وسیله‌ای برای خود یابی و رشد شخصی با تشبیه آن به عمل پیمودن یک مسیر و ساختن جاده با پیاده روی توصیف می کند. افراد از طریق عمل نوشتن، خود را می نویسند، آگاهی خود را کشف می کنند و معنا می آفرینند. خواندن، به نوبه خود، به آنها اجازه می دهد تا معنای ایجاد شده توسط کلمات خود را ببینند.

به گفته دیوید ساویل، یک جامعه باسواد مهم است زیرا به افراد این امکان را می دهد که نه تنها گیرنده اطلاعات باشند، بلکه شرکت کنندگان فعال در شکل دادن به دنیای خود باشند. از این رو، سواد، تفکر انتقادی، خود انعکاس و توانایی مشارکت در فرآیندهای دموکراتیک را تسهیل می کند، که برای یک جامعه عادلانه و عادلانه ضروری است.