سیاست‌گذاران باید تعادلی میان سرمایه‌گذاری در مراقبت‌های رباتیک و انسانی بیابند تا افراد شاغل در این بخش بهترین ارتباط را با سالمندان برقرار کنند.

پژوهش جدید متخصصان هوش مصنوعی در دانشگاه‌های آکسفورد و ملبورن نشان می‌دهند که مردان با احتمالی بیشتر از زنان می‌پذیرند که در زمان ناتوانی یا پیری پذیرای رسیدگی ربات‌ها در خانه خود باشند.

این پژوهش نگرش افراد را به داشتن ربات برای رسیدگی، خدمت‌رسانی و همراهی در زمان پیری یا ناتوانی بررسی کرده است. این پژوهش داده‌هایی از ۲۸ کشور اروپایی جمع‌آوری و اثر عوامل محلی، مانند تولید ناخالص داخلی، نرخ مشارکت زنان در نیروی کار، وهزینه نگهداری سالمندان را لحاظ کرده است.

پژوهشگران به سه پرسش کلیدی پرداخته‌اند: آیا زنان در دوران پیری بیشتر از مردان نسبت به رسیدگی ربات‌ها احساس راحتی می‌کنند؟ آیا آن‌هایی که فشردگی وقت یا هزینه فرصت بالاتری دارند، بیشتر حامی رسیدگی ربات‌ها هستند؟ و آیا عوامل سطح کلانْ نگرش‌های فردی به رسیدگی رباتیک را منعکس می‌کنند؟

پژوهشگران دریافتند که افراد نگرش‌های کاملاً متفاوتی به استفاده از فناوری برای تأمین نیاز خود به مراقبت دارند. پیش‌زمینه‌های محلی و عوامل شخصی دید آن‌ها را به رسیدگی رباتیک شکل می‌دهد.

علاوه بر عوامل شخضی، عوامل اجتماعی نیز در نگرش سالمندان به رسیدگی رباتیک نقش دارند.

نگرش افراد به رسیدگی ربات‌ها در پیری
یافته‌های کلیدی عبارتند از:

به‌طور کلی، مردم چندان به رسیدگی ربات‌ها روی خوش نشان نمی‌دهند.
مردام اروپایی بیشتر از زنان پذیرای این هستند که در پیری یا ناتوانی از فناوری‌های رباتیک استفاده کنند.
مردان و زنان تحصیل‌کرده از استفاده از ربات‌ها برای مراقبت بیشتر حمایت می‌کنند.
افرادی که شغل‌های تخصصی، مدیریتی یا کارمندی دارند بیشتر از افرادی که شغل‌های غیرتخصصی دارند پذیرای رسیدگی ربات‌ها هستند.
جوان‌ها و آن‌هایی که در کار یا خانه از ربات‌ها استفاده کرده‌اند بیشتر مایل هستند تا در آینده نیز از آن‌ها برای رسیدگی به خود استفاده کنند.
در جوامعی که نرخ کار زنان بالاتر و پول خرج‌شده برای مراقبت از سالمندان کمتر است، افراد بیشتر از رسیدگی ربات‌ها در هنگام پیری استقبال می‌کنند.
پژوهشگران دریافتند که علاوه بر خصوصیات فردی، مانند توانایی پرداخت هزینه‌ها و کمبود وقت، پیش‌زمینه‌های محلی نیز در نگرش افراد تأثیرگذار هستند. برای مثال، دسترسی سالمندان به امکانات رفاهی یکی از عوامل تأثیرگذار در پذیرش ربات‌ها است. پژوهشگران دریافتند در جوامعی که دولت برای مراقبت از سالمندان سرمایه‌گذاری‌های زیادی می‌کند، افراد تمایل کمتری دارند که در پیری یا ناتوانی از رسیدگی ربات‌ها استفاده کنند.

پژوهشگران می‌گویند که فناوری اجتناب‌ناپذیر است و دولت‌ها درنهایت مجبور خواهند شد که برای مراقبت از سالمندان در فناوری‌های رباتیک سرمایه‌گذاری کنند. اما آن‌ها باید تعادلی بین سرمایه‌گذاری در فناوری و سرمایه‌گذاری روی نیروی انسانی برقرار کنند.

سیاست‌گذاران باید هزینه فرصت فناوری‌های رسیدگی به سالمندان را با توجه به مراقبت‌های انسانی بسنجند. آن‌ها باید درنظر بگیرند که می‌توان این فناوری‌ها را به‌گونه‌ای با خدمات سنتی ترکیب کرد که عملکرد افراد حاضر در بخش رسیدگی به سالمندان به حداکثر برسد و آن‌ها بتوانند ارتباط خود را به بهترین شکل با سالمندان حفظ کنند.

پژوهشگران نتایج مطالعه خود را در ژورنال Community, Work & Family منتشر کرده‌اند.