مطالعه گسترده جدید نشان می‌دهد که برخلاف نگرانی‌های طولانی مدت در مورد تاثیرات منفی فناوری‌ها روی مغز، افراد مسنی که اغلب از فناوری دیجیتال استفاده می‌کنند، کمتر با زوال شناختی مغز مواجه می‌شوند.

به گزارش ایسکانیوز؛ مقاله‌ای که در مجله معتبر «نیچر هیومن بیهیویر» منتشر شده است، حاصل ۵۷ مطالعه از بیش از ۴۱۱ هزار بزرگسال در سرتاسر جهان با میانگین سنی شرکت کنندگان نزدیک به ۶۹ سال است.

محققان دانشگاه تگزاس در آستین دریافتند که استفاده مداوم از فناوری – مانند تلفن‌های هوشمند، کامپیوتر و اینترنت – با کاهش خطر ابتلا به اختلالات شناختی در افراد بالای ۵۰ سال مرتبط است.

این یافته‌ها در زمانی به دست می‌آیند که دستگاه‌های دیجیتال تقریباً در همه جا حاضر شده‌اند: بر اساس گزارش مرکز تحقیقاتی پیو، ۹۸ درصد آمریکایی‌ها در حال حاضر یک نوع تلفن همراه دارند و ۹۱ درصد صاحب یک گوشی هوشمند هستند که این رقم در سال ۲۰۱۱ تنها ۳۵ درصد بود.

به نظر می‌رسد این یافته‌ها با این ایده رایج که استفاده روزمره از فناوری توانایی شناختی را تضعیف می‌کند، در تضاد است. در عوض، محققان پیشنهاد می‌کنند که این ابزار به حفظ سلامت مغز در آینده کمک می‌کنند.

دکتر لی مورسلین، رئیس تحقیقات بالینی در تحقیقات آلزایمر انگلستان، گفت: این تجزیه و تحلیل در مقیاس بزرگ بیش از ۵۰ مطالعه منتشر شده از سراسر جهان را بررسی کرد تا بتواند ارتباط بین استفاده از فناوری دیجیتال و توانایی شناختی را کشف کند.

این مطالعه تحقیقات قبلی را به چالش می‌کشد که نشان می‌دادند فناوری دیجیتال می‌تواند عملکرد شناختی را با افزایش سن کاهش دهد و در عوض نشان می‌دهد که استفاده از فناوری ممکن است با نرخ پایین‌تر زوال شناختی در افراد مسن مرتبط باشد.

حدود دو سوم آمریکایی‌ها تا سن متوسط ۷۰ سالگی درجاتی از زوال شناختی را تجربه می‌کنند. بر اساس تحقیقات سال ۲۰۲۰، خطر ابتلا به زوال عقل در طول زندگی برای زنان ۳۷ درصد و برای مردان ۲۴ درصد است، که میانگین سن شروع آن برای زنان ۸۳ سال و برای مردان ۷۹ سال است.

مرسلین اضافه می‌کند: با توجه به اینکه اکنون فناوری در زندگی روزمره ما جاسازی شده است، دیدن اینکه استفاده از ابزارهای دیجیتال مانند کامپیوتر، تلفن‌های هوشمند و اینترنت می‌تواند با سلامت مغز بهتر در زندگی بعدی ارتباط داشته باشد، دلگرم کننده است. با این حال، توجه به این نکته مهم است که این تجزیه و تحلیل نمی تواند شامل معیارهایی از تغییرات فیزیکی رخ داده در مغز یا در نظر گرفتن سنی باشد که افراد برای اولین بار در معرض فناوری دیجیتال قرار گرفتند.

وی همچنین می‌گوید: اگرچه نویسندگان دلایل احتمالی را بررسی می‌کنند که چرا استفاده از فناوری دیجیتال ممکن است عملکرد شناختی بهتری را تقویت کند، تحقیقات بیشتری برای درک بیشتر این رابطه مورد نیاز است؛ به خصوص در افرادی که اولین نسلی هستند که با این پیشرفت‌ها بزرگ شده‌اند.

این تجزیه و تحلیل توسط جرد بنگ و مایکل اسکالین انجام شد که مطالعاتی را که شامل تشخیص شناختی یا آزمایش رسمی بود، بررسی کردند. یافته‌های آنها حتی پس از کنترل متغیرهایی مانند سن، تحصیلات، درآمد، سلامت و سایر عوامل سبک زندگی ثابت ماند.

مهم‌تر از همه، آنها همچنین نتایج ثابتی در مطالعات طولی یافتند، که شرکت کنندگان را در طول زمان ردیابی کردند – به طور متوسط برای بیش از ۶ سال – که حاکی از خطر کمتر زوال شناختی در میان کاربران مکرر فناوری است.

دکتر دیوید برونو، روانشناس دانشگاه جان مورز لیورپول در بریتانیا، می‌گوید: تعداد زیادی از متغیرها در این مطالعه کنترل می‌شوند، و نتایج امیدوارکننده هستند، اما بسیاری از انعطاف پذیری شناختی ما ممکن است به طور ژنتیکی تعیین شود، که همچنین می‌تواند منجر به سهولت بیشتر با استفاده از فناوری شود.

وی می‌افزاید: نویسندگان به خوبی به محدودیت‌های مطالعه خود اشاره می‌کنند و اذعان می‌کنند که کارهای بیشتری برای انجام دادن وجود دارد. به عنوان مثال، چه نوع فعالیت‌های دیجیتال برای مغز ما بهتر است؟ این یک مطالعه خوب انجام شده است که به یک مساله به موقع رسیدگی می‌کند. نویسندگان در نتیجه‌گیری‌های خود دقت لازم را اعمال کرده‌اند.

در حالی که این مطالعه توضیح نمی دهد که چگونه و چرا فناوری دیجیتال ممکن است از شناخت محافظت کند، نویسندگان حدس می‌زنند که این فناوری می‌تواند از حافظه، سازماندهی و تعامل اجتماعی پشتیبانی کند؛ اینها عواملی هستند که برای حفظ عملکرد مغز شناخته شده‌اند. آنها تاکید می‌کنند که تحقیقات بیشتری برای درک بهتر رابطه بین تعامل دیجیتال و سلامت شناختی بلندمدت مورد نیاز است.

برونو به می‌گوید: درک اینکه کدام فناوری‌ها و کدام فعالیت‌ها سودمندتر هستند، می‌تواند به ما کمک کند تا بر مصرف‌کنندگان تأثیر بگذاریم و با فناوری‌های دیجیتال به شیوه‌ای مثبت‌تر درگیر شویم. همچنین در کنار استفاده بالقوه از این دانش برای توسعه ابزارها، بازی‌ها، برنامه‌هایی که به مغز سالخورده کمک می‌کنند، بهره ببریم.

همانطور که اولین نسل از کاربران مادام‌العمر فناوری وارد سن بالاتری می‌شوند، این یافته‌ها روایتی متضاد برای ترس از کاهش ناشی از صفحه نمایش ارائه می‌دهد و در عوض به مزایای بالقوه ارتباط ماندن اشاره می‌کند.

مایکل اسکالین روانشناس و عصب شناس از دانشگاه بیلور می‌گوید: شما می‌توانید تقریباً در هر روز اخبار را ورق بزنید و خواهید دید که مردم در مورد اینکه چگونه فناوری‌ها به ما آسیب می‌رسانند صحبت می‌کنند. مردم اغلب از اصطلاحات «فرار مغز» و «پوسیدگی مغز» استفاده می‌کنند، و اکنون زوال عقل دیجیتال یک عبارت در حال ظهور است. ما به عنوان محقق، می‌خواستیم بدانیم که آیا این مساله درست است یا خیر.

این در حالی است که قبلا تجزیه و تحلیل آماری نشان داده بود که استفاده از فناوری با کاهش ۵۸ درصدی خطر ابتلا به اختلالات شناختی مرتبط است. علاوه بر این، کاربران فناوری بین ۲۶ تا ۳۴ درصد نرخ کاهش شناختی را در طول زمان نشان دادند.

توجه به این نکته مهم است که این نوع تحقیق، تحقیقی نیست که بتواند علت و معلول مستقیم را اثبات کند. هر مطالعه از رویکردهای متفاوتی استفاده می‌کرد و استفاده از فناوری را به روشی متفاوت اندازه‌گیری می‌کرد: برای مثال، برخی از مطالعات استفاده از گوشی‌های هوشمند را بررسی کردند، در حالی که برخی دیگر استفاده از رسانه‌های اجتماعی را مورد بررسی قرار دادند.

با این حال، پس از تعدیل عواملی از جمله شغل، تحصیلات و وضعیت اجتماعی-اقتصادی، کاهش ریسک همچنان ادامه داشت. به نظر می‌رسد پیوندی در اینجا وجود دارد که در تحقیقات بیشتر ارزش بررسی دارد.

جرد بنگ، عصب‌روان‌شناس از دانشگاه تگزاس در آستین می‌گوید: داده‌های ما نشان می‌دهد که تشویق افراد مسن به درگیر شدن با فناوری، به‌ویژه به شیوه‌ای که به چالش، اتصال و جبران مشکلات شناختی کمک می‌کند، می‌تواند رویکردی قدرتمند برای ارتقای سلامت شناختی باشد.»

محققان پیشنهاد می‌کنند که استفاده از فناوری می‌تواند به چند روش مختلف به محافظت در برابر زوال شناختی و زوال عقل کمک کند. به عنوان مثال، ممکن است به تحریک مغز کمک کند، به ویژه هنگامی که صحبت از یادگیری نحوه استفاده از دستگاه‌ها و برنامه‌های جدید می‌شود.

فناوری همچنین می‌تواند ما را با رسانه‌های اجتماعی و تماس‌های ویدیویی بهتر در ارتباط نگه دارد. ما قبلاً می‌دانیم که تنها بودن با شانس بیشتری برای ابتلا به زوال عقل همراه است، در حالی که حفظ روابط اجتماعی می‌تواند مغز را در حرکت نگه دارد.

همچنین این ایده وجود دارد که فناوری به‌عنوان «داربست» در اطراف کاهش توانایی‌های ذهنی عمل می‌کند و افراد مسن را برای مدت طولانی‌تری مستقل‌تر نگه می‌دارد. برای مثال، برنامه‌هایی که به یادآوری داروها و قرار ملاقات‌های سلامتی کمک می‌کنند.

این یک تصویر پیچیده است که عوامل زیادی در آن دخیل هستند، اما با توجه به گستردگی این مطالعه جدید و حجم نمونه بزرگ، می‌تواند ارزش حفظ رابطه خود با فناوری را با افزایش سن داشته باشد و به دیگران کمک کنیم تا همین کار را انجام دهند.

اسکالین می‌گوید: اگر پدر و مادر یا پدربزرگ و مادربزرگی دارید که از فناوری دوری می‌کنند، شاید باید تجدید نظر کنید و آنها را به استفاده از آن ترغیب کنید.

او می‌افزاید: سعی کنید که برنامه‌هایی مثل اپلیکیشن مربوط به عکس، پیام‌رسان‌ها یا تقویم را در تلفن هوشمند یا تبلت به آنها یاد بدهید. از اپلیکیشن‌های ساده شروع کنید و البته سعی کنید که در حین آموزش خیلی صبور باشید.