خبر «بزرگ‌ترین هک تاریخ کریپتو» در استخر LuBian صحت ندارد
عباس آشتیانی، رئیس کمیسیون بلاک‌چین سازمان نظام صنفی رایانه‌ای، خبر منتشرشده درباره هک ۱۲۷ هزار بیت‌کوین از استخر استخراج LuBian را «غیرواقعی» و «فاقد مستندات» دانست و هدف از انتشار آن را ایجاد نگرانی در میان کاربران ایرانی عنوان کرد.
به گزارش پیوست، رئیس کمیسیون بلاک‌چین نصر، عباس آشتیانی با اشاره به انتشار خبری مبنی بر وقوع بزرگ‌ترین هک تاریخ کریپتو از طریق کیف پول استخر استخراج LuBian و ارتباط آن با ایران و چین، گفت: «اخیرا شدت تولید و پخش اخبار غیرواقعی و بی‌اساس افزایش یافته و آرامش روانی کاربران ایرانی را هدف قرار داده است. این اخبار به سکوهای متعلق به کشورهای معاند یا منابع خبری خارجی که بدون سند و مدرک این اخبار نادرست و دورغ را منتشر می‌کنند، برمی‌گردد. هرچند که گاها این اخبار در کشور مورد توجه تشکل‌ها قرار می‌گیرد که در مورد آن شاید دقت کافی صورت نگیرد.»
او با تشریح سازوکار استخرهای استخراج توضیح داد که این استخرها برای تجمیع قدرت پردازشی ماینرهای پراکنده و افزایش شانس حل معادلات استخراج ایجاد می‌شوند و معمولاً کیف‌پول‌های با موجودی بسیار بالا را نگهداری نمی‌کنند، زیرا ماینرها درآمد خود را روزانه یا هفتگی برداشت می‌کنند.
آشتیانی با استناد به داده‌های تاریخی شبکه بیت‌کوین گفت: «در زمان ادعای این هک، تولید روزانه شبکه حدود ۱۸۰۰ بیت‌کوین بوده که در سال به ۶۵۰ هزار واحد می‌رسد. اگر ۱۲۷ هزار بیت‌کوین سرقت شده باشد، یعنی این استخر باید ۱۸ درصد کل تولید سالانه را در اختیار داشته باشد که با جایگاه LuBian همخوانی ندارد.»
او همچنین سرمایه‌گذاری لازم برای دستیابی به چنین موجودی را بیش از ۲۰۰۰ مگاوات در حوزه انرژی برآورد کرد و گفت که چنین ابعادی از دید رسانه‌های تخصصی پنهان نمی‌ماند. به گفته او، در صورت وقوع چنین هکی، مانند ماجرای Mt.Gox یا هک ۴۰ میلیون دلاری بایننس، واکنش گسترده کاربران و رسانه‌ها حتمی بود و پنهان ماندن آن ممکن نیست.
رئیس کمیسیون بلاک‌چین نصر انتشار این خبر با تمرکز بر کلمات «ایران» و «چین» را دارای اهداف مغرضانه دانست و نمونه‌هایی از اخبار مشابه، همچون ادعای مسدودی ۷۰۰ میلیون دلاری تتر در جریان جنگ اخیر، را مثال زد که صحت آن‌ها زیر سؤال رفته است.
آشتیانی در پایان با تأکید بر اهمیت زیست‌بوم داخلی بلاک‌چین و رمزارز کشور، هشدار داد: «اکوسیستم رمزدارایی ایران زیر فشار بالای خارجی قرار دارد و برای مدیریت ریسک‌های داخلی نباید به رویکرد محدودیت‌زایی روی آورد. انتخاب استراتژی بقا از طریق ایجاد محدودیت، بزرگ‌ترین تهدید برای رشد اقتصاد دیجیتال است.»