جیمی دونالدسون که بیشتر با نام مستعار MrBeast شناخته می‌شود، ظاهرا در حال کار روی یکی از جسورانه‌ترین پروژه‌های خود است؛ یعنی راه‌اندازی یک شرکت تلفن همراه. این ستاره‌ یوتیوب که پیش‌تر یک امپراتوری تجاری گسترده شامل فست‌فود، تنقلات، امور خیریه و سرگرمی ساخته است، اکنون به نظر می‌رسد آماده‌ ورود به دنیای رقابتی صنعت مخابرات باشد. اگر این خبر صحت داشته باشد، این اقدام نشان‌دهنده‌ افزایش چشم‌گیر نفوذ خالقان محتوا از دنیای محتوا به صنایع زیرساختی خواهد بود.

با بیش از ۳۰۰‌میلیون مشترک در پلتفرم‌های مختلف و شهرت به عنوان پربیننده‌ترین خالق محتوا در یوتیوب، MrBeast توانسته است شهرت خود را به یکی از متنوع‌ترین مجموعه‌های تجاری هدایت‌شده توسط خالقان محتوا در جهان تبدیل کند. پروژه‌های او شامل Feastables، یک برند تنقلات که سریعا به قفسه‌های سوپرمارکت‌ها رسید؛ MrBeast Burger، یک زنجیره رستوران مجازی و چندین پروژه خیریه است که هم تاثیر اجتماعی ایجاد و هم وفاداری به برند را تقویت می‌کنند.

با این حال یک شرکت تلفن همراه مقیاسی کاملا متفاوت از جاه‌طلبی خواهد بود. برخلاف تنقلات یا فست‌فود، صنعت مخابرات سرمایه‌بر، تحت نظارت شدید و تحت سلطه غول‌های تثبیت‌شده‌ای مانند Verizon، AT&T و T-Mobile است. این اقدام نشان می‌دهد که MrBeast قصد دارد نه تنها از جمعیت عظیم دنبال‌کنندگان خود درآمد کسب کند، بلکه آنها را به مشتریان وفادار برای خدمات روزمره تبدیل کند.

صنعت مخابرات ممکن است دور از دنیای ویدئوهای یوتیوب به نظر برسد، اما این حرکت می‌تواند گام منطقی بعدی در تکامل اقتصاد خالقان محتوا تلقی شود. طرفداران پیش‌تر MrBeast را در پلتفرم‌های مختلف دنبال می‌کنند، محصولات او را می‌خرند و از تنقلات و غذاهای برندش استفاده می‌کنند. گسترش این رابطه به خدمات ماهانه، برند او را حتی عمیق‌تر در زندگی روزمره جای می‌دهد.

این اقدام همچنین نشان‌دهنده یک تغییر گسترده‌تر است؛ خالقان دیگر خود را تنها به عنوان سرگرم‌کننده نمی‌بینند، بلکه به عنوان کارآفرینانی که اکوسیستم‌های یکپارچه عمودی می‌سازند عمل می‌کنند. با مالکیت بخشی از صنعت مخابرات، MrBeast نه تنها جریان‌های درآمدی خود را متنوع می‌کند، بلکه کنترل توزیع را به روشی که تعداد کمی از خالقان تصور می‌کنند، به دست می‌آورد.

چالش‌های پیش رو
با این حال ورود به حوزه مخابرات با ریسک‌های زیادی همراه است. بازار MVNO بسیار شلوغ و حاشیه سود در این بخش معمولا پایین است. تمایز بیشتر به قدرت بازاریابی و وفاداری به برند بستگی دارد – زمینه‌هایی که MrBeast در آن موفق است – اما برای موفقیت واقعی، تبلیغات و هیاهو کافی نیست. کیفیت خدمات مشتری، پایداری شبکه و رقابت قیمتی نقش کلیدی و در این حوزه‌ها اپراتورهای قدیمی و تثبیت‌شده دست برتر دارند.

علاوه بر این موانع قانونی و مقرراتی نیز بسیار جدی هستند. حتی فعالیت به عنوان یک MVNO نیازمند رعایت قوانین پیچیده مخابراتی در بازارهای مختلف است. گسترش بین‌المللی – جایی که طرفداران MrBeast بیشترین حضور را دارند – پیچیده‌تر است و شامل مجوزهای خاص هر کشور، توافق‌های طیف فرکانسی و همکاری با شرکای محلی در حوزه زیرساخت خواهد بود.

خالقان به‌عنوان برند، برندها به‌عنوان پلتفرم
MrBeast اگر موفق شود این حرکت می‌تواند انتظارات از دستاوردهای خالقان محتوا را بازنویسی کند؛ درست همان‌طور که Logan Paul و KSI نوشیدنی انرژی‌زا Prime را به محصولی ‌میلیارد دلاری تبدیل کردند، یا Ryan Reynolds شرکت Mint Mobile را به یک خروجی با ارزش بالا رساند، MrBeast می‌تواند نشان دهد که جمعیت‌های هدایت ‌شده توسط محتوا می‌توانند نه تنها محصولات، بلکه خدمات کامل را نیز حمایت کنند. کارشناسان صنعت اشاره می‌کنند که خالقان محتوا مزیت منحصربه‌فردی دارند؛ مخاطبان آنها تنها مشتری نیستند، بلکه جامعه‌ای مبتنی بر اعتماد، هویت و تعامل هستند.

یک شرکت تلفن همراه تحت برند MrBeast می‌تواند به‌شدت روی این دینامیک‌ها سرمایه‌گذاری کند و هواداران را به طرفداران وفادار و تبلیغ‌کننده تبدیل کند؛ چیزی که بازاریابی سنتی مخابرات به سختی توانسته است آن را بازتولید کند. نه MrBeast و نه تیمش هنوز جزئیات مشخصی را تایید نکرده‌اند، اما گزارش‌ها حاکی از آن است که ممکن است معرفی رسمی اوایل سال ۲۰۲۶ انجام شود و خدمات آزمایشی احتمالا ابتدا در آمریکا راه‌اندازی شده و سپس به سایر کشورها گسترش می‌یابد. تحلیلگران در حال گمانه‌زنی درباره همکاری‌های احتمالی با اپراتورهای بزرگ هستند و T-Mobile با توجه به سابقه آن در همکاری با MVNOها و برندهای پرآوازه به عنوان یک گزینه محتمل مطرح است.

در حال حاضر چشم‌انداز یک شرکت تلفن همراه تحت برند MrBeast هم گستردگی جاه‌طلبی او و هم تغییرات در چشم‌انداز کارآفرینی دیجیتال را نشان می‌دهد. جایی که خالقان محتوا پیش‌تر تنها به دنبال درآمد تبلیغاتی و قراردادهای اسپانسرشیپ بودند، اکنون درصدد مالکیت زیرساخت‌ها از غذا و خرده‌فروشی گرفته تا مخابرات و فراتر از آن هستند.