ICTna.ir – شرکت مخابراتی ژاپنی سافت بانک به کنسرسیومی پیوسته است که چندین کاربرد بی‌سیم نوری مبتنی بر فاصله را توسعه داده و آزمایش خواهد کرد. این گروه، به رهبری آژانس تحقیقات فناوری اطلاعات و ارتباطات ژاپن – موسسه ملی فناوری اطلاعات و ارتباطات (NICT) – قصد دارد سال آینده یک ماهواره مدار پایین زمین (LEO) پرتاب کند که به عنوان بستری آزمایشی برای نمایش ارتباطات نوری بین فضا و زمین عمل خواهد کرد.

به گزارش گروه اخبار خارجی آژانس خبری فناوری اطلاعات و ارتباطات (ایستنا)، این پروژه در سال ۲۰۲۷ با چیزی که NICT آن را به عنوان یک ابتکار «پیشگام جهانی» توصیف می‌کند، ادامه خواهد یافت. این ابتکار، نصب دستگاه‌های بی‌سیم نوری بر روی یک ایستگاه پلتفرم ارتفاع بالا (HAPS) است تا ارتباط دو طرفه در فاصله ۲ کیلومتری بین فضا و استراتوسفر تأیید شود.

وظیفه سافت‌بنک توسعه دستگاه‌های ارتباط بی‌سیم نوری و تجهیزات مرتبط برای محیط‌های استراتوسفر و ادغام آن با HAPS است. همچنین این شرکت مسئول عملیات پرواز HAPS خواهد بود.

سافت‌بانک از طرفداران پروپاقرص HAPS است و پیشرفت مداومی در جهت راه‌اندازی پیش‌تجاری اولین ایستگاه پایه پرنده مجهز به 5G خود در سال 2026 داشته است.

ماه گذشته، این شرکت جزئیات آزمایش موفقیت‌آمیز محموله شش سلولی HAPS نصب شده روی یک هواپیمای سبک در حال پرواز در ارتفاع ۳۰۰۰ متری را به اشتراک گذاشت.

در ماه ژوئن ، این شرکت با شرکت متخصص هواپیماهای آمریکایی Sceye برای تهیه خودروهای سبک‌تر از هوا (LTA) HAPS قراردادی امضا کرد.

در همین حال، دو عضو دیگر این کنسرسیوم جدید، کیوهارا اپتیکس، که مسئول تولید ترمینال ارتباطات نوری مبتنی بر فضا است، و آرک‌اج اسپیس، که ماهواره بسیار کوچک LEO را طراحی، پرتاب و راه‌اندازی خواهد کرد، هستند.

با توجه به اینکه اتصال مستقیم به دستگاه در مدار پایین زمین (LEO) سلولی اخیراً به یک واقعیت تجاری تبدیل شده است، هنوز مشخص نیست که چرا این صنعت تا این حد مشتاق است تا با فناوری نوری بی‌سیم آشنا شود.

با این حال، با توجه به کمبود طیف فرکانسی در افق، توجه بیشتری به روش‌های جایگزین برای ارتباطات بی‌سیم معطوف شده است.

همانطور که SoftBank در وبلاگ خود توضیح می‌دهد ، بی‌سیم نوری یک چالش است زیرا طول موج‌های لیزر در مقایسه با مایکروویوها چندین برابر کوتاه‌تر هستند، بنابراین فرستنده-گیرنده‌ها باید مستقیماً به سمت یکدیگر باشند تا یک اتصال پایدار برقرار شود.

وقتی این فرستنده-گیرنده‌ها روی اجسام متحرکی مانند ماهواره‌های HAPS و LEO نصب می‌شوند، این موضوع به شدت چالش‌برانگیزتر می‌شود و نیاز به استفاده از گیمبال‌های پیشرفته‌ای دارد که می‌توانند دائماً جهت فرستنده-گیرنده را تنظیم کنند.

طبق گفته این کنسرسیوم، دستگاه ارتباط بی‌سیم نوری که در حال حاضر در دست توسعه است، علاوه بر جمع و جور، سبک و از نظر انرژی کارآمد است و برای پشتیبانی از ارتباط دو طرفه تا 10 گیگابیت بر ثانیه طراحی شده است.

در حال حاضر، بهبودهایی در حال انجام است تا عملکرد قابل اعتماد در محیط‌های دشوار، از جمله تابش در فضا و دمای استراتوسفر زیر -90 درجه سانتیگراد، تضمین شود.

اگر این کنسرسیوم موفق شود بر همه این چالش‌ها غلبه کند، می‌تواند انقلابی در شبکه‌های غیرزمینی ایجاد کند.