پیامد غیرمنتظره ممنوعیت گوشی در مدارس آمریکا
گروهی از دانش‌آموزان نوجوان از نژادهای مختلف در بوفه شلوغ مدرسه می‌خندند و صحبت می‌کنند.
ممنوعیت گوشی موبایل در مدارس نیویورک نتیجه‌ای غافلگیرکننده به دنبال داشت: اکنون سالن‌های مدارس نه در سکوت، بلکه پر از هیاهوی دانش‌آموزان هستند.
شمار زیادی از مدارس در ایالات متحده و سراسر جهان و البته ایران استفاده از تلفن همراه را برای دانش‌آموزان خود ممنوع کرده‌اند؛ تصمیمی بحث‌برانگیز که آثار آن تازه در حال آشکارشدن است. در ایالت نیویورک، کتی هوکول، فرماندار و قانون‌گذاران سال گذشته در بودجه ایالتی، طرح ممنوعیت تلفن همراه را گنجاندند تا دانش‌آموزان در محیط مدرسه تمرکز بیشتری داشته باشند و از حواس‌پرتی‌های دیجیتال دور شوند.
پایگاه خبری گاتامیست در گزارشی با چند دانش‌آموز درباره‌ی تجربه‌شان از اجرای این قانون گفت‌وگو کرده و نتایج جالبی به دست آورده است: مهم‌ترین تأثیر ممنوعیت گوشی نه بر کاهش اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی یا مزاحمت‌های اینترنتی، بلکه بر افزایش تعامل‌های واقعی میان دانش‌آموزان بوده است. در واقع، حذف تلفن همراه باعث شده دانش‌آموزان دوباره رودررو با هم صحبت کنند و همین مسئله، به گفته‌ی بسیاری از آن‌ها، فضای مدارس را شلوغ‌تر از همیشه کرده است؛ چه خوب و چه بد.
جیمنا گارسیا، دانش‌آموز ۱۵ ساله‌ی دبیرستانی در کوئینز، در این‌باره گفت: «قبلاً بعضی وقت‌ها وسط ناهار در سالن چرت می‌زدم، اما حالا نمی‌توانم چون خیلی سر و صداست. ولی خب، باحال‌تر شده!»
وضعیت تازه، تضادی آشکار با ترم‌های پیشین دارد؛ زمانی که دانش‌آموزان در سکوت کامل و با سرهایی خم‌شده روی صفحه تلفن‌ها غذا می‌خوردند و در سالن ناهارخوری سکوتی برقرار بود که اگر سوزن روی زمین می‌افتاد، صدایش شنیده می‌شد.
آلیسا کو، رئیس ۱۷ ساله‌ی شورای دانش‌آموزی در همان مدرسه، می‌گوید: «من واقعاً خوشحالم که ممنوعیت گوشی باعث شده بچه‌ها بیشتر با هم ارتباط بگیرند و دوستی‌های جدید شکل بگیرد. چون خیلی‌ها از تلفنشان برای فرار از ارتباط استفاده می‌کردند.»
مهم‌ترین پیامد حذف گوشی افزایش تعامل واقعی میان دانش‌آموزان است
قانون تازه، البته با چند استثناء محدود، از جمله برای دانش‌آموزان دارای معلولیت یا آن‌هایی که تازه در حال یادگیری زبان انگلیسی‌اند و نیاز به برنامه‌های ترجمه دارند، تمام دستگاه‌های متصل به اینترنت را در طول روز مدرسه ممنوع کرده است. تاکنون، دست‌کم در ۳۱ ایالت آمریکا، از جمله واشنگتن دی‌سی، محدودیت‌هایی مشابه برای استفاده از تلفن همراه در مدارس به اجرا درآمده است.
در این بین، برخی والدین نیز مخالفت خود را ابراز کرده‌اند؛ از نگرانی درباره‌ی ناتوانی در برقراری تماس با فرزندان در مواقع اضطراری گرفته تا تمایل به نظارت مداوم بر آن‌ها. بااین‌حال، معلمان به‌طور کلی از قانون حمایت کرده‌اند و معتقدند تلفن همراه در سال‌های اخیر به منبعی دائمی برای حواس‌پرتی و افت تمرکز در محیط آموزشی تبدیل شده است.
افزون‌براین، نتایج یک نظرسنجی که توسط اتحادیه معلمان ایالت نیویورک صورت گرفت، امیدوارکننده بود: ۸۹ درصد از معلمان گفتند سیاست‌های جدید محیط مدرسه را بهبود بخشیده، ۷۶ درصد اعلام کردند میزان مشارکت دانش‌آموزان در کلاس افزایش یافته و ۷۷ درصد هم از تعامل‌های اجتماعی مثبت‌تر در کلاس‌ها و راهروها خبر دادند.
یکی از دانش‌آموزان نیویورکی هم گفت: «الان کامپیوتر داریم، پس باید واقعاً تحقیق کنم و نمی‌توانم مستقیم سراغ هوش مصنوعی بروم!»
البته همه از این تغییر استقبال نکرده‌اند. اناکشی باروا، دانش‌آموز ۱۴ ساله، یکی از منتقدان جدی این سیاست است و می‌گوید: «احساس می‌کنم بین دانش‌آموزان و معلمان اعتماد وجود ندارد. به‌جای ممنوع‌کردن گوشی، باید روی ایجاد این اعتماد کار کرد.»
در عوض، اتفاقی بسیار جالب در مدارس رخ داده است: بازگشت فعالیت‌های آنالوگ. رد‌و‌بدل‌کردن یادداشت‌های کاغذی در کلاس، نوشتن کارت و گرفتن عکس‌های پولاروید دوباره جای خود را در روابط بین دانش‌آموزان باز کرده‌اند. آلیسا کو در پایان گفت: «خاطرات زیادی در دبیرستان هست که می‌خواهیم ثبتشان کنیم. الان روی دیوار اتاقم پر از عکس‌های پولاروید است.»