یک نماینده مجلس شورای اسلامی ضمن انتقاد از رویکردهای فعلی در حوزه فیلترینگ، تاکید کرد هرگونه محدودیت در فضای مجازی باید بر پایه پژوهش، اقتضائات بومی و پذیرفتنی برای افکار عمومی باشد؛ وی سیاست‌های گزینشی و ایجاد مسیرهای دوگانه دسترسی را عامل ناعدالتی اجتماعی، تضعیف انسجام ملی و حتی بی‌اثر شدن سیاست‌های کنترلی دانسته و هشدار داد که بستن یک دریچه در حالی که دریچه دیگری برای گروهی باز است، تنها آلودگی را از مسیر دیگر وارد می‌کند.

علی‌اکبر رنجبرزاده، نماینده اسدآباد در مجلس، در گفت‌وگو با ایسنا، با تاکید بر ضرورت اتخاذ رویکردی علمی و بومی در حوزه مدیریت فضای مجازی، اظهار کرد: سیاست‌های ایران باید متناسب با شرایط کشور و مبتنی بر الگوهای پژوهشی و تجربه‌های جهانی تنظیم شود.

وی با ذکر این این مثال که حتی کشورهای بزرگی همچون آمریکا برای پلتفرم‌هایی مثل تیک‌تاک نیز محدودیت قائل شده‌اند، گفت: آن‌ها احساس کردند که ممکن است تهدیداتی بعضاً در هدایت ذهن‌ها به سمت ناکارآمدی یا استفاده از مسیرهایی که هیچ رشد و بالندگی برای جامعه‌ آن‌ها ندارد، متوجه کشورشان باشد.

این نماینده مردم در مجلس با بیان اینکه کشورهای مختلف برای برخی گروه‌های سنی نیز محدودیت‌هایی اعمال می‌کنند، بیان کرد: حتی کشورهایی که هیچ چارچوب دینی و مذهبی ندارند، برای صیانت از نسل جوان خود راه‌هایی را بسته‌اند و محدودیت‌هایی را پذیرفته‌اند. در عین حال، هر گونه سیاست‌گذاری در این حوزه، باید با بررسی همه‌جانبه، تحقیقات علمی و برنامه‌ریزی دقیق همراه باشد تا جامعه دچار آسیب‌های جانبی نشود.

فیلترینگ و فروش VPN، نباید منبع درآمد برخی می‌شد

رنجبرزاده ضمن انتقاد از تبدیل‌شدن فیلترینگ به بستر درآمدزایی برای برخی افراد، تصریح کرد: من مخالف این هستم که فیلترینگ به منبع درآمدی برای عده‌ای که VPN می‌فروشند، تبدیل شود. مردم این را نمی‌پذیرند. اینکه هزینه‌های هنگفتی به مردم تحمیل شود تا برای دسترسی دوباره به همان فضای فیلترشده VPN بخرند، قابل پذیرش نیست.

عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی بر لزوم همراهی افکار عمومی در هر تصمیم‌گیری تاکید کرد و گفت: هر اقدامی زمانی نتیجه می‌دهد که جامعه آن را بپذیرد. اگر مردم نپذیرند، تصمیمات نه‌تنها نتیجه نمی‌دهد بلکه خیلی زود نیاز به تغییر خواهد داشت. بنابراین در چنین شرایطی بهتر است اقدامی انجام نشود تا زمانی که راه‌حلی منطقی و قابل قبول فراهم شود.

رنجبرزاده در بخش دیگری از سخنان خود در پاسخ به این پرسش که عدم دسترسی برابر به شبکه های اجتماعی داخلی و خارجی آیا می‌تواند نوعی از ناعدالتی اجتماعی و حتی تضعیف اتحاد مقدس که مورد تأکید رهبر انقلاب است، تعبیر کرد، پاسخ داد: این موضوع برای برخی افراد و مخصوصاً کسانی که در شهرستان‌ها و روستاها هستند و دسترسی آسانی به VPN ندارند، می‌تواند ناعدالتی اجتماعی به وجود آورد. روند فعلی با عدالت اجتماعی سازگار نیست و دسترسی نابرابر را تشدید می‌کند؛ چراکه عده‌ای به دلیل توان مالی می‌توانند محدودیت‌ها را دور بزنند و عده‌ای دیگر عملاً محروم می‌مانند.

وی در تشریح بی‌اثر بودن برخی سیاست‌های دوگانه، اظهار کرد: زمانی می‌گوییم یک دریچه را ببندیم تا آلودگی هوا، وارد فضا نشود؛ اما وقتی دریچه دیگری روبه‌روی همان پنجره باز است، آلودگی بازهم وارد می‌شود؛ بنابراین از اساس این کار درست نیست. اگر موضوعی به تشخیص متخصصان و پژوهشگران مضر است، باید برای همه مضر تلقی شود؛ نه اینکه صرفاً گروهی دسترسی داشته و گروهی نداشته باشند.

به گفته نماینده اسدآباد در مجلس شورای اسلامی، چنین سیاست‌هایی نه‌تنها آلودگی را حذف نمی‌کند، بلکه همچون یک «ویروس» می‌تواند در جامعه پخش شود.

آزادی بی‌حد و مرز هم راه‌حل نیست

این عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس همچنین خاطرنشان کرد که در عین حال «آزادی بی‌حد و مرز» نیز راه‌حل هیچ کشوری نبوده و همه دولت‌ها در جهان نوعی از کنترل و تنظیم‌گری را پذیرفته‌اند.

رنجبرزاده در پایان بر ضرورت بازنگری در سیاست‌ها و طراحی مدلی علمی، یکنواخت و قابل‌قبول برای مردم تاکید کرده و گفت: تصمیم‌های مرتبط با فضای مجازی باید به گونه‌ای باشد که هم مانع آسیب به جوانان شود و هم عدالت اجتماعی و انسجام ملی را حفظ کند.