کاندیدای وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات درحالی به مجلس معرفی می‌شود که حوزه فناوری اطلاعات در رکود بی‌سابقه‌ای قرار دارد.

به گزارش ایلنا، زمان آشنایی بیشتر خبرنگاران با مهندس‌تقی‌پور به زمان مراسم معارفه وی به عنوان رئیس سازمان فضایی برمی‌گردد چرا که وی درگذشته چندان دراین حوزه و شاید به نوعی در طرح‌های اجرایی این حوزه فعالیت آنچنانی نداشته است.
تقی پور در تاریخ 9 مرداد ماه سال 87 به طور ناگهانی به عنوان رئیس سازمان فضایی ایران و جایگزین مهندس طالب‌زاده که از افراد متخصص و کارآمد وزارت ارتباطات محسوب می‌شد، معرفی شد. این تغییر ناگهانی درست در زمانی که طالب زاده به عنوان دبیر ستاد توسعه فناوری هوافضا منصوب شده بود، انجام شد.
در زمان تصدی‌گری طالب زاده به عنوان رئیس سازمان فضایی، این سازمان رشد چشمگیری پیدا کرد به طوری‌که در تاریخ ۱۵ بهمن ۱۳۸۶، سازمان فضایی ایران با پرتاب نخستین گونه از موشک کاوشگر1 و با نام «سفیر» دومین پرواز فضایی زیرمداری خود را با موفقیت به انجام رساند.
بعد از تغییر طالب‌زاده و جایگزینی مهندس تقی‌پور، ماهواره امید، نخستین ماهواره ساخت کشور ایران بامداد ۳ فوریه ۲۰۰۹ میلادی (14 بهمن ۱۳۸۷) و در سی‌امین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی در مدار فضا قرار گرفت.
پیروزی پرتاب ماهواره امید به نام تقی‌پور ثبت شد درحالی‌که از عمر تصدی‌گری وی بر سازمان فضایی تنها‌ چند ماهی سپری شده بود. ساخت ماهواره تحقیقاتی امید از ۱۵ اسفند ۱۳۸۴ آغاز شده بود و می‌توان گفت که بیشتر سختی‌های این طرح بر دوش رئیس سابق این سازمان بوده است اما افتخارات برای رئیس جدید ثبت شد.
تقی‌پور بعد از پرتاب ماهواره امید ما‌ه‌ها دررسانه‌ها به تشریح عملکرد این ماهواره می‌پرداخت و تمام مضمون مصاحبه‌های وی حول این امر و وعده‌هایی در رابطه با توسعه دانش فضایی کشور می‌چرخید ولی کم‌کم هم از مصاحبه‌های وی کاسته شده و هم هیچ‌کدام از وعده‌های وی (برنامه اعزام فضانورد ایرانی به فضا ) محقق نشد.
آخرین خبری که از وی دررسانه‌ها منتشر شده است مربوط به تاریخ 88/2/5 است که آن هم در زمینه ماهواره امید بود و نقل خبر جدیدی نبود.
سایت سازمان فضایی هم به عنوان کم خبرترین و شاید هم کم‌کارترین سا‌یت در بین شرکت‌های تابعه و زیر مجموعه وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات است به‌طوری‌که آخرین خبری که در بخش خبری این سایت قرار دارد مربوط به امضا توافقنامه همکاری بین سازمان فضایی ایران و دفتر امور فضای ماورای جو سازمان ملل در تاریخ 88/3/16 است و از آن زمان تاکنون هیچ خبری از رئیس سازمان و از خود سازمان مربوطه منتشر نشده است و همین بی‌خبری از وی باعث شد تا زمانی که نام وی هنوز از سوی رئیس جمهور به عنوان کاندیدای وزارت ارتباطات برده نشده بود، خبرنگاران درگمانه‌زنی‌های رسانه‌ای حتی ذهن خود را به سمت وی معطوف هم نکرده بودند.
نگاهی به سوابق تحصیلی و کاری مهندس تقی‌پور(کارشناس ارشد مهندسی صنایع، مدیر صنایع امنیت مخابرات – گروه صنایع مخابرات 1375-1369 ، مدیرعامل صنایع الکترونیک شیراز 1381-1375 ، مدیرعامل صنایع مخابرات ایران 1386-1381 و رئیس سازمان فضایی کشور) نشان می‌دهد که وی در بحث ارتباطات و بخش فضا عملکرد تقریبا مثبتی دارد ولی در بخش فناوری اطلاعات و به عبارتی ‌IT نه سوابق تحصیلی دارد و نه از عملکرد اجرایی برخوردار است. این درحالی است که کشور در بخش IT دچار مشکل و رکود است نه ارتباطات و CT.
در سوابق وزیر پیشنهادی ارتباطات، مدیریت کلان پروژه‌های طراحی و ایجاد ایستگاه‌های زمینی، طراحی و ساخت ماهواره‌های کوچک نیز ذکر شده است البته اطلاعات موجود نشان می‌دهد که در رسانه‌های مختلف در این مورد سابقه تاریخی وجود ندارد و بسیاری ازطرح‌ها از جمله ساخت ماهوا‌ره‌هایی که نام وی به تازگی به عنوان طراح آن ذکر شده است در گذشته به نقل از رسانه‌ها شخص دیگری وظیف طراحی‌ آن را به عهده داشته است.
به هر حال امیدواریم اگر مهندس تقی‌پور موفق به کسب رای اعتماد از مجلس جهت تصدی‌گری وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات شد، مانند عملکرد خود در سازمان فضایی عمل نکند و در رکود خبری فرو نرود.
بدون شک وزیرارتباطات در دولت دهم اگر خواهان توسعه این حوزه است باید به چند نکته توجه کند:
1- تعامل مناسب با خبرنگاران به‌رغم بدعتی که سلیمانی در وزارت ارتباطات ایجاد کرده است و برگزاری حداقل ماهی یک نشست با خبرنگاران و شرح وقایع و کارهای جدید در وزارت ارتباطات.
2- توجه بیشتر به حوزه فناوری اطلاعات و خارج کردن این حوزه از بحران
3- توجه به بخش خصوصی به خصوص در حوزه اینترنت
4-کاهش تصدی‌گری دولت در بخش ارتباطات و فناوری اطلاعات
5- کاهش نفوذ بیش از حد برخی ازشرکت‌های تابعه به خصوص شرکت زیر ساخت و جلوگیری از دخالت شرکت‌ها در امور سازما‌ن‌های دیگر.
و درپایان این‌که تصدی‌گری وزارت ارتباطات تنها مربوط به واگذاری سیم‌کار‌ت‌های دولتی نیست بلکه شامل یک مدیریت قوی و نظارت دقیق در بخش‌های دیگری هم است که باید به‌آنها توجه ویژه‌ای شود تا از قبل توسعه این حوزه کشور هم توسعه پیدا کند.