«همراه داشتن تلفن همراه به وسیله دانش آموزان در مدارس ممنوع است.»؛ این یک قانون کلی برای تمام مدارس کشور است اما ظاهرا این قانون فقط روی کاغذ نوشته شده است. تعدادی از مدیران مدارس یا چشم خود را بر روی تلفن‌های همراه دانش‌آموزان می‌بندند و اجازه می‌دهند آنها با خود تلفن همراه به مدرسه بیاورند یا از پس تعداد زیاد دانش‌آموزانی که با خود تلفن همراه به مدرسه می‌آورند، بر نمی‌آیند. این‌درحالی است که در ابتدای سال تحصیلی همراه نیاوردن تلفن همراه به تمام دانش‌آموزان و اولیا تذکر داده می شود اما در برخی مدارس به دانش‌آموزان گفته می‌شود که می‌توانند تلفن همراه را با خود به مدرسه بیاورند اما باید آن را به اولیای مدرسه تحویل دهند و هنگام تعطیل شدن مدرسه تلفن همراه خود را پس بگیرند با این حال تعداد زیادی از دانش‌آموزان فقط به قسمت ابتدایی این دستور‌العمل توجه کرده و تلفن را با خود به مدرسه می‌آورند اما از تحویل آن به اولیای مدرسه خودداری می‌کنند که این موضوع باعث شده تا تلفن همراه به مشکلی در مدارس کشور تبدیل شود. چراکه اولیای مدرسه حق تجسس کیف دانش‌آموزان را ندارند و در صورتی که تلفن همراه را در دست آنها ببینند می‌توانند گوشی تلفن را تا پایان وقت اداری مدرسه نزد خود نگه داشته و پس از آن به دانش‌آموز تحویل دهند. مخفی کردن تلفن همراه در جوراب، آویزان کردن گوشی تلفن به گردن و انداختن آن در زیر پیراهن و مانتو، مخفی کردن تلفن همراه در آستین و تمام راه‌های دیگری که می‌توان تلفن همراه را از دید اولیای مدرسه مخفی کرد، از جمله شیوه‌های پنهان کردن این وسیله ارتباطی از دیدرس مسئولان مدرسه است. پس همیشه به تعداد دانش‌آموزان راه‌هایی برای مخفی کردن موبایل در مدرسه وجود دارد.
موضوع بردن تلفن همراه به مدارس به وسیله دانش‌آموزان چند سالی است که مطرح شده و آموزش و پرورش مصرانه تاکید می کند که نباید این وسیله ارتباطی به درون مدارس راه پیدا کنند اما واقعیت این است که تلفن همراه یکی از اجزای جدایی‌ناپذیر از زندگی است و نمی‌توان با وضع آیین نامه‌ها و قوانین جلوی استفاده از آن را گرفت. با این حال شرکت ارتباطات سیار طی عملیاتی ضربتی اقدام به توزیع سیم کارت رایگان همراه اول(سیمکارت دانش) با پیش‌شماره 0910 و در ازای دریافت کد ملی به دانش‌آموزان 6 تا18سال در کشور کرده است. با این حساب می‌توان امیدوار بود که طی چند سال آینده تمامی کودکان دبستانی همراه کوله پشتی و کیف مدرسه یک دستگاه تلفن همراه به مدرسه خواهند برد که این موضوع قطعا تبعات جبران ناپذیری را به دنبال خواهد داشت. این در حالی است که بر اساس طرح پلیس فتا عرضه سیم کارت به دانش آموزان فقط با قابلیت تماس اضطراری برای کودکان و دانش‌آموزان پیشنهاد شده است اما در عمل و با توجه به قوانین کشورمان واگذاری سیم کارت به کودکان ۷تا۱۷ ساله مشکل قانونی دارد، چرا که واگذاری سیم کارت یک نوع معامله و قرارداد است و طبق قانون کودک تا ۱۸ سالگی که به «سن رشد برسد» نمی تواند معامله انجام دهد.
بر این اساس فرد در این سنین «غیررشید» است مگر اینکه حکم رشد او صادر شده باشد یا با حضور ولی یا سرپرست قانونی کودک باشد. این در حالی است که حمید رضا حاجی بابایی، وزیر آموزش و پرورش معتقد است که «فروش سیم کارت به دانش آموزان بزرگترین ضربه فرهنگی به آنهاست و این اقدام رسما از سوی آموزش و پرورش ممنوع شده، وزیر ارتباطات هم همکاری خود را در این زمینه اعلام کرده و حالا باید پیدا کنیم چه کسی جلوی پیش خوان‌ها به دانش آموزان سیم‌کارت می‌فروشد.» اما به نظر نمی رسد پیدا کردن افرادی که در پیشخوان‌های دولت و دفاتر خدمات الکترونیک سیم کارت به دانش آموزان می‌فروشند کار چندان سختی باشد. چرا که تا هفته اول مهرماه و فقط در استان لرستان و از طریق 186 دفتر خدمات الکترونیک 200 هزار سیم کارت دانش‌آموزی در بین دانش آموزان این استان توزیع شده است که به گفته مسیب قبادیان، مدیر عامل شرکت مخابرات لرستان «مقرر شده بود 400 هزار شماره با بسته فرهنگی بین دانش آموزان توزیع شوداما با وجود برخی واکنش های مسئولان این شماره هابه طورکامل دربین دانش‌آموزان توزیع نشد.»

افسردگی در انتظار دانش آموزان
دکتر فرهاد اقطار، مدیرکل پیشگیری از آسیب های اجتماعی سازمان بهزیستی با اشاره به این نکته که تلفن همراه دارای جنبه های مثبت و منفی است و حضور تلفن همراه در مدرسه می تواند مشکلات مختلفی را به همراه داشته باشد، می‌گوید:« امکان استفاده از بلوتوث، فیلم، موسیقی و بازی در بیشتر گوشی‌های همراه وجود دارد و استفاده نادرست از این وسیله می تواند باعث افسردگی و گوشه‌گیری در میان دانش آموزان شود.» وی تاکید می کند: برای استفاده از سیم کارت باید گوشی همراه خرید و تحمیل هزینه خرید گوشی و استفاده از سیم کارت می تواند براقتصاد خانواده نیز تاثیر بگذارد . مدیر کل پیشگیری از آسیب های اجتماعی سازمان بهزیستی می‌گوید:« علاوه بر این اینها استفاده از تلفن همراه می تواند تاثیراتی را بر سلامت کودکان داشته باشد. ‌برخی پژوهش ها در کودکان زیر 12 سال نشان می‌دهد که احتمال اثر تشعشعات تلفن همراه بر بافت مغزی این افراد وجود دارد و می‌تواند تاثیراتی را روی شنوایی کودکان و احتمال ایجاد تومور مغزی در افرادی که از این وسیله ارتباطی به صورت نادرست استفاده می کنند، داشته باشد.»

وابستگی، نتیجه استفاده از تلفن همراه
دکتر یوسف گرجی نیز با اشاره به این نکته که میدان مغناطیسی ایجاد شده توسط تلفن همراه می تواند بر یادگیری فرد استفاده کننده،‌تاثیر سوء بگذارد می‌گوید:« استفاده از تلفن ‌همراه می‌تواند از لحاظ روانی، اخلاقی و اجتماعی بر دانش‌آموزان، جوانان و حتی بزرگسالان تأثیر زیادی داشته باشد.»
وی در خصوص آسیب جسمانی استفاده از تلفن‌ همراه اظهار می‌کند: جمجمه نوجوانان تا سن 16 سالگی در حال رشد است و استحکام لازم را پیدا نکرده است به همین دلیل میدان مغناطیسی که توسط تلفن ‌همراه ایجاد می‌شود، می‌تواند آسیب‌های جسمانی جبران ناپذیری را برای دانش‌آموزان به همراه داشته باشد. به عقیده این روان‌شناس بالینی،«وقتی نوجوانی از تلفن ‌همراه استفاده می‌کند نوعی وابستگی در وی ایجاد می‌شود که این وابستگی موجب خواهد شد تا فرد در پی برقراری تماس‌ یا ارسال پیامک‌های غیر‌ضروری به دیگران باشد. از سوی دیگر یکی از نیازهای مهمی که در سن نوجوانی شکل‌ می‌گیرد نیاز به ارتباط با جنس مخالف است؛ بر این اساس این ابزار می‌تواند ارتباط‌هایی از این نوع را برای دانش‌آموزان فراهم کند؛ البته آسیب‌های زیادی را در استفاده نوجوانان، جوانان و حتی افراد متأهل از تلفن‌همراه شاهد هستیم که مقابله با آن مستلزم آگاهی خانواده‌هاست.» گرجی تاکید می‌کند:‌« ارتباط با جنس مخالف که از طریق استفاده از تلفن ‌همراه صورت می‌گیرد، افت تحصیلی را نیز برای دانش‌آموزان به همراه دارد با توجه به اینکه نیاز غالب دانش‌آموزان در مقطع راهنمایی و دبیرستان نیاز به ارتباط با جنس مخالف و نیاز عاطفی است اگر این ابزار ارتباطی وارد مدارس شود می‌تواند زمینه‌ساز محرک‌های جنسی را نیز فراهم کند.» وی می‌گوید: «با در اختیار گذاشتن تلفن‌همراه در مدارس، دانش‌آموزان می‌توانند تصاویر مختلفی را از طریق بلوتوث به یکدیگر مبادله کنند که این امر می‌تواند موجب کاهش میزان اثربخشی آموزش‌ها در حوزه‌های مختلف اخلاقی و اجتماعی شود.»

تقلب با تلفن همراه
اما گذشته از آسیب هایی که برای تلفن همراه بر شمرده می شود این وسیله ارتباطی مزایایی را نیز برای برخی از دانش آموزانی که به تنبلی عادت کرده اند، دارد. ذخیره کردن فرمول‌ها و درس‌های شفاهی در گوشی تلفن همراه برای فرار از حفظیات، گوش دادن به هندزفری در سر جلسه امتحان و جواب دادن به سوالات از راهکارهای دانش آموزان تنبل برای فرار از حفظیات است. خرمی،‌مدیر یکی از مدارس راهنمایی دخترانه تهران است که دل پری از موبایل های دانش آموزان دارد. وی می گوید:« از زمانی که همراه داشتن تلفن همراه بین دانش آموزان مد شده کمتر دانش آموزی است که با خود تلفن همراه به مدرسه نیاورد. » وی درباره راهکارهای جدید تقلب باتلفن همراه توسط دانش‌آموزان می‌گوید:«بلوتوث کار تقلب رابرای دانش‌آموزان آسان کرده. بعضی از بچه ها دور از چشم معلم از سوالات عکس می گیرند و آن را برای دانش آموزانی که بیرون جلسه امتحان هستند بلوتوث می کنند و این دانش آموز نیز جواب سوالات را با بلوتوث برای دانش آموزی که امتحان می دهد، می فرستد.»‌وی می گوید: «با وجود این راه های راحت برای کسب بهترین نمره دانش آموزان رغبتی به درس خواندن پیدا نمی‌کنند و در کلاس های بالاتر با افت تحصیلی مواجه می‌شوند.» وی تاکید می‌کند:«‌اکثر تلفن های دانش آموزان به دوربین مجهز است و امکان هرگونه سوء‌استفاده از این تلفن ها وجود دارد در چند موردی که معلم تلفن دانش آموزان را سر کلاس از آنها گرفته بود فیلم‌های غیراخلاقی در تلفن ها وجود داشت که به گفته دانش آموز متخلف این فیلم‌ها دست به دست در بین دیگر دانش آموزان گشته بود و ما نمی دانستیم چه تعداد از دانش آموزان این فیلم ها را در گوشی های همراه خود دارند.» خرمی می‌گوید:« کنترل کردن بلوتوث بازی دانش آموزان توسط اولیای مدرسه واقعا غیر ممکن است در عین حال ما نمی توانیم هرروز صبح کیف و وسایل دانش آموزان را بازرسی کنیم تا تلفن همراه با خود به مدرسه نیاورده باشند.»