فاطمه ملکی – عصر ارتباط

این روزها رسم شده است که هرجا دبیر جوان شورای‌عالی فضای مجازی حضور می‌یابد و محفلی برای سوال از او فراهم می‌شود، بسیاری از او درباره تعیین تکلیف فیس‌بوک سوال می‌کنند.

فارغ از این‌که پرداختن به موضوع شبکه‌های اجتماعی و تاثیر آن بر رفتارهای شخصی و اجتماعی افراد چه بوده و چه خواهد شد و آیا حضور در فیس‌بوک جرم تلقی می‌شود یا خیر، یک نکته به فراموشی سپرده شده است و آن‌هم این‌که باور کنیم مشکل اصلی فاوای ایرانی فیس‌بوک نیست.

تمامی کاربران ایرانی، اپراتورها، دست‌اندرکاران، تصمیم‌گیران و مدیران این مملکت خوب می‌دانند که آنچه گلوی حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات کشور را می‌فشارد، دسترسی بدون فیلتر به فیس‌بوک نیست و امثال آن نیست، بلکه فقدان سیاست‌های یک‌دست و مشخص برای فضای مجازی کشور است.

حالا که شورای‌عالی فضای مجازی برای ساماندهی این فضا آستین بالا زده و خود را در راس تصمیم‌گیران این فضا می‌داند که باید همه نهادهای متولی و غیرمتولی فعال در حوزه فاوا از سیاست‌های آن تبعیت کنند، باید بداند که پاسخ به این‌که فیس‌بوک رفع فیلتر خواهد شد یا خیر، چاره اصلی کار نیست؛ بلکه تدوین سیاستی است یکپارچه برای مواجهه با فناوری‌های نوینی که گریز از آن اجتناب‌ناپذیر است.

نهال شورای‌عالی فضای مجازی از هم‌اکنون باید خوب بداند که رویکرد و نگاهش و نه اقدام‌های سردستی و از سر رفع تکلیف برای رهایی از این سوال‌ها همان خشت اولی خواهد بود که چنانچه کج گذاشته شود، خشتی روی بقیه خشت‌های گذاشته شده قبلی خواهد بود که شاید چون راه برگشتی برای فرار از آن ها وجود ندارد، باید راه رفته را تا انتها برویم و حاصل آن جز تن‌دادن به فیلترینگ تمام‌عیار و حذف صورت مسئله نیست.