هشت سالی که حالا حالاها فراموش نخواهیم کرد
نیما رسول‌زاده – عصر ارتباط
آشفتگی و تعدد مراکز قدرت در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات کشور موضوع جدیدی نیست، اما گمانم در هیچ دوره‌ای به اندازه‌ای امروز، تشتتی این‌چنین آشکار در قوای حاکمیتی ICT کشور وجود نداشته است.
شورای عالی فضای مجازی در حالی سند پژوهشگاه فناوری اطلاعات و ارتباطات کشور را به نام خود می‌زند، که هنوز شورای عالی گسترش آموزش عالی موافقت خود را با چنین انتقالی اعلام نکرده و اساسا بعید است که با چنین موضوعی موافق باشد و از طرف دیگر تیم دو نفره احمدی‌نژاد/اخوان، چنان قدرتمند بازی را به نفع خود پیش می‌برند که منتقدان تصمیم‌های خلق‌الساعه ایشان، گاهی به مبنای چارچوب‌های قانونی و مقرراتی خود شک می‌کنند و فکر می‌کنند نکند حق با ایشان است.
همه این اتفاقات در حالی می‌افتد که هنوز تکلیف مصوبه مجلس برای هر گونه ادغام و انحلال و انتزاع و انواع دیگر تغییر ساختار اداری در کشور روشن نیست و رئیس دولت با تکیه بر خلاهای قانونی نظارت بر رفتارهای ساختارگریزانه خود زمان را به نفع خود به کار می‌گیرد و خواسته‌ها و امیال‌اش را پیش می‌برد. منتقدان صاحب قدرت در این عرصه نیز متاسفانه دیر به فکر افتاده‌اند و مصوبه‌های دو فوریتی‌شان خیلی دیرتر از آن زمانی که باید تصویب میشود. زمانی مثل همان روز که احمدی‌نژاد در مقابل بهت نخبگان کشور، سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور را منحل کرد و مفهوم برنامه‌ریزی بلندمدت را مضمحل کرد و برنامه‌ریزی هیجانی و در واکنش به موضوعات و معضلات کوتاه‌مدت را به یک عادت عمومی بدل ساخت. بازنگری چنین رفتارهایی بیش از آنکه وظیفه نهادهای نظارتی باشد که در تمام این سال‌ها دست روی دست گذاشتند و به تماشای دولتی نشسته‌اند که هر کاری را بلد نباشد، نقطه ضعف‌های قانون‌نویسی کشور را خوب بلد بوده، وظیفه کاندیداهایی است که قرار است دولت و قوه مجریه‌ای این چنین را تحویل بگیرند. خیلی دلم می‌خواهد بدانم آنهایی که قطعا با شعار خدمت به مردم پا پیش خواهند گذاشت، چطور جرات خواهند کرد از ترمیم سیستمی حرف بزنند که در مدت هشت سال، به اندازه‌ی چندبرابر تصمیمات غیرکارشناسی گرفته…چهار سال دولت بعدی، خیلی بیشتر از چیزی که فکرش را بکنیم به ما سخت خواهد گذشت…