سید مصطفی صابری – روزنامه خراسان: در این روزوها که فناوری به اوج خود رسیده بد نیست یک خاطره بازی با عکس و عکاسی در ایام گذشته داشته باشیم. روزهایی که دوربین های آنالوگ را برمی داشتیم، همه فک و فامیل را خبر می کردیم و می رفتیم توی حیاط کنار حوض یا باغچه، دست مبارک را می گذاشتیم زیر چانه و یک، دو، سه: چیک! آن موقع هنوز از دوربین دیجیتال خبری نبود و باید یک فیلم ۲۴ یا ۳۶ تایی می انداخیتم داخل دوربین، گذاشتن و برداشتن فیلم از توی دوربین هم کلی قلق داشت چون یک اشتباه کوچک باعث می شد فیلم بسوزد. بیشتر عکاسی ها فیلم را تحویل می گرفتند و عکس ها را چند روز بعد تحویل می دادند اما معدود عکاسی هایی هم بودند که روی در و دیوار مغازه تبلیغ می کردند چاپ عکس در ۱۷ دقیقه، اما در اصل منظورشان چند تا ۱۷ دقیقه بود. به هر حال همان روز عکس داغ و داغ به دست شما رسید. معمولا اگر فیلم ۳۶ تایی چاپ می کردید یک آلبوم هدیه می گرفتید و اگر فیلم ۲۴ تایی تحویل عکاسی می دادید، صاحب یک قاب عکس می شدید. آن موقع بیشتر ما دوست داشتیم فیلم را بعد از چاپ بگیریم و با رد کردن یک حلقه، از آن یک جاسوئیچی بسازیم. پسر بچه ها معمولا دوست داشتند در عکس انگشتان دستشان را پشت سر رفقا بگذارند. دختر کوچولوها هم موقع عکس گرفتن به جای گفتن چیز و… خیلی صاف و مودب می ایستادند و لب ها را هم غنچه می کردند تادر عکس آراسته بیفتند. بعدها در اواخر دهه ۷۰ و ابتدای دهه ۸۰ کم کم دوربین دیجیتال آمد و سر و کله گوشی های تلفن همراه دوربین دار هم در سال های ۸۳ و ۸۴ پیدا شد که تصاویرشان با توجه به کیفیت پایین فقط شبیه عکس بود.
اما گوشی های تلفن همراه؛ اواخر دهه ۷۰ در اولین دوره ای که شرکت مخابرات برای تلفن همراه ثبت نام کرد، به همراه سیم کارت گوشی هم می داد و ما که نوجوانی بیش نبودیم فکر می کردیم همه ماجرا به قابلیت گوشی برمی گردد و با پدیده ای به نام سیم کارت آشنا نبودیم.
گوشی های اولیه بیشتر آلکاتل بود و مجهز به آنتنی شبیه گوش پاک کن، که برای نبردهای گلادیاتوری هم مناسب بود. گوشی های ساژم هم با نام صا ایران عرضه می شد. اما از اوایل دهه ۸۰، گوشی هایی جمع و جور و بدون آنتن به بازار آمد.سرآمد همه آن ها نوکیا ۱۱۰۰ بود که در برابر زلزله، سقوط از ارتفاع ۴۰۰ متری، رد شدن تریلی و افتادن در انواع چاه ها مقاوم بود. هر چند این گوشی، گوش پاک کن نداشت اما چراغ قوه ای داشت خاطره انگیز! گوشی محبوب دیگر اوایل دهه ۸۰، ۶۶۰۰ بود که جزو اولین گوشی هایی محسوب می شد که دوربین و بلوتوث را همزمان داشت. سونی اریکسون K750 هم تاشو بود و وقتی باز می شد چیزی شبیه آینه بغل تریلی ۱۸ چرخ بود. W700 سونی اریکسون سبک و شیک بود و MP3 هم پخش می کرد.
