دکتر حسن روحانی رییس جمهور منتخب، اخیرا مصاحبهای خواندنی با هفته نامه «چلچراغ» انجام داده که در طی آن، موضوعات مختلف و جذاب خوانندگان نشریه را مورد بحث قرار داده است.
به گزارش ایتنا از چلچراغ، در طول این گفتوگو، سؤالاتی نیز پیرامون موضوعات مهم عرصه اینترنت و ارتباطات مطرح شده که گزیده آن را در ادامه میخوانید.
شایان ذکر است که این گفتوشنود، پیش از انجام انتخابات دوره یازدهم ریاست جمهوری ایران انجام گردیده است.
• شما فضای مجازی و اینترنت را تهدید میدانید؟ شبکههای اجتماعی مثل فیسبوک چطور؟ چه نظری در مورد فیلترینگ گسترده اینترنت دارید؟
فضاهای مجازی ابزارند، و هر ابزاری میتواند تهدید یا فرصت باشد.
داروها برای درمان بیماری ساخته میشوند ولی میشود با آنها خودکشی هم کرد. این ابزارهای در ضمن ناگزیر هم هستند.
من یادم میآید که حتی آیتالله هاشمی رفسنجانی هم شبکههایی مثل فیسبوک را پدیدههای مبارکی خوانده بودند. واقعا هم همین گونه است. در همه تاریخ، به نظر من از ابزارها بیشتر استفاده مثبت شده تا استفاده منفی.
شما نگاه کنید ببینید از انرژی هستهای فقط دو بار برای کشتار گسترده استفاده شده است، ولی امروز بیش از ۴۰۰ نیروگاه هستهای در جهان برق تولید میکنند، و انرژی هستهای در کشاورزی، صنعت و… کاربرد دارد. مگر جهان با انفجار بمب اتمی، کل انرژی هستهای را کنار گذاشت؟ نه.
در ضمن در نظر داشته باشید که خیلی از اقدامات علیه آزادی فضای مجازی که توسط افراد و نهادهای خاص صورت میگیرد، مقاصد خیرخواهانه ندارد. یعنی خیلی هم دلشان به حال اخلاق عمومی یا تهدیدهای این فضاها علیه جوانان نسوخته است. مقاصد سیاسی دارد. از آزادی موجود در این فضاها میترسند، دنبال محدود کردن اخبار هستند، و این محدود کردنها هم جواب نمیدهد.
کاش طرفداران فیلتر کردن توضیح میدادند که در محدود کردن دسترسی مردم به کدام خبر موفق بودهاند؟ کدام خبر مهمی در چند سال اخیر وجود داشته که فیلترینگ باعث عدم دسترسی مردم به آن شده است؟
این اقدامات حتی مانع دسترسی به سایتهای غیراخلاقی هم نشده است. فیلترینگ گسترده جز اینکه دیوار بیاعتمادی میان مردم و دولت را بیشتر میکند و به اقتصاد ما ضربه میزند، خاصیت دیگری ندارد و مانع توسعه کاربریهای مثبت اینترنت در ایران میشود.
• آقای روحانی شما چقدر ماهواره نگاه میکنید؟ کدام کانالها را؟ نیامدهاند دیش و رسیور شما را جمع کنند؟ لطفا بگویید چرا جوانها با تلویزیون جمهوری اسلامی قهرند؟ چه باید کرد؟
مقامات سیاسی و بالاخص آنها که در حوزه تصمیمگیریهای استراتژیک هستند، به ماهوارهها دسترسی دارند. حتی آنها که کمتر فرصت میکنند شبکههای ماهوارهای را تماشا کنند، در گزارشهای نهادهای مسئول از محتوای برنامههای این شبکهها مطلع میشوند.
من به این شبکهها دسترسی دارم و به دلیل سمت من در مرکز تحقیقات استراتژیک، ضروری است به آنها دسترسی داشته باشم. کسی هم تاکنون نیامده است دیش و رسیور ما را جمع کند، و طبق قانون مجوزهایی برای افراد از سوی مقامات مسئول صادر میشود.
اما من بهطور کلی مخالفت با شیوههای خشن برخورد با استفادهکنندگان از ماهواره را اعلام کردهام و معتقدم در عصر انقلاب دیجیتال، نمیتوان در قرنطینه زندگی و حکومت کرد.
بخش زیادی از جوانان ما با صدا و سیما قهر کردهاند، چون صداقت، اخلاق و عدالت را آنچنان که شایسته است در آن ندیدهاند.
هر رسانهای باید به نیاز مردم پاسخ دهد، و یکی از مهمترین نیازهای مردم، نیاز به خبر و اطلاعات شفاف درباره مهمترین موضوعات است.
وقتی سهم اخبار خارجی بیشتر از اخبار داخلی است، وقتی تولد یک خرس پاندا در فلان باغ وحش چین پوشش داده میشود اما از اعتراض کارگران به شش ماه پرداخت نشدن حقوقشان خبری در تلویزیون ما گفته نمیشود، وقتی تمام اسطورههای فرهنگ و هنر که اندکی صدای منتقد دارند در تلویزیون ما سهمی ندارند، و وقتی چهرههای سیاسی بزرگ مثل آقایان هاشمی و خاتمی، و گروههای سیاسی منتقد از تلویزیون حذف میشوند،بدیهی است که مردم و نه فقط جوانان با تلویزیون قهر میکنند.
راهحل، تضمین آزادی بیان است. اگر روزی تلویزیون ما پوشش خبریاش بیشتر از پوشش خبری شبکههای خارجی نظیر بیبیسی شد، مردم با تلویزیون آشتی میکنند.
• رابطهتان با موبایل چگونه است؟ اهل اساماس هم هستید؟ چقدر از طنزها و شوخیهای پیامکی خبر دارید یا برای شما از آنها میگویند؟
تلفن همراه دارم، ولی اهل زیاد صحبت کردن نیستم.
روحیه آدمهایی که در دستگاههای سیاست خارجی، دیپلماتیک، یا امنیت داخلی کار میکنند، اینگونه است. در این مشاغل باید مواظب سخنان خود باشید. هر کلمه معنای خاصی دارد و میتواند هزینهها و منافعی برای کشور داشته باشد. به تدریج عادت میکنید که زیاد حرف نزنید.
در جلسات همیشه کسانی هستند که از پیامکهای بامزه سخن بگویند و اینگونه مطالب را به دیگران هم منتقل کنند. بالاخره مدیران و سیاستمداران هم از شوخیها و لذتهای شهروندان برخوردارند.
در این ایام تبلیغات انتخاباتی از پیامکهایی که برای همه کاندیداها ساخته میشود و من را هم دربرمیگیرد بیبهره نماندهام. جالباند، واقعا ذوق مردم در این عرصه بینظیر است.
دوستان میگفتند هنوز مناظره اول به پایان نرسیده بود که سیل لطیفهها درباره آن آغاز شد و برخی انصافا هنرمندانه بودند.
البته خوب است یادآور شوم که از نظر من اینها نوعی اعتراض کردن کاملا مسالمتآمیز و مدنی هستند و بخشی از ظرفیتهای ارتباطی جامعه جدید است.
برخی وقتها هم از آن سوءاستفاده میکنند، ولی در کل مثبت است.