اینترنت به اعماق اقیانوس راه می یابد
شبکه های بی سیم، اکنون به سراسر خشکی های زمین راه یافته و علاوه بر آن فضانوردان ایستگاه بین المللی فضایی نیز از اینترنت استفاده می کنند اما اینترنت تا کنون به آبهای زمین راه نیافته است.
این امر نیز به زودی امکان پذیر می شود چرا که پژوهشگران دانشگاه بوفالو در حال توسعه اینترنت به اعماق دریا هستند. این پیشرفت فناورانه می تواند به پیشرفت هایی در تشخیص سونامی، اکتشاف منابع نفت و گاز دریایی، نظارت بر آلودگی و دیگر فعالیت ها منجر شود.
توماسو ملودی استاد مهندسی برق و مجری این تحقیقات می گوید: یک شبکه بی سیم زیر آبی، توانایی بی سابقه ای برای جمع آوری و آنالیز داده از اقیانوس ها به صورت زمان واقعی به ما می دهد.
کاربران تلفن هوشمند یا رایانه می توانند بویژه زمانی که سونامی یا هر بلای طبیعی دیگری در راه باشد با دستیابی به این اطلاعات، جان سالم به در ببرد.
ملودی و همکارانش قرار است مطالعات خود را در هشتمین کنفرانس بین المللی شبکه و سیستم های زیرآبی در 11 تا 13 نوامبر در تایوان عرضه کنند.
شبکه های بی سیم در خشکی، بر امواج رادیویی متکی هستند که داده ها را از طریق ماهواره و آنتن منتقل می کنند. متاسفانه امواج رادیویی در زیر آب عملکرد ضعیفی دارند. به همین خاطر است که نیروی دریایی و اداره ملی اتمسفر و جو آمریکا از شیوه هایی که بر اساس امواج صوتی است برای برقراری ارتباط در زیر آب استفاده می کنند.
مثلا اداره ملی اتمسفر و جو آمریکا از امواج صوتی برای انتقال داده ها از حسگرهای سونامی از کف دریا به شناورهای سطحی استفاده می کنند. این شناورها نیز امواج صوتی را به امواج رادیویی تبدیل کرده و آنها را به ماهواره می فرستند و ماهواره نیز این امواج رادیویی را به سوی رایانه های زمینی ارسال می کند.
بسیاری از سیستم ها در سراسر جهان از این نمونه و الگو استفاده می کنند اما به اشتراک گذاشتن داده ها بین این عوامل دشوار است چرا که هر سیستم اغلب زیر ساخت های متفاوتی دارد.
چارچوب ارائه شده توسط ملودی می تواند این مشکل را حل کند. این سیستم نوین می تواند داده ها را از شبکه های حسی زیر آبی موجود و برنامه ریزی شده، به صورت زمان واقعی به لپ تاپ تلفن هوشمند و دیگر وسایل بی سیم انتقال دهد؛ که به عبارت دیگر می تواند اینترنت اعماق دریا باشد.
ملودی به تازگی این سیستم را در دریاچه "اری" در چند مایلی جنوب شهر بوفالو آزمایش کرده است. در این آزمایش تیم تحقیقاتی ملودی دو حسگر 40 پوندی را به درون آب انداختند.
یکی از این پژوهشگران دستوری را بر روی لپ تاپ خود تایپ کرد. چند ثانیه بعد یک سری صداهای ارتفاع بالا به دیواره بنتی که در آن نزدیکی بود کمانه کرد که نشان می دهد این آزمایش با موفقیت انجام شده است.
این چارچوب کاربردهای بسیاری دارد از جمله متصل کردن شبکه های شناوری که سونامی ها را تشخیص می دهند. در این موقعیت ها این سیستم می تواند هشدارهای قابل اعتمادتری را منتقل کند از این رو فرصت تخلیه ساکنان مناطق تحت خطر افزایش می یابد.
این سیستم همچنین به جمع آوری داده های اقیانوس شناسی و نظارت بر آلودگی کمک می کند. علاوه بر این، این سیستم به ارتقای سطح همکاری بین محققان منجر شده و می تواند نیاز به استقرار مکرر تجهیزات و حسگرها را از بین ببرد.
این سیستم می تواند کاربردهای نظامی و قانونی نیز بیابد. مثلا می تواند به شناسایی کشتی هایی کمک کند که قاچاقچیان محموله هایی از مواد مخدر را برای طی مسافت های طولانی بار زده اند.