کدام سازمان‌ها از مدل کسبوکار اجتماعی استفاده می‌کنند؟
در یادداشت‌های قبلی درباره کسبوکار اجتماعی و مدل‌های آن صحبت کردیم اما در این مطلب می‌خواهیم درباره سازمان‌هایی حرف بزنیم که از مدل کسبوکار اجتماعی استفاده می‌کنند.
سازمان‌هایی که از مدل کسبوکار اجتماعی استفاده می‌کنند، باید دارای ۴ ویژگی اصلی باشند:
متصل(Connected): کارمندان قادر خواهند بود که به طور یک به یک و لحظه‌ای با سایر کارکنان و افراد خارج از سازمان (مشتریان، شرکا، رسانه‌ها و …) با استفاده از روش‌های ارتباطی مانند چت، تماس صوتی، اشتراک‌گذاری فایل، پست الکترونیک و تماس ویدیویی ارتباط برقرار کنند.
اجتماعی(Social): کارمندان به وسیله شبکه‌های اجتماعی (معتبر، مفید و شفاف) تعاملات خارجی را دنبال می‌کنند. تمرکز روی پاسخ‌دادن به پرسش‌ها و ارایه اطلاعات به جای خرید و فروش با ارتقا آشکار میشود.
حضور(Presence): این حضور ممکن است در قالب گفت‌وگو در وب‌سایت شرکت یا در فضای آنلاین دیگری (به عنوان مثال وب‌سایت‌های انتشار محتوا، شبکه‌های اجتماعی و …) انجام شود.
هوشمند(Intelligent): سازمان‌های امروز از تحلیل برای مانیتور کردن اتصالات، روابط اجتماعی و حضور، اندازه‌گیری نتایج کسبوکار و به طور مستمر تنظیم و بهبود شیوه‌های اثربخش استفاده می‌کنند.
نیازمندی‌های فنی و عملی کسبوکار اجتماعی
در حالی که بسیاری از تغییرات ذاتی در اتخاذ مدل کسبوکار اجتماعی عموما فرهنگی است، نیاز به تغییر فرآیند فناوری‌های کسبوکار اجتماعی است. نیازمندی‌های اساسی برای پلتفرم‌های فناوری‌های کسبوکار اجتماعی عبارتند از:
تجزیه و تحلیل ازجمله هزینه‌های درگیر کردن و نیز اقدامات مختلف مانند بازگشت سرمایه‌گذاری از قبیل سرنخ‌های فروش، ارجاع، توصیه‌نامه و حفظ مشتری.
همگرایی با سایر رسانه‌های اجتماعی و ابزارهای کسبوکار مانند سیستم مدیریت ارتباط با مشتری (CRM)، نرم‌افزار مدیریت رابطه شریک تجاری (PRM)، توسعه محصول، تجزیه و تحلیل وب‌سایت‌ها و استخدام کارمندان جدید است. گردش کار مبتنی‌بر قوانین (به عنوان مثال مسیریابی این‌که چه کسی پاسخگوی نظر افراد باشد).
منطقه جغرافیایی (مشتریان و شرکا می‌توانند فروش و خرید محلی داشته باشند). به اشتراک‌گذاری محتوا. ابزارهای مشارکتی (از ابزارهای اجتماعی گوناگون برای مشارکت داخلی و خارجی استفاده میشود). شفافیت (به عنوان مثال مردم باید بدانند که با چه کسی در تعامل هستند).
ارتباطات یکپارچه (تعامل از طریق متن، صدا، تصویر، ویدیو و به اشتراک‌گذاری طیف گسترده‌ای از فایل‌ها).
شبکه (توانایی برای ذخیره فعل و انفعالات برای مقاصد قانونی، آموزش، پذیرش و جبران خسارت برای پاک‌شدن داده‌های ذخیره شده زمانی که براساس سیاست و الزامات قانونی شرکت است). فوریت (پایش و پاسخ لحظه‌ای به تعاملات داخلی و خارجی). البته همان‌طور که اشاره شد، مدل کسبوکار اجتماعی برای سازمان‌ها بیشتر از آن‌که نیازمند ویژگی و امکانات فنی است بیشتر یک فرهنگ است که باید همه در آن مشارکت داشته باشند.