کفش‌های مسیریاب راه خانه را بلدند
محققان با عرضه کفش‌هایی که مسیر را نشان می‌دهند، شیوه نوینی برای مسیریابی ارائه کرده‌اند که به‌زودی نیاز به نقشه‌خوانی را بلااستفاده می‌کند.
این کفش از ارتباط بلوتوثی برای برقراری ارتباط با سیستم نقشه‌برداری تلفن همراه کاربر استفاده می‌کند. پس از آنکه نقشه تلفن همراه، مسیر خاصی را برای رسیدن به مقصد مشخص کرد، این کفش یک لرزش خفیف را در یکی از پاها ایجاد می‌کند تا به کاربر بگوید کجا و کی باید مسیر خود را تغییر
دهد.
این کفش تعداد گام‌های برداشته شده و کالری سوزانده شده را می‌شمارد و حتی می‌تواند فراموش شدن تلفن همراه کاربر را به او هشدار دهد. این فناوری «ناوبری پا» که Lechal نام دارد، در کفش یا کفی که می‌توان آن را در هر کفشی قرار داد، تعبیه میشود و یکصد دلار قیمت دارد.
مبتکران هندی این سیستم ناوبری جدید می‌گویند وقتی کسی به شانه سمت چپ شما دست بزند به سمت چپ برمی‌گردید اگر شانه راست را لمس کند به سمت راست نگاه می‌کنید. ما نیز از این حس غریزی در ساخت این سیستم مسیریابی استفاده کرده‌ایم.
آنها می‌گویند این کفش به حسگرهایی مجهز است که حرکات و صداها را تشخیص می‌دهد، از این رو امکان برقراری ارتباط با آن از طریق حرکات یا صدای دست‌ها وجود دارد.
همچنین می‌توان به این کفش اعلام کرد قصد دارید چه میزان کالری بسوزانید تا آنها بتوانند سرعت راه رفتن یا رکاب زدن را تنظیم کنند. کفش Lechal در ماه ژوئن برای فروش به بازارهای جهانی عرضه میشود، اما تاکنون بیش از سه هزار جفت کفش پیش خرید شده است.
مبتکران این کفش‌ها معتقدند محصول آنها امنیت جاده را نیز بهبود می‌بخشد. آنها می‌گویند نگاه کردن به نقشه تلفن همراه وقتی که سوار بر دوچرخه یا موتور سیکلت هستید کار خطرناکی است از این رو کفش‌ها می‌توانند مسیر را به شکل ایمن‌تری به ما نشان دهند.
آنها می‌گویند ابتکارشان به‌ویژه برای نابینایان و کم‌بینایان کمک کننده خواهد بود و قصد دارند، کفش‌های فناورانه را به قیمت ارزان‌تری برای معلولان عرضه کنند.
این در حالی است که برخی به این فناوری انتقاد وارد کرده و می‌گویند وابستگی بیش از اندازه به فناوری، موجب شده هنر نقشه‌خوانی فراموش شده و حتی اصلا آموخته نشود و این موضوع خوشایندی نیست.
منتقدان می‌گویند سیستم موقعیت‌یاب جهانی GPS مسیر و نقشه منطقه مورد نظر را به کاربر نشان می‌دهد، اما وقتی فناوری ناوبری پا را در کفش خود داشته باشید نیازی به نگاه کردن نقشه ندارید، از این رو هرگز نقشه‌خوانی را نمی‌آموزید و در واقع این یک پس‌رفت است، نه پیشرفت.