رونمایی از عینک واقعیت افزوده «هولولنز» مایکروسافت
اگر چهار سال به عقب برگردیم؛ زمانی که مایکروسافت کینکت را هم به صورت غافلگیرانه معرفی کرد، همه دم از یک خلاقیت مهم می‌زدند.
اواخر ژانویه گذشته (یکم بهمن)، در پایان کنفرانسی که به رونمایی از ویژگی‌های جدید ویندوز۱۰ اختصاص داشت، مایکروسافت با رونمایی از عینک‌های هوشمند خود همه را غافلگیر کرد.
عینک واقعیت افزوده‌ای که به قول «الکس کیپمن» – رئیس تیم طراحی آن- نخستین کامپیوتر هولوگرافیک جهان است.
سیستمی مرکب از ویژگی‌های واقعیت افزوده و المان‌هایی از واقعیت مجازی که در چرخشی گیج کننده می‌تواند همه گجت‌های قبلی خود را به چالش بکشد.
جالب اینکه این برنامه درست شش روز پس از آن رخ داد که گوگل از توقف فروش عینک هوشمند پر سرو صدای خود در فرم کنونی‌اش خبر داده بود.
این شروع توفانی شاید معرف عینک‌های هوشمند به عنوان یکی از ترندهای اصلی تکنولوژی امسال باشد. تا جایی که اگر سال گذشته را سال ساعت‌های هوشمند بدانیم، احتمال زیادی هست که امسال به سال عینک‌های هوشمند بدل شود.
با این حال هنوز برای پیش‌داوری خیلی زود است، اما پیش از هرچیز باید پرسید که مایکروسافت واقعا به چه چیزی فکر می‌کند؟
تحول به سبک هولولنز
هولولنز یا به طور دقیق‌تر ویندوز هولوگرافیک یکی از جاه‌طلبانه‌ترین ایده‌های مایکروسافت در چند سال اخیر است؛ عینکی برای واقعیت افزوده مجازی که به طور کاملا مستقل کار می‌کند (یعنی نیازی به هیچ گجت کمکی مثل تلفن همراه ندارد) و به شما اجازه می‌دهد تا در دنیایی از تصاویر غرق شوید.
رویایی که میشود به خوبی ریشه پیدایش آن را در کینکت مشاهده کرد.
اگر چهار سال به عقب برگردیم؛ زمانی که مایکروسافت کینکت را هم به صورت غافلگیرانه معرفی کرد، همه دم از یک خلاقیت مهم می‌زدند.
تیزرهای تبلیغاتی کینکت پر بود از ایده‌های جذاب مثل استفاده فعالانه از Xbox و کینکت به عنوان رابط کنترل حرکتی با سرویس‌های مختلف آنلاین. در آن زمان وقتی از کیپمن پرسیدند کینکت چگونه کار می‌کند؟
پاسخ‌اش این بود که فیلم گزارش اقلیت را ببینید. کینکت خیلی زود به پرفروش‌ترین گجت تجاری سال بدل شد و مایکروسافت گوی سبقت را در بازار کنسول‌ها از سونی ربود.
با این حال خیلی‌ها خیلی زود فراموش کردند که کینکت در عمل همان چیزی نبود که حتی خود مایکروسافت انتظار داشت.
فرامین صوتی کینکت محدودیت‌های فراوانی داشت، کنترل حرکتی آن برای بیش از یک نفر جوابگو نبود و از همه مهم‌تر با بی‌علاقگی توسعه دهندگان نرم افزار، دوران خزان کینکت خیلی زود فرا رسید.
اکنون چهار سال بعد از تیزرهای تبلیغاتی کینکت، هولولنز در حال تکرار رویای قدیمی مایکروسافت برای باز تعریف تعامل ما با دنیای اطلاعات است، اما آیا واقعا هولولنز از پس ماجرا برخواهد آمد؟ این سوالی است که نمی‌شود به آسانی به آن پاسخ گفت.
مرد رویاهای بزرگ
۱۵ سال پیش، وقتی الکس کیپمن جوان -که هنوز جوهر مدرک مهندسی کامپیوترش از دانشگاه روچستر خشک نشده بود- به مایکروسافت پیوست هیچ‌کس فکر نمی‌کرد؛ به زودی او به مغز پشت پرده نوآوری‌های مهم سال‌های آینده این شرکت مبدل شود.
او در سال ۲۰۰۸ به دپارتمان ایکس باکس پیوست و دو سال بعد اولین طرح جاه‌طلبانه او و تیم جدید ایکس باکس در قالب کینکت همه را غافلگیر کرد. همین شد که مجله تایمز سال بعد نام او را به فهرست ۲۵ چهره برتر تکنولوژی سال اضافه کرد.
به زبان ساده او یک مخترع ایده است. زمانی که اواخر ژانویه (یکم بهمن) برای معرفی هولولنز روی سن آمد، بیشتر ارائه خود را معطوف این موضوع کرد که هولولنز چگونه می‌تواند به شما کمک کند تا تصورات مجازی خود را بسازید، چگونه از آن در کار خود بهره ببرید یا حتی زندگی در دنیای هولوگرافیک چه تفاوتی خواهد داشت.
برخلاف کینکت، هولولنز او یک ایده کاملا جدی را دنبال می‌کند؛ ایده‌ای که برخلاف عینک‌های هوشمند این روزها مثل «گوگل گلس» در حال تعریف هدفی دقیق و کاربردی مشخص است.
چیزی که بیشتر عینک‌های هوشمند امروزی فاقد آن هستند و حتی طراحان آنها هم نمی‌دانند قرار است کدام رخنه از زندگی مردم را با آن پر کنند.
از قرار کیپمن کار روی هولولنز را همزمان با کینکت آغاز کرده بوده چون خودش می‌گوید این ایده‌ای است که پنج سال روی آن کار کرده است. حالا باید دید حاصل پنج سال کار او دقیقا چه دستاوردی خواهد داشت.