رئیس سازمان فناوری اطلاعات: گره هایی که با طرح «دولت الکترونیک» گشوده می شود
دولت تدبیر و امید از ابتدای شروع به کار خود به دنبال جبران عقب ماندگی در یک حوزه پر اهمیت همچون فناوری اطلاعات و ارتباطات است این هدف را می‌توان از انتخاب وزیر تا معاونان آن براحتی تشخیص داد. یکی از این مدیران که با تجربه طولانی برآن است تا قطار سرگردان آی تی سی را به ریل خود بازگرداند «نصرالله جهانگرد» است. کسی که این روزها نام او با شبکه ملی اطلاعات عجین شده است. معاونی که همچون وزیر به دور از حاشیه تنها به دنبال اجرای طرح‌هایی است که سال‌ها با صرف بودجه‌های هنگفت تنها نامی از آنها شنیده می‌شد و اینک دولت یازدهم مسئول است که این طرح‌ها را به سرانجام برساند.
با رئیس سازمان فناوری اطلاعات و معاون وزیر فناوری اطلاعات و ارتباطات که در هفته دولت میهمان روزنامه «ایران» بود به گفت‌و‌گو نشستیم اگر شما نیز تمایل به دانستن فعالیت‌های دو ساله این مدیر و سازمان تحت نظارت او را دارید با این گفت‌و‌گو همراه ما باشید.
آقای روحانی در نشست خبری اخیر خود اعلام کردند یکی از راه‌های جلوگیری از فساد ایجاد دولت الکترونیک است، سؤالم از جنابعالی این است که در حال حاضر دولت الکترونیک در چه مرحله‌ای قرار دارد؟
از آغاز دولت جدید، رئیس جمهوری بر لزوم شفافیت عملکرد و فعالیت‌های دولت در بخش‌های اقتصادی تأکید داشته و یکی از راه‌های جلوگیری از فساد را نیز برپایی خدمات الکترونیکی دولت می‌داند تا بتوان به طور همزمان شاهد شفافیت، سهولت و بهبود روند ارائه خدمات به مردم بود. به همین دلیل هم با حمایت ایشان، سال قبل برنامه اجرایی دولت الکترونیک در شورای عالی فناوری اطلاعات تصویب شد و براساس این برنامه اجرایی، برای کل دستگاه‌های اجرایی کشور، تکالیفی تعیین و برای اجرا، ابلاغ شده است.
برای مدیریت و هماهنگی این کار نیز دستگاه‌های اجرایی کشور از نظر فعالیت، همگن‌یابی و در قالب 14گروه یا خوشه ساماندهی شدند تا بتوانند فعالیت‌هایی را که از نظر فنی به هم نزدیک است با کاهش هزینه‌ها و بهینه شدن فرآیندها زودتر انجام دهند. به همین منظور دولت در بودجه سال 94، برای کل دستگاه‌ها یک ردیف اختصاصی گذاشت و به طور متمرکز هم اختیاراتی داده شد تا این کار به سرانجام برسد. تاکنون هم تعدادی از این خوشه‌ها برپا شده و برای بخشی از طرح‌ها مثل حوزه سلامت تصمیم‌گیری شده است.
حوزه سلامت برای مردم بسیار مهم است و از نظر اقتصادی هم برای دولت هزینه زیادی دارد به صورتی که اگر دقت در این حوزه کم باشد می‌تواند هزینه مضاعفی ایجاد کرده و حتی سیاست‌های دولت را نیز تهدید کند از این‌رو هم وزیر بهداشت و هم وزارت ارتباطات همکاری لازم را در این زمینه داشته‌اند. در همین راستا نیز کارگروه مربوطه تشکیل شده و همه داروخانه‌ها، پاراکلینیک‌ها، بیمارستان‌ها و بیمه‌ها در حال اتوماسیون و الکترونیکی کردن خدمات خود هستند تا در شبکه‌ای خاص، با یکدیگر ارتباط داشته باشند.
به این ترتیب ما به سمتی می‌رویم که پرونده سلامت شهروندان در اختیار نظام درمان قرار داشته باشد که در نتیجه آن، مصرف دارو در کشور مدیریت میشود و هرگونه اسراف و سوء‌استفاده، قابل کشف و پیگیری است، همچنین آثار تحلیلی اطلاعات این حوزه به تدوین سیاست‌های بهتر سلامت و بهداشت در مناطق مختلف کمک می‌کند.
پیشرفت دولت الکترونیک در سایر حوزه‌ها به چه صورتی است؟
در سایر حوزه‌ها نیز به دنبال تحقق اجرای دولت الکترونیک هستیم و در حوزه مالی و اقتصادی، با وزارت امور اقتصاد و دارایی، کار را دنبال می‌کنیم و بتازگی هم اجرای دولت الکترونیک در حوزه سیاسی – امنیتی را با وزارت کشور آغاز کرده‌ایم. البته باید گفت طرح محوری ما انتخابات الکترونیک است که در قانون مورد تصویب قرار گرفته و ما هم در حال تلاش هستیم تا زمینه‌های فنی و اجرایی آن فراهم شود و امیدواریم بزودی مردم آثارش را در جریان انتخابات شاهد باشند از طرح دیگری که آن را در دولت الکترونیک دنبال کرده ایم، می‌توان به بهینه‌سازی نظام صدور ویزای الکترونیک اشاره کرد که درنتیجه همکاری بین چند دستگاه بوده و هماهنگی‌هایش نیز انجام شده است.
در زمینه نظام پرداخت الکترونیک در کشور هم می‌توان گفت که درحال حاضر با کمک بانک مرکزی، تمام وجوه مختلف پرداخت در کشور، الکترونیکی است و قابلیت دریافت و پرداخت الکترونیکی وجود دارد. در عین حال با کمک دولت الکترونیک، طرح‌های مهمی در خصوص ارز و همچنین انتقال وجوه توسط بانک مرکزی در حال اجراست تا دسترسی به خدمات برای کسب و کارها بهینه شود و از سوی دیگر زمینه ساز شفافیت نظام‌های پولی و مالی برای دستگاه‌های نظارتی باشد.
در حال حاضر چند درصد از دولت الکترونیک تحقق یافته است؟
دولت الکترونیک، پدیده‌ای فیزیکی نیست که مثلاً تلاش کنیم طبق زمان بندی، 6ماه دیگربه نقطه‌ای مشخص برسیم؛ دولت الکترونیک یک امر تکاملی است و ما کم کم و بتدریج در حال رسیدن به سرویس‌ها و خدمات مختلف هستیم بنابراین تعدادی از فعالیت‌ها مثل شبکه دسترسی، زیرساختی است و باید این شبکه در سراسر کشور موجود باشد تا بتوانیم روی آن، خدمات ارائه دهیم که خوشبختانه اکنون این شبکه به صورت نسبی برقرار است و با توجه به برنامه‌ریزی‌های انجام شده، اگر بتوانیم امکانات بیشتری ایجاد کرده و ظرفیت و سرعت آن افزایش یابد آینده کامل‌تر و بهتری را پیش رو خواهیم داشت.
اما به هرحال موضوع مهم این است که بر بستر آنچه که در شرایط فعلی وجود دارد، می‌توان هرنوع مبادله‌ای را انجام داد. بخش دیگر هم طرح‌های زیرساختی است که وقتی دستگاه‌ها می‌خواهند با هم کار کنند باید از آن اصول و معیارها تبعیت کنند.
آن طرح‌ها هم به عنوان طرح زیرساختی کشور در حوزه الکترونیک است که بخشی از آن، انجام شده و دستگاه‌ها در حال کار هستند و بخشی دیگر هم در دست اقدام است، هرچند در مورد پیشرفت طرح دولت الکترونیک، به دلیل اینکه کل این موجودیت در حال حرکت است نمی‌توانیم درصدی ارائه دهیم، ولی می‌توان به خدمات دولت الکترونیک اشاره کرد و آنها را نام برد. به جرأت می‌توان گفت که پرداخت حساب‌های دولت کاملاً مکانیزه شده و تعامل با دستگاه‌های دولتی نیز در حال حاضر کاملاً الکترونیکی است.
امروز شما در کشور هیچ نوع مراجعه عموم مردم را دیگر به صورت فیزیکی نمی‌بینید و لازم نیست مردم برای گرفتن خدمات، حتماً مراجعه حضوری داشته باشند. بعد از ثبت‌نام یارانه، دیگر هیچ نوع ثبت‌نام یا فراخوان عمومی مردم از طریق حضوری انجام نشده است به عنوان مثال فراخوان نظام وظیفه، ثبت‌نام سازمان حج و زیارت، بیمه‌ها، انواع ثبت‌نام‌های کنکور و حتی در سطوح پایین‌تر به عنوان مثال انتخابات نظام پزشکی، روی محیط اینترنتی و الکترونیکی انجام میشود.
در این شرایط وضعیت کشور به صورتی است که بالاترین میزان مراجعه در فضای اینترنتی انجام میشود و نیاز به مراجعه حضوری به اداره‌ها نیست پس می‌توان گفت بستر شبکه ملی اطلاعات وجود دارد. البته در مواردی همچون صدور پاسپورت و خدمات متنوع پلیس+10 ، نیاز است که مردم به لحاظ شناسایی، حداقل یک بار دیده شوند و این کار نیز در دفاتر پیشخوان انجام میشود.
آیا امکان دارد درآینده، ضرورت این یک بار حضور شهروندان هم از بین برود؟
ضرورت حضور مردم در چنین مواردی، ناشی از 2 دلیل مبادله اسناد و پرداخت بها و همچنین شناسایی هویت فرد است که با تلاش‌های انجام شده، الان در زمینه حضور برای پرداخت و مبادله اسناد، تقریباً در حال رسیدن به مرحله‌ای هستیم که از خانه هم می‌توان پرداخت را انجام داد و اسناد و مدارک را ارسال کرد. ما این خدمات را مرحله به مرحله پیگیری می‌کنیم تا الکترونیکی شوند و نیازی به حضور مردم حتی برای یک بار هم نباشد، ولی با این حال برای اینکه تشخیص هویت انجام شود مثلاً برای پایه شناسایی در پاسپورت، حتماً حضور اولیه اشخاص ضروری است در حالی که در سایر خدمات، احتیاجی به حضور اولیه هم نیست وهمان کد ملی کفایت می‌کند.
البته برای دستگاه‌هایی که به دلیل نوع خدماتشان به لحاظ بها یا پیچیدگی باید این شناسایی در جایی تأیید شود، از امضای الکترونیکی هم استفاده میشود تا مشکلی پیش نیاید. مصداق این نمونه، نظام مالیاتی کشور است که امسال همه اظهارنامه‌ها به صورت الکترونیکی گرفته شد و دیگر نیاز به حضور مردم و شرکت‌ها به دفاتر مالیاتی نبود که این خود نشان دهنده پیشرفت در کارهای ماست.
شبکه ملی اطلاعات که مسئولیت آن به شما واگذار شده است یکی از پرمناقشه‌ترین طرح‌های سال‌های اخیر به شمار می‌رود و در دولت گذشته تلاش داشتندکه تفکیک پهنای باند داخلی و خارجی صورت بگیرد به نظر شما این بی‌توجهی به توسعه پهنای باند عامل عقب ماندگی شبکه ملی اطلاعات را رقم زد و در حال حاضر این شبکه در چه مرحله‌ای قرار دارد؟
لغت شبکه ملی اطلاعات یا شبکه اینترنت ملی یا اینترانت ملی که طی دهه گذشته استفاده شده، همه اینها معطوف به یک خواست است که این خواست، حد بالا و پایین یا افراط و تفریط داشته است. خواست برخی دوستان این بوده که ما دارای شبکه‌ای شویم که پهنای باند داخل و بین‌الملل آن، قابلیت جداسازی داشته باشد ولی به اعتقاد ما لازم نیست چیزی به نام اینترنت ملی یا اینترانت بگوییم چون در همه جای دنیا شبکه، شبکه است. به هرکشور که وارد شوید، هم ارتباطات داخلی دارد و هم یکسری نقاط تماس بین‌المللی که لازم نیست دو معنی و دومجرا داشته باشند.
همه کشورها روی مکاتبات و مبادلات ترافیکی خود به بعد اقصادی و امنیت ملی توجه دارند. ما می‌گوییم وقتی مبدأ و مقصد در داخل کشور است چرا باید مسیریابی از بیرون شود که هم پول ترافیک بدهیم و هم دیتا به خارج از کشور برود؟ پس نخستین هدف ما این بوده که مبادله دیتا بین مبدأ و مقصدی که در داخل ایران است به خارج نرود. دوم اینکه این شبکه، دارای ظرفیت و کیفیت لازم برای تأمین نیازها باشد و سوم اینکه این شبکه اگر بر فرض محال تئوریک، رقبا و دشمنان، ما را در محاصره اقتصادی قطع ارتباط می‌کردند تا با خارج از ایران ارتباط نداشته باشیم، آیا این شبکه به طور مستقل قابل کارکردن در ایران هست؟ مثل تلفن که اگر دوصفر هم نگیرد حداقل یک صفر بین شهرستان‌ها را می‌گیرد بنابراین حرف این بود که آیا ما در ترافیک دیتا و اینترنت نیز همین طور هستیم؟
این، سؤال درستی بود و ما روی طراحی آن کار کردیم و دیدیم بخش‌های زیادی اتفاق افتاده و وجود دارد ولی در قسمت‌هایی هنوز ضعف داریم که خوشبختانه با طراحی مجددی که در این موضوع شده، الان در موقعیتی هستیم که با افزودن تجهیزات جدید و آوردن یک نسخه از کپی اطلاعات سرورهای جهانی به ایران، مسیریابی تمام ترافیک داخل ایران، زیرمجموعه نظام مدیریت ایران است و ما می‌توانیم کاملاً خودمان مدیریت کنیم، دیگر ترافیک‌مان به خارج نمی‌رود و از نظر امنیت ملی هم تأمین می‌شویم.
آیا این طراحی مجدد در دولت یازدهم انجام شده است؟
بله. از آغاز به کار دولت، مذاکرات را آغاز کردیم و در بهمن و اسفند به توافق‌هایی دست یافتیم، در آخر فروردین سوئیچ «کی روت» را تست و نصب کردند که الان در نقطه بین‌الملل ما وجود دارد. اینترنت در دنیا 13 سرور دارد که 10 مورد آن در امریکا و 3 سرور دیگر در هلند، سوئد و ژاپن قرار دارند و همه دنیا بجز قاره امریکا از این 3 سرور سرویس می‌گیرند. ما و کل خاورمیانه و اروپا از مسیر هلند سرویس می‌گیریم که با هماهنگی‌های انجام شده، یک نسخه از کپی آن سوئیچ را به ایران آوردیم.
با نصب این سوئیچ در ایران، چه اتفاقی می‌افتد؟
با نصب این سوئیچ، دیگر مسیریابی در ایران انجام میشود و دیتا بیرون نمی‌رود که این موضوع سبب میشود بتوانیم از نظر مدیریت و آدرس دهی، کار را خوب انجام دهیم و ازسوی دیگر از نظر امنیت هم برای ما ظرفیت خوبی را به وجود آورده است به صورتی که می‌توان گفت بخش زیادی از شبکه ملی اطلاعات اتفاق افتاده است. آنچه هنوز ما روی آن حرف داریم، موضوع ظرفیت بالاتر در مبادله داخل کشور و همچنین سرعت است که در دنیا بسیاری از کشورها تحت عنوان شبکه ملی پرظرفیت national broadband network (NBN) به آن توجه می‌کنند و ما هم با رعایت اصولی که ذکر شد، روی آن کار می‌کنیم و خوشبختانه در حال وقوع است.
بعد از ورود نسل3 تلفن همراه، حجم زیادی از این ترافیک به تلفن‌های همراه منتقل شد و خطوط پرظرفیت ثابت ADSL نیز از ابتدای دولت تا حالا که 2سال می‌گذرد بیش از 3برابر شده است. عرض باند داخل کشور نیز تقریباً 4برابر شده ولی چون بشدت دسترسی گسترش پیدا کرده است، هنوز مشترکین احساس می‌کنند نسبت سرعت‌شان کافی نیست. تعداد کاربران 3G از 200 هزار نفر به حدود 5/8میلیون نفر رسیده که رقم قابل توجهی است پس الان بزرگ‌ترین مسأله ما در ارتباطات، کیفیت و سرعت اینترنت است.
با وجود اقداماتی که در شبکه ملی اطلاعات انجام داده اید دبیر شورای عالی فضای مجازی، از پیشنهاد تغییر مسئول اجرایی این طرح ملی و ارائه این پیشنهاد به رئیس جمهوری سخن رانده است. شما در این خصوص چه نظری دارید؟
من خبر را ندیده‌ام ولی گله‌مندی دوستان، بیشتر کمبود اطلاعات است و ما هم چند بار اعلام کرده‌ایم که وقت بگذارند تا گزارش آنچه را که انجام شده است به شورای عالی فضای مجازی ارائه کنیم. ما طراحی و مدیریت کلان شبکه را به عهده داریم و پیاده‌سازی آن به عهده ترکیبی از زیرساخت، شرکت‌های اپراتوری، شرکت‌های پیمانکار خصوصی و… است. این موضوع در کشور در حال وقوع است و تعریف و مستندات هم وجود دارد.
البته توزیع خبر و اطلاعات در این حوزه، با جزئیات فنی همراه است و موضوعیت عمومی ندارد و فقط وقتی به صوت سرویس و خدمت درآمد، عموم جامعه متوجه می‌شوند. این شبکه الان در مرحله‌ای قرار دارد که محصول آن را می‌توانید ببینید ولی قطعاً باید خبررسانی بیشتری بکنیم و امیدواریم بزودی بتوانیم در مطبوعات و رسانه‌های عمومی به صورت کامل‌تر این خبرها را منتشر کنیم
در زمینه توسعه پهنای باند برخی اعتقاد دارند حضور دولت در مسیر انتقال پهنای باند موجب گران شدن قیمت تمام شده اینترنت میشود و در این مسیر باید آزادسازی‌هایی صورت گیرد(درست مانند کاری که در دولت اصلاحات در زمینه اینترنت صورت گرفت و شرکت‌های خصوصی اینترنتPAP شکل گرفتند)یعنی شرکت‌های دیگر اجازه داشته باشند خود پهنای باند را داخل بیاورند آیا وزارتخانه در این خصوص برنامه‌ای دارد؟
این سؤال را من به دو بخش تقسیم می‌کنم درمورد پهنای باند داخلی که هیچ محدودیتی وجود ندارد و برای کاربر مهم است که یک سرعت خوب وجود داشته باشد، همه شرکت‌های خصوصی هم حضور دارند و دغدغه ما به عنوان نماینده مردم و مدعی العموم نیز این است که جلو بی‌کیفیتی سرویس را بگیریم. ازنگاه ما یکی از دلایل بی‌کیفیتی سرویس، این است که شرکت‌ها به صورتی نامتناسب روی ظرفیت‌شان مشترک می‌پذیرند وگرنه شرکت زیرساخت موظف به تأمین ارتباطات داخل ایران بین استان‌ها و در سطح بین‌الملل است و ما در سطح داخلی محدودیتی نداریم. در قسمت بین‌الملل هم مثل همه جای دنیا ترافیک بین‌الملل، تحت نظارت دولت هاست.
ما در هیچ کجای دنیا خبر نداریم که ترافیک بین‌الملل نظارت نشود اما بحث تجارت باقی می‌ماند که عده‌ای معتقدند باید آزادسازی انجام شود. مثلاً شرکت زیرساخت، خوب سرویس نمی‌دهد و باید چند شرکت دیگر سرویس دهند ولی حقیقت این است که در کشور ما مشکل و محدودیتی برای خرید در زیرساخت وجود ندارد. ما اگر ترافیک بین‌الملل را تا 10 برابر هم بکنیم هم فروشنده و هم خریدار وجود دارد ولی وقتی این ترافیک می‌خواهد در شبکه توزیع شود، مشکلاتی وجود دارد و این، شبکه دسترسی است که باید خودش را به این نقطه برساند و در اینجا کمی عقب هستیم. مثلاً در شبکه ثابت مخابرات، تجهیزات ما مبتنی بر voice است نه آی‌پی که محدودیت ما اینجاست و باید به توسعه آن کمک کنیم.
از سوی دیگر گلایه‌ها بیشتر روی قیمت است و شرکت‌های خصوصی می‌گویند بهای پهنای باند از لب مرز تا زمانی که به دست ما برسد، چند برابر میشود. البته ما معتقدیم با وجود مجموعه اقداماتی که انجام میشود و هزینه کارهایی همچون کنترل کیفیت هنوز هم می‌توان تا حدودی قیمت را کمتر کرد همان طور که وزیر هم در ابتدای دولت یازدهم، بهای اینترنت را 25درصد کم کرد ولی متأسفانه این، تجربه ناموفقی شد. چون شرکت‌های خصوصی بهانه آوردند که اینترنت، تنها یک چهارم (25درصد)هزینه یک لینک ADSLاست و بقیه به بهای دستمزد کارگر، مکان، برق و… مربوط میشود به همین دلیل این کاهش قیمت برای کاربر چندان ملموس نبود و حتی گاه بر کیفیت اینترنت هم تأثیر گذاشت.
اما باید گفت که استراتژی امسال وزیر، تمرکز بر محتوا و سرویس است پس ما وقت بیشتری روی این موضوع می‌گذاریم و فکر می‌کنم بتوانیم کاری کنیم که بتدریج، کیفیت برای کاربر نهایی قابل قبول شود. با همه این حرف‌ها ادعا داریم که امروز اینترنت در ایران، ارزان‌ترین قیمت را دارد و ایراد ما تنها به کیفیت است که ما بشدت به دنبال بهبود آن هستیم.
جنابعالی در زمان دولت اصلاحات تعاملات خوبی با نهادهای خارجی مانند آیکان برقرار کردید و متأسفانه در دو دولت گذشته، فاصله‌ای ایجاد شد. در حال حاضر تعاملات ایران با نهادهای خارجی مانند آیکان در چه وضعیتی قرار دارد؟
ما در آن دوره توانسته بودیم با یک ارتباط منسجم همراه با دیپلماسی فنی که در مذاکرات درون سرویس بود امتیازات خوبی برای کشور بگیریم که متأسفانه در 8 سال گذشته از بین رفت. یکی از مهم‌ترین مطالب توافق، روی آوردن سوئیچ بین‌الملل به ایران بود که در دولت قبل لغو شد در حالی که آثاری بسیار وسیع در کیفیت، استقلال و امنیت ارتباطات ما داشت. خوشبختانه در دور جدید ما وارد مذاکرات دوم شدیم و الان مناسباتمان با مجموعه ارکان آنجا بسیار خوب است و همه نوع حمایتی هم از ایران می‌کنند.
با نقطه تماس رایپ در هلند ارتباط خوبی داریم و سال گذشته کنفرانس منطقه‌ای در ایران داشتند و بزودی هم مهم‌ترین کنفرانس منطقه‌ای رایپ در ایران برگزار خواهد شد (رایپ مسئول توزیع آی‌پی آدرس‌های اروپا، خاورمیانه و شمال آفریقا است).
همچنین در یک سال و نیم گذشته در تمام اجلاس‌های آیکان شرکت کردیم. موضوع آوردن سوئیچ بین‌الملل به ایران هم با توافق آنها بوده و با مذاکراتی که انجام شده، قرار است سوئیچ‌های دوم و سوم را هم در ایران نصب کنیم. در اجلاس نمایندگان دولت‌ها هم شرکت داریم و در اجلاس‌های بعدی هم امیدواریم بتوانیم نمایندگان بیشتری از بخش خصوصی ایران را به اجلاس ببریم که تفاهمات و ارتباطات وسیع‌تر و بهتری برای ارتقای کیفیت خدمات اینترنت در ایران فراهم شود.
این روزها بحث غلبه امریکا بر راهبری اینترنت بسیار داغ است در این خصوص چه نظری دارید؟
دقیقاً مسأله مهم موجود در دنیا موضوع راهبری دنیای اینترنت است که ما بشدت دنبال افزایش مشارکت دولت‌ها در این کار هستیم تا از مدل امریکایی تبدیل به مدل بین المللی شویم، چیزی که همین روزها روس‌ها هم ضربه خوردند و نگران هستند. ما از اول می‌گفتیم این موضوع بین‌المللی است و باید در یک میز تعامل جهانی تصمیم‌گیری شود بنابراین ما نیز بشدت دنبال این بحث هستیم و سعی داریم در آن به جدیت مشارکت داشته باشیم و به خصوص از مشارکت بخش خصوصی در مباحث استفاده کنیم.
در حال حاضر استفاده از شبکه‌های اجتماعی بشدت میان کاربران ایرانی رواج دارد و از زمان روی کار آمدن دولت تدبیر و امید شاهد آن هستیم که دولت و شخص وزیر بشدت به دنبال آن هستند که این شبکه‌ها مسدود نشوند. شما به عنوان شخصی که سال‌ها در حوزه آی‌سی‌تی فعالیت داشته و دارید نگاهتان به این شبکه‌ها چیست؟
ارتباطات دنیا در حال تحول است. این تحول در 2بعد جلو می‌رود یکی بعد زبان مفاهمه است که در حال تصویری شدن است، یعنی اصطلاحاً زبان گفت‌و‌گو دارد visualized میشود یعنی گاه یک تیزر 10ثانیه‌ای به اندازه یک کتاب به مخاطب مطلب انتقال می‌دهد. شما می‌بینید در شبکه‌های اجتماعی استیکرهایی مد شده چون مبین یک جمله و حالت است پس بنابراین، تصویری و گرافیکی شدن زبان مفاهمه و محیط اجتماعی مبادله است که اهمیت دارد. ارتباطات دنیا دارد چندوجهی میشود و شبکه‌های اجتماعی محیط تعامل و محیط افزونگی دانش و روابط می‌شوند به همین خاطر معتقدم که همه باید محیط‌های اجتماعی را بشناسند و یاد بگیرند چطور با آن کار کنند و با آن تعامل داشته باشند.
فرض کنید همکاران نشریه یک صفحه اجتماعی نیز برای هم داشته باشند که می‌توانند با یکدیگر کارهای حرفه‌ای انجام بدهند و هم افزایی کنند و طبیعتاً دراین صفحه اجتماعی دامنه طرح موضوع‌های خصوصی دوستان و همکاران یک حدی دارد و کسی دیگر خیلی از موضوع‌های حریم خصوصی را نمی‌گذارد ولی همین افراد اگر در شبکه اجتماعی با دوستان شخصی‌شان باشند ممکن است اطلاعات حرفه‌ای نگذارند و بیشتر اطلاعات شخصی آنها را ببینیم پس زبان حضور در شبکه‌های اجتماعی هم آداب خودش را دارد. چون شبکه‌های اجتماعی در کشور ما یک موضوع وارداتی بوده و زودتر خودمان نساختیم افراد وقتی وارد این شبکه‌ها شدند با فرض اینکه با دنیایی بی‌بعد طرف هستند بسیاری از تعاملاتشان، دقیق نبود و مراقب نوع حضور در این شبکه‌ها نبودند.
آمار نشان می‌دهد که تعداد کاربران ایرانی شبکه‌های اجتماعی در خاورمیانه بالاترین است و در مورد به اشتراک گذاشتن اطلاعات شخصی هم وضع تأمل برانگیزی داریم. همچنین آمارها حاکی از آن است که امریکایی‌ها پایین‌ترین میزان به اشتراک گذاشتن اطلاعات شخصی در شبکه‌های اجتماعی را دارند و در خاورمیانه بالاترین رقم را می بینیم. در خاورمیانه نیز عرب‌ها اول و ما دومین کشوری هستیم که اطلاعات شخصی خود را روی شبکه‌های اجتماعی می‌گذاریم.
با همه این موارد من بشدت با شبکه‌های اجتماعی موافقم و معتقد هستم این شبکه‌های اجتماعی ظرفیت‌های بالایی دارند چه در زمینه تخصصی و چه عمومی اما لازم است کاربران به طور جدی آداب حضور در این شبکه‌ها را بدانند.
نیم نگاه
از آغاز دولت جدید، رئیس جمهوری بر لزوم شفافیت عملکرد و فعالیت‌های دولت در بخش‌های اقتصادی تأکید داشته و یکی از راه‌های جلوگیری از فساد را نیز برپایی خدمات الکترونیکی دولت می‌داند تا بتوان به طور همزمان شاهد شفافیت، سهولت و بهبود روند ارائه خدمات به مردم بود
امروز شما در کشور هیچ نوع مراجعه فیزیکی مردم را دیگر به صورت سنتی نمی‌بینید و لازم نیست مردم برای گرفتن خدمات، حتماً مراجعه حضوری داشته باشند. بعد از ثبت‌نام یارانه، دیگر هیچ نوع ثبت‌نام یا فراخوان عمومی مردم از طریق حضوری انجام نشده است به عنوان مثال فراخوان نظام وظیفه، ثبت‌نام سازمان حج و زیارت، بیمه‌ها، انواع ثبت‌نام‌های کنکور و حتی در سطوح پایین‌تر به عنوان مثال انتخابات نظام پزشکی، روی محیط اینترنتی و الکترونیکی انجام میشود
من بشدت با شبکه‌های اجتماعی موافقم و معتقد هستم این شبکه‌های اجتماعی ظرفیت‌های بالایی دارند چه در زمینه تخصصی و چه عمومی اما لازم است کاربران به طور جدی آداب حضور در این شبکه‌ها را بدانند