حسگر بلعیدنی با عملکرد مشابه گوشی پزشکی
محققان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) موفق به ساخت یک حسگر در قالب یک میکروفن بسیار کوچک درون یک کپسول سیلیکونی بلعیدنی شده اند که میتواند بر عملکرد دستگاه گوارش، ضربان قلب، تنفس و ریه ها نظارت کند.
امروزه سنجش ضربان قلب و تنفس بیمار معمولا مستلزم انواع حسگرهایی است که به‌طور مستقیم روی پوست اعمال میشوند، اما فناوری جدیدی که در موسسه فناوری ماساچوست اختراع شده، از یک حسگر قابل بلع برای نظارت بر تنفس و ضربان قلب از داخل دستگاه گوارش استفاده میکند.
ما همواره شاهد قرصهای دوربینی بوده ایم که میتواند فیلمهای وضوح بالا را از داخل بدن منتقل کند و این حسگر جدید یکی از آنها است که در حال حاضر توسط سازمان غذا و داروی آمریکا تایید شده است. این دستگاه با گوش دادن به ضربان قلب و عملکرد ریه ها، به سادگی ضربان قلب و تنفس را محاسبه میکند. جیووانی تراورسو، یکی از مولفان ارشد این تحقیق در موسسه فناوری ماساچوست اظهار کرد: ما از طریق خصوصیات موج صوتی که از بخشهای مختلف دستگاه گوارش ضبط شده است، دریافتیم که میتوانیم هم ضربان قلب و هم تعداد تنفس را با دقت و به‌خوبی اندازه گیری کنیم. محققان میگویند، این دستگاه اساسا یک میکروفن بسیار کوچک در یک کپسول سیلیکونی است که یک بیمار به‌راحتی میتواند آن را ببلعد.
آلبرت سوئیستون، از محققان این تحقیق اظهار کرد: یکی از مزایای استفاده از دستگاه جدید این است که ما با استفاده از این حسگر میتوانیم هم صدای قلب و هم صدای ریه افراد را ضبط کرده و آن را برای جمعآوری دو نوع از اطلاعات به‌کار بگیریم. این قرص سیلیکونی شامل ابزارهای الکترونیکی برای پردازش صداهای ضبط شده و جداسازی امواج صوتی قلب و تنفس از یکدیگر و همچنین از دیگر صداهای پس زمینه که توسط بدن ایجاد میشود، است.
همچنین این حسگر، سیگنالهای رادیویی بیسیم را به یک گیرنده خارجی در فاصله حدود 3 متری بیمار ارسال میکند. به‌طور طبیعی، این دستگاه احتمالا حدود یک تا دو روز و قبل از بلعیده شدن کپسول بعدی برای ادامه نظارت، در بدن بیمار باقی میماند. محققان امیدوارند این حسگر بتواند تروما را درمان و بیماریهای مزمن را ارزیابی کند و همچنین برای نظارت بر سربازان در میدان جنگ یا بهبود آموزش ورزشی مورد استفاده قرار گیرد. این محققان همچنین طراحی حسگرهای مشابهی را برای آینده برنامه ریزی کرده اند که شرایط قلب را تشخیص میدهند. آنها حتی ممکن است در آینده دستگاهی ایجاد کنند که نه تنها مشکلات را شناسایی میکند، بلکه توانایی درمان آنها را نیز دارد. تراورسو افزود: ما امیدواریم یک روز قادر به تشخیص مولکولهای خاص یا یک پاتوژن و سپس ارائه یک آنتی بیوتیک برای آنها باشیم.