آیا دوران به سُخره گرفتن تایزن به سر آمده است؟
تایزن (سیستم عامل اختصاصی سامسونگ) حضوری پر رنگ در CES امسال دارد. این پلتفرم در تلفن های هوشمند، تلویزیون ها، ساعت های هوشمند و بسیاری از گجت های تولیدی این شرکت مورد استفاده قرار گرفته، اما هر بار که یکی از این محصولات معرفی شده مورد کم توجهی کابران قرار گرفته است.
در کل، ایراداتی که از تایزن گرفته می شوند چندان دور از حق نیستند. تایزن در هر حال یک سیستم عامل است و باید امکانات و قابلیت هایی در حد و اندازه یک سیستم عامل داشته باشد. برای نمونه اپلیکیشن، آن هم به تعداد زیاد و از نوع خوبش که رسیدن به این نقطه همواره از جمله موانعی بوده که پیش روی سامسونگ قرارداشته است.
روشن است که تایزن هیچگاه نمی تواند همچون اندروید یا iOS کاربر داشته باشد و در نبردی که میان این سه برقرار بوده می توان گفت که همواره عنوان بازنده را به خود اختصاص داده است.
اما بهتر است برای آنکه به نتیجه بهتری برسیم این سیستم عامل را با همان معیارهایی بسنجیم که اندروید، iOS و ویندوز را مورد بررسی قرار می دهیم. بله، تایزن یک سیستم عامل است اما شاید بهتر باشد آن را به عنوان نوعی سیستم عامل توانمند امبد در نظیر بگیریم تا یک پلتفرم جهان گستر و عظیم.
اینکه سامسونگ سابقه خوبی ندارد و پیشتر به خاطر تقلیدش از اپل مورد مواخده قرار گرفته به معنای آن نیست که همان کار را در مورد تایزن انجام می دهد و صرفا به این دلیل که بسیاری تصور می کردند می خواهد به لطف تایزن از اندروید قطع وابستگی کند، نشان نمی دهنده صحت گفته ها و اظهارات این گروه نیست.
در عوض بگذارید نگاهی بیاندازیم به کارهای خوبی که سامسونگ توانسته با سیستم عامل خود انجام دهد و به خاطر آنها مورد تقدیر و تمجید قرار گرفته است.
ابتدا با Gear S2 شروع می کنیم. این محصول در جریان CES معرفی نشده اما تا حدود زیادی در غرفه این شرکت حاضر است که احتمالا هم به خاطر اضافه شدن تعدادی مدل جدید و گران قیمت به آن است.
Gear S2 یک ساعت دوست داشتنی است و به حق سامسونگ محصولی را ارائه داده که به ذعم بسیاری بهترین اینترفیس ساعت های هوشمند را دارد. رابط کاربری این اسمارت واچ شکلی منسجم دارد و به بهترین وجه ممکن با سخت افزار آن یکپارچه سازی شده است و طبق جدیدترین خبرها به زودی سازگاری لازم را برای استفاده به همراه آیفون پیدا می کند.
اما S2 هیچگاه پشتیبانی اپلیکیشنی شبیه به پلتفرم پوشیدنی اندروید یا اپل واچ را پیدا نخواهد کرد و به همین خاطر، از نظر بسیاری، گزینه مناسبی برای خرید نیست. در هر حال نمی توان از توانمندی های تایز صرف نظر کرد. در واقع سامسونگ آنچه تصور می کرده که می تواند با استفاده از Android Wear روی محصول خود پیاده سازی نماید را در نظرش بازسازی کرده و سپس به این نتیجه رسیده که تحقق این امر بدون ایجاد یک سیستم عامل بومی امکان پذیر نخواهد بود و حتما تایید خواهید کرد که هیچ اینترفیس دیگری زیبایی تایزن را روی این گجت ندارد.
اما آنچه بیش از همه باعث درخشش قابلیت های تایزن شده، پلتفرم تلویزیون های هوشمند این شرکت است. ورژن جدید این پلتفرم ظاهری فوق العاده دارد و اینترفیسی سریع، زیبا و قابل درک است و نکته آخر شاید بیشترین اهمیت را داشت باشد. به بیان دیگر، قابل درک بودن یک اینترفیس از جمله نکاتی است که سامسونگ هوشمندانه در محصولاتش دنبال می کند و اگر کنترلی روی پلتفرم خود نداشت قطعا نمی توانست به این مهم نایل آید.
جالب ترین بخش دموی سامسونگ را می توان دموی ریموت فراگیر این شرکت دانست (همان بخش اساسی از اینترفیس تلویزیون های این شرکت). به لطف این قابلیت زمانی که یک ستاپ باکس جدید را به تلویزیون هوشمند جدید سامسونگ متصل می کنید، دستگاه تشخیصش داده و امکان دسترسی به آن فراهم می کند. تا اینجای کار بسیار ساده است. اما بخش هوشمندانه اینجاست که تلویزیون به صورت خودکار تشخیص می دهد نوع ستاپ باکس شما چیست و سپس بصورت نامرئی و خودکار ریموت تلویزیون را برنامه ریزی می کند تا کنترل دستگاه جدید به دست بگیرد.
تصور می شود که تلویزیون های سامسونگ صرفا اطلاعات HDMI-CEC را می خوانند و سپس کدهای IR مرتبط به آن را از کلاود می گیرند و برای ریموت ارسال می کند. سامسونگ به جای حل مشکل همیشگی اکوسیستم تلویزیون ها ظاهرا تصمیم گرفته قطعه های پازلی را که سالهاست دور از هم افتاده اند، کنار یکدیگر قرار دهد و اوضاع را برای کاربران خود بهتر کند.
این اندازه اختیار تنها در صورتی وجود دارد که سامسونگ اکوسیستم یکپارچه خود را داشته باشد و کنترل شدیدی روی آن اعمال نماید. شاید این شرکت نتواند دیگران را به ساخت اپلیکیشن برای ساعت های هوشمند و تلفن های همراهش مجاب نماید اما می تواند هر نوع کنترلی که مد نظرش هست را روی سیستم عامل خود اعمال نماید.
در مثالی دیگر، توجه شما را به یخچال هوشمند Family Hub جلب می کنیم. این یخچال یک نمایشگر تاچ عظیم الجثه دارد و از تایزن بهره می برد و این یعنی می تواند هرکار هوشمندانه ای را انجام دهد.
یکی از قابلیت های این وسیله که در جریان کنفرانس خبری سامسونگ زیاد به آن پرداخته نشد این است که میتواند هرآنچه روی تلویزیون های هوشمند آن در حال پخش است را نشان دهد، به این ترتیب فردی که در آشپزخانه حضور دارد می تواند همزمان با طبخ غذا از تماشای برنامه ای که سایر اعضای خانه مشعول دیدنش هستند نیز لذت ببرد.
آیا سامسونگ می توانست چنین کاری را با استفاده از اندروید انجام دهد؟ احتمالا بله، اما روشن است که این شرکت به لطف کنترلی که روی تایزن دارد بهتر توانسته که این قابلیت را به یخچال های هوشمند خود بیاورد.
و اگر نگاهی به آینده بیاندازیم در خواهیم یافت که دلیلی برای آنکه Family Hub همچون تلویزیون های هوشمند سامسونگ به دنیای اینترنت اشیاء متصل نشود، ندارد.
روشن است که تایزن هیچگاه باعث کنار رفتن اندروید یا iOS نمی شود و ابدا رقیب قابلی برای آنها هم به شمار نمی رود. اما سامسونگ نیازی به رقابت با این دو ندارد و صرفا به سیستم عامل اختصاصی خود نیاز دارد که بتواند قابلیت های یکپارچه سازی شده و شگفت انگیزی را در سریع ترین زمان ممکن به محصولاتش بیافزاید.