کاشت آنتن هوشمند در جمجمه
«نِیل هاربیسان» نخستین انسان زنده روی کره زمین است که مانند شخصیت‌های تخیلی داستان‌ها توانایی فوق‌بشری دارد و بدون هرگونه محدودیت می‌تواند از عوامل مکانیکی در بدن خود بهره ببرد تا کارهای خارق‌العاده انجام دهد. در جمجمه او یک آنتن هوشمند نصب شده است که <نیل> به کمک آن می‌تواند به توانایی دست پیدا کند که هیچ انسانی روی کره خاکی این امکان را ندارد: توانایی درک رنگ.
در دنیای امروز که فناوری زندگی اجتماعی ما را به طور کامل تحت تأثیر قرار داده است، هاربیسان 32 ساله رابطه نزدیک‌تری با فناوری دارد و از معتادان به گوشی هوشمند محسوب میشود. او هفته گذشته یک کار غیرمنتظره انجام داد و برای نخستین بار در جهان آنتن گیرنده را در جمجمه خود کاشت.
هاربیسان که در کاتالونیای اسپانیا بزرگ شده به بیماری کوررنگی مبتلا است و تقریباً هیچ رنگی را نمی‌تواند تشخیص دهد. او از سال 2004 به بعد تلاش‌های فراوانی انجام داد تا از دنیای سیاه و سفید خود خارج شود و سرانجام این هفته از فناوری جدیدی رونمایی کرد که به کمک آن و با استفاده از حسگرهای هوشمند می‌تواند دنیا را مانند انسان‌های عادی ببیند.
ورود فناوری به داخل بدن انسان
زمانی که هاربیسان در دانشگاه هنر دارتینگتون انگلستان در رشته آهنگسازی تحصیل می‌کرد، برای طرح پایان دوره خود با «آدام مونتاندون» از کارشناسان علوم رایانه همکاری‌هایی را آغاز کرد و موفق شد فناوری را تولید کند که هم‌اکنون آن را آیبورگ (Eyeborg) نامگذاری کرده است. این فناوری در اصل یک آنتن هوشمند بود که به یک رایانه پنج کیلوگرمی و یک جفت هدفون متصل می‌شد. وب کم حجمی که در انتهای آنتن نصب شده بود هر رنگ را به 360 موج صوتی مختلف ترجمه می‌کرد و هاربیسان از طریق هدفون می‌توانست آنها را گوش دهد. اگرچه این فناوری شبیه به سیستم‌هایی است که امکان مشاهده مجازی رنگ‌ها یا آزمایش کردن آنها را فراهم می‌کند، ولی آیبورگ هاربیسان کاملاً متفاوت عمل می‌کرد و یک حس کاملاً جدید را به حواس انسان افزود. این فناوری در اصل کمک می‌کرد تا افراد کوررنگ به کمک صدا بتوانند به رنگ‌ها متصل شوند. سیستم‌های قدیمی که در این زمینه ساخته شدند به گونه‌ای فعالیت می‌کنند که خروجی آنها در اثر تجربه هر فرد می‌تواند تغییر کند. ولی فناوری هاربیسان به گونه‌ای ساخته شده است که برای هر رنگ یک صدای ویژه در نظر گرفته شده است و به همین خاطر تجربه افراد مختلف از درک رنگ‌ها تفاوتی با یکدیگر ندارد. او پس از آنکه توانست آیبورگ را بسازد، هر روز از فناوری جدید خود استفاده می‌کرد و هدفون مخصوص دایماً روی گوش‌هایش بود تا بتواند محیط پیرامون را رنگی درک کند.
با این تحول بزرگ هاربیسان توانست از یک دنیای سیاه و سفید وارد فضایی شود که در آن می‌توانست رنگ‌هایی مانند قرمز، سبز و آبی را تشخیص دهد. او همچنین می‌توانست رنگ‌های مادون قرمز و ماورای بنفش را هم شناسایی کند که این توانایی فراتر از چشم انسان بود. تا پیش از این رفتن به سوپرمارکت مانند آن بود که قرار است در تاریکی شب اجناس مختلف را شناسایی کند. ولی با ساخت این فناوری او هر روز می‌توانست لباسهای خود را با رنگ‌های مختلف انتخاب کند و از آوای صوتی کمک بگیرد تا زندگی مشابه انسان‌های عادی داشته باشد. ولی با همه این مزایا، فناوری منحصر به‌فرد او اندازه بزرگ و وزن زیادی داشت و به همین خاطر امکان حمل آن در خیابان وجود نداشت.
هک کردن بدن انسان
گام بعدی ساخت آنتنی بود که ضمن داشتن همه این قابلیت‌ها اندازه کوچک‌تری داشته باشد. او در این زمینه تلاش فراوان انجام داد و سرانجام توانست وزن رایانه را تا یک کیلوگرم کاهش دهد و بتواند آن را زیر لباسهای خود مخفی کند. سپس یک نرم‌افزار ویژه روی تراشه کوچکی نصب شد که قابلیت کاشت زیر پوست بدن را داشت و سرانجام هفته گذشته آنتن هاربیسان به صورت کاملاً موفقیت‌آمیز روی جمجمه او نصب شد. البته پیدا کردن پزشکی که بتواند با انجام عملیات جراحی دقیق این آنتن را داخل بدن هاربیسان نصب کند کار آسانی نبود. او مورد خود را با جراحان پلاستیک در میان گذاشت و سپس با ده‌ها پزشک متخصص صحبت کرد. هر یک از این پزشکان توضیح می‌دادند چنین کاری غیرممکن است.
او سرانجام شخصی را پیدا کرد که موافق انجام این عمل جراحی بود و البته اصرار داشت نام و مشخصات او محرمانه باقی بماند. ماه‌ها طول کشید تا آزمایش‌های لازم روی آنتن و جمجمه این فرد انجام شود و البته هاربیسان گفت همه کارهایی که این پزشک درخواست کرده بود را انجام داد. او پس از نصب آنتن گفت: «من هیچ وزنی را روی سر خود احساس نمی‌کنم. این آنتن هیچ فشاری به سر من وارد نمی‌کند. من فکر می‌کنم این آنتن یک عضو از بدن من است. احساس من این است که در بدن من یک عضو مازاد وجود دارد و من این آنتن را مانند انگشت یا بینی خود پذیرفته‌ام».
کاشت فناوری در بدن انسان با سرعت پایین ادامه پیدا می‌کند. عینک هوشمند گوگل از جمله فناوری‌های پوشیدنی است که برخی از این قابلیت‌های مازاد را در اختیار کاربران قرار می‌دهد. کاشت‌های مغناطیسی که از طریق تراشه قابلیت‌های مازاد را در اختیار افراد قرار می‌دهند، به کمک میکرو امواج‌ها یا سیستم‌های کوتاه برد فعالیت می‌کنند و همین مسأله باعث میشود تا امکان هک شدن بدن انسان فراهم شود.
گام‌های پیش‌رو
هاربیسان می‌گوید برای نخستین بار در جهان چنین فناوری را ساخته و این نخستین باری است که یک فرد این فناوری را در بدن خود کاشته است. او با تلاش فراوان موفق شد فناوری خود را به جهانیان ثابت کند و در این راستا دولت انگلستان قبول کرد عکس گذرنامه او با این فناوری باشد و هویت هاربیسان از این پس همراه با آنتن هوشمند نصب شده روی سر شناخته شود. او گام‌های گسترده‌تری را پیش‌روی خود می‌بیند و معتقد است: «طی سال‌های آینده اندازه این فناوری کوچک‌تر میشود، مردم به مرور زمان آن را باور می‌کنند و شما می‌توانید بسیاری از افراد مبتلا به کوررنگی را با این آنتن‌ها مشاهده کنید. مردم با کاشت فناوری در بدن خود می‌توانند توانایی‌های بیشتری داشته باشند و حتی افراد سالم هم می‌توانند از این تراشه‌های هوشمند بهره‌مند شوند».
البته در ماه‌های اخیر فراخوان‌های فراوانی راه‌اندازی شده است که در آنها تلاش میشود جلوی این فعالیت‌ها گرفته شود. فعالان در این فراخوان‌ها بر این باورند که بشر نباید بواسطه فناوری‌های پوشیدنی یا تراشه‌های هوشمند بدن خود را دستکاری کند یا از فرم انسان‌های نرمال خارج شود. در بیانیه یکی از این فراخوان‌ها گفته شده است: «مردم از فناوری‌های مرموز و دنیای ناشناخته در هراسند. اگرچه داستان‌های تخیلی انسان‌های متفاوت با توانمندی‌های نامحدود را به نمایش می‌گذارد، ولی نمی‌توان این فضا را در دنیای واقعی تجربه کرد. ما نباید اجازه ورود این فناوری‌ها را به بدن خود بدهیم».
برای هاربیسان ارتقای فیزیکی به کمک فناوری بخش آسان قضیه بود و البته پذیرش این اتفاق از طرف محیط پیرامون درگیری‌های بیشتری را برای او به همراه آورد. او دایماً صورت خود را با اطرافیان مقایسه می‌کند و برای آرایش مو یا استفاده از عینک آفتابی درگیر شده است. او برای آنکه بتواند مشکل خود و دیگر مبتلایان به کوررنگی را برطرف کند، بتازگی شرکتی را با نام Cyborg Foundation تأسیس کرده است. در این شرکت فعالیت‌های تحقیقاتی گسترده برای توسعه این فناوری انجام میشود و البته یک مرکز روانشناسی ویژه هم در آن دایر شده است. در این مرکز کارشناسان فراوانی در حال انجام بررسی‌های لازم هستند تا به افرادی که قرار است آنتن روی سر آنها نصب شود، کمک کنند.
وظیفه گروه مذکور این است که بتوانند مشکلات روانی نصب همیشگی یک فناوری داخل بدن را برطرف کنند و همه انسان‌ها بتوانند چنین اتفاقی را بپذیرند. چرا که هاربیسان معتقد است کاشت فناوری در بدن فقط برای مبتلایان به کوررنگی محدود نمی‌شود و در آینده نزدیک می‌توان از این اتفاق برای درمان بیماری‌های مختلف استفاده کرد.