برخی مشترکان موبایل هیچگاه طعم ترابردپذیری را نمی‌چشند
با گذشت یک هفته از اجرای آزمایشی و محدود طرح ملی ترابردپذیری شماره‌های تلفن همراه، مشخص شد که چه مشترکانی امکان ترابرد خطوط‌شان را ندارند.
سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی از دو سال گذشته رسما وارد اجرای طرح ساماندهی فاقد اطلاعات و جعلی شد و بر این اساس سه فاز اجرایی را برای ساماندهی یکپارچه در نظر گرفت.
شروع اولین فاز به اواخر سال 93 باز می‌گردد که از تمام مشترکان تلفن همراه درخواست شد تا اطلاعات مربوط به مالک خط را در دیتابیس اپراتورها وارد کنند.
مرحله دوم نیز مربوط به برخورد با دارندگان بیش از 10 سیمکارت در هر اپراتور می‌شد که عملا احیای مصوبه سال 1390 کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات بود.
مشترکانی که تا پیش از این مصوبه اقدام به خریداری بیش از 10 سیم کارت از یک اپراتور کرده بودند، مشمول این فاز نمی‌شدند اما کسانیکه بعد از تاریخ مذکور سقف تعداد خرید سیمکارت در اپراتورها را رعایت نکردند، باید به انتخاب خودشان تنها 10 سیمکارت را فعال نگه می‌داشتند.
فاز سوم هم در ارتباط با تطبیق اطلاعات ارائه شده از سوی مشترکان در فاز اول با حقیقت اطلاعات هویتی آنها بود؛ بر این اساس سامانه‌ای تدارک دیده شد که مشترکان موبایل می‌توانستند با مراجعه به آن از تعداد سیم‌کارت‌های به نامشان در اپراتورهای مختلف مطلع شوند.
بعد از اتمام فازهای تعبیه شده، سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی با وقفه‌ای سراغ اجرای طرح ملی ترابردپذیری شماره‌های تلفن همراه رفت.
ترابردپذیری که یک هفته است وارد اجرای آزمایشی و محدود شده، امکان انتقال مشترکان در اپراتورها را فراهم می‌کند.
مشترکان همراه اول، ایرانسل و رایتل می‌توانند در صورت عدم رضایت از خدمات‌دهی اپراتورشان، سیم‌کارتشان را برداشته و به اپراتور دیگری بروند.
بنابراین مزیت ترابردپذیری در نقل و انتقال بین اپراتوری مشترکان موبایل با حفظ شماره است.
با این حساب تصور میشود که طرحی به گستردگی ترابردپذیری و در ابعاد ملی، ناقض مصوبات قبلی کمیسیون تنظیم مقررات در ارتباط با محدودیت در داشتن تعداد سیم‌کارت‌ها باشد.
برای روشن‌تر شدن موضوع، فرض کنید 10 سیمکارت فعال در شبکه ایرانسل دارید و اکنون می‌خواهید سیمکارت رایتل خود را نیز به ایرانسل ترابرد کنید.
ابتدا تصور میشود که ترابردپذیری تغییری در ماهیت مشترکان اپراتور اولیه ایجاد نمی‌کند اما برخلاف تصور، زمانیکه مشترکان با شماره خودشان به اپراتور جدید مهاجرت می‌کنند دیگر زیر چتر اپراتور مقصد خواهند بود و اصطلاحا از اپراتور اصلی‌شان کنده شده‌اند.
بنابراین الزام داشتن حداکثر 10 سیمکارت در اپراتورها، همچنان پابرجا خواهد بود. اگر مشترکی اقدام به ترابرد شماره‌اش کند اما در حین اجرای عملیات ترابرد، سامانه رگولاتوری متوجه فعال بودن بیش از 10 سیمکارت او در اپراتور مقصد شود، جلوی اجرای این کار با ارسال پیام Error به مشترک گرفته میشود.
طبق فرضی که داشتیم، مشترک نمی‌تواند سیمکارت رایتلی خود را به ایرانسل منتقل کند زیرا در این صورت تعداد سیم‌کارت‌های ایرانسلی‌اش بیشتر از حد مجاز میشود.
مشترکانی که 10 سیمکارت در اپراتور A داشته باشند، نمی‌توانند هیچ سیم‌کارتی از اپراتورهای B، C، D و… به اپراتور A منتقل کنند؛ تفسیر دیگر این فرضیه "محدودیت در ترابردپذیری برای برخی مشترکان موبایل" است.
طرح کهنه ترابردپذیری در دنیا، به تازگی در ایران اجرایی شده و می‌تواند منجر به رقابت شدید بین اپراتورهای موبایل بر سر ارائه خدمات باکیفیت شود.
مشترکان موبایل نیز می‌توانند هر زمان که اراده کردند، سیم‌کارتشان (شماره‌شان) را از یک اپراتور به اپراتور دیگر ببرند.