از دکتر گوگل نپرسید
اگرچه استفاده از فناوری‌های جدید و همچنین اطلاعات بی‌انتهای وب‌سایت‌ها تا حد زیادی به زندگی همه افراد کمک کرده است، اما گاهی اتکای بی چون و چرا به منابعی مانند وبلاگ‌های پزشکی یا ویکی‌پدیا برای درمان خودسر بیماری‌هایی که شاید پزشک‌ها اطلاعات دقیق‌تری درباره آنها دارند، می‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری داشته باشد.
آرون سوامینات که مدیر برنامه بیماری التهابی روده در بیمارستان Lenox Hill و استاد پزشکی در دانشکده پزشکی Hofstra Northwell است، مطلبی را درباره استفاده از سایت‌های پزشکی و یا ویکی‌پدیا برای درمان بیماری‌ها و عواقبی که این کار ممکن است داشته باشد، در نیویورک‌تایمز نوشته است.
در این متن آمده است: «یکی از بیماران من که مبتلا به کرون (Crohn) بود، مصرف داروهای خود را متوقف کرد. او به طور تجربی درباره پیوند مدفوع شنیده بود و تصور می‌کرد درمان مناسبی برای اوست. پس از اینکه با یک سایت اینترنتی -خودتان انجام دهید (do-it-yourself)- مشورت کرد و پس از خوددرمانی که انجام داد حتی بیش از پیش دچار علائم ناتوان‌کننده شد. او سرانجام پذیرفت که به درمان پیشین خود برگردد و یک هفته پس از آن بهبود یافت.
به منظور درک اینکه چرا بیماران مبتلا به التهاب روده اطلاعات خود را از جایی غیر از پزشکشان دریافت می‌کنند، من و همکارانم یک مطالعه انجام دادیم. ما دریافتیم که بیش از ۹۰ درصد از بیماران، اینترنت را برای اطلاعات جست‌وجو می‌کنند. بیشتر بیماران نیز سایت‌های WebMD، Mayo Clinic و یا ویکی‌پدیا را مورد جست‌وجو قرار می‌دهند.
در حالی که این سایت‌ها می‌توانند مکان‌های مفیدی برای به دست آوردن اطلاعات عمومی باشند، به اندازه کافی حاوی اطلاعات متنوع و منحصر به فردی نیستند که به کاربران این امکان را دهند تا تصمیم‌های کاملا آگاهانه بگیرند. این سایت‌ها نمی‌توانند به درستی فواید و خطرات ناشی از یک درمان خاص را در زمینه شرایط منحصر به فرد بیماران مشخص کنند.
به عنوان کسی که علاقه ویژه‌ای به مدیریت این بیماری‌های پیچیده دارد، همکاران پزشک من اغلب سخت‌ترین بیماران خود را برای گرفتن نظر دوم برای من می‌فرستند. اغلب اوقات، بیماران بهبود نیافته‌اند، زیرا آنها از دریافت درمان‌های موثر خودداری می‌کنند، با این توجیه که یک نفر یک جایی (که البته اغلب اوقات در اینترنت است) آنها را از انجام معالجات ترسانده است و مشاوره‌ای نادرست درباره شرایط خاص بیمار به آنها داده، یا درباره فواید درمان‌های خانگی و رژیم‌ها مبالغه کرده است.
به عنوان یک پزشک، که مدیریت یک بیماری را بر عهده دارد که در حال حاضر هیچ درمانی برایش نیست و یا یک بیماری که ممکن است رژیم‌های درمانی متعددی داشته، من باید نسبت به انتخاب بیماران خود فکر بازی داشته باشم. با این وجود، هدف من این است که از دانش و تجربه کسب‌شده در طول زندگی حرفه‌ای خود برای بهبود علائم، حفظ کیفیت زندگی و کمک به جلوگیری از عوارضی مانند بستری و جراحی کمک -در حالی که به استقلال بیماران خود احترام می‌گذارم- استفاده کنم و این گاهی اوقات بدان معناست که باید از بیمارانم بخواهم از پرسیدن نظرات و مشاوره‌های پزشکی «دکتر گوگل» خودداری کنند.»