نوبت قرص‌های دیجیتال
آقای سم نه یک دانشمند است نه یک پزشک حاذق، فقط یک قاشق ساده است که می‌تواند با سنسورهایش میزان سدیم موجود در غذا را تعیین کند
نه وقت می‌خواهد و نه برو و بیای مطب‌های شلوغ بیخ تا بیخ مریض نشسته.
فقط کافی است کمی از جیب مایه بگذارید و یکی تهیه کنید؛ یک پزشک همراه. یک رصدکننده‌ی سلامتی که وقت و بی‌وقت می‌تواند از حال و روزت خبر بدهد.
یک همراه که یا روی دستت می‌بندی یا قورتش می‌دهی! بله، یک فناوری خاص پزشکی که قرار است از عالم و آدم بی‌نیازت کند.
فناوری‌های پزشکی این روزها به‌شدت در حال پیشرفت هستند و به زودی خیلی‌ها را از مراجعه به مراکز درمانی بی‌نیاز می‌کنند.
قرص بزن و سوار شو
مسافران بیشتر دست به کارهای عجیب‌وغریبی می‌زنند. یکی پیشنهاد اقامات درهتل رایگان دارد و آن یکی پیشنهاد تورهای نصف قیمت کشورهای دوردست.
این وسط هواپیمایی بریتانیا برای جذب بیشتر مسافران به خصوص برای سفرهای طولانی ترفند تازه‌ای به کار گرفته است؛ اهدای قرص دیجیتالی سلامت!
یعنی از این بعد در سفرهای هواپیمایی بریتانیا به جای تعارف آبنبات‌های گلوگیر در ابتدای پرواز به همه‌ی مسافران قرص‌های دیجیتالی تعارف می‌کنند.
این قرص‌ها توانایی تشخیص مقدار اسیدمعده و تغییر منوی سرو غذا را دارند؛ یعنی قرص را می‌خورید و بعد سنسوری که روی دستتان وصل شده به خدمه‌ی پرواز می‌گوید که شما چه وضعیت مزاجی‌ای دارید و توی آن لحظه دلتان چه می‌خواهد؟
بیف استراگانف یا چیکن باربکیو؟ نوشیدنی سرد با یخ زیاد یا یک فنجان قهوه‌ی گرم با شیر اضافه؟ هواپیمایی بریتانیا معتقد است با اطلاعات به دست‌آمده از طریق قرص، بهترین شیوه برای مدیریت خواب، خوراک و وسایل سرگرمی مسافر را به کار می‌گیرد.
برای این‌که سنسور می‌تواند علاوه بر وضعیت مزاجی مسافر به تیم خدمه‌ی هواپیما وضعیت مسافر مانند خواب، بیداری، گرسنگی، اضطراب، سرما، گرما و ناراحتی را گزارش دهد.
شرایط محیطی کابین مسافر مانند نورپردازی، تنظیم صندلی و تهویه‌ی هوا با اطلاعات سنسور می‌توانند تغییر کنند.
براساس فرم ثبت اختراع این طرح، هواپیمایی بریتانیا تصمیم به طراحی نرم‌افزار کاربردی دارد که در تمام مدت سفر مسافران را همراهی کند، از زمان ترک خانه یا محیط کار تا پایان پرواز. این فناوری تا آخر سال 2019 در پروازهای بریتانیا به کار گرفته می‌شوند.
شوری‌اش را در می‌آورد
نمک دارد؟ ندارد؟ بخورم فشارم برود بالا چی؟ نخورم؟ دلم می‌خواهد بخورم! این‌ها چالش‌های هر روز یک بیمار مبتلا به فشار خون بالاست. حجم زیادی خوراکی خوشمزه و بی‌خبری از میزان نمک پنهان هر کدام.
فشار خون، بیماری خاموش قرن تازه، محدودیت‌های زیادی دارد. تنها روش کنترل و بهبودش هم کنترل میزان نمک غذاست که البته هیچ وقت اندازه و مقدار نمک به صورت علمی صورت نمی‌گیرد و همیشه با اطمینان به ذائقه‌ی چشایی است که خیلی اوقات نمک پنهان در غذاها بدون این که طعم شوری خاصی داشته باشد، کار دست بیمار می‌دهد.
این وسط «Mr. Sam» به کمک آمده، البته آقای سم نه یک دانشمند است نه یک پزشک حاذق، یک قاشق ساده است که می‌تواند با سنسورهایش میزان سدیم موجود در غذا را تعیین کند.
وقتی قاشق را در غذا فرو می‌کنید، سنسور میزان نمک موجود در غذا را اندازه‌گیری می‌کند و اطلاعات را درون خود نگه می‌دارد.
در قسمت انتهایی قاشق هوشمند یک حافظه‌ی فلش وجود دارد که به آسانی از قاشق جدا شده و با اتصال به تلفن هوشمند، مقادیر اندازه‌گیری‌شده را نشان می‌دهد، لازم به ذکر است اگر گوشی هوشمند شما دارای NFC باشد، دیگر نیازی به اتصال مستقیم فلش نیست.
معاینه می‌کنیم بی‌دست!
است بدون این‌که به شما دست بزند، معاینه‌تان کند. برای این‌که دانشمندان ژاپنی درحال کار روی روش گرفتن ضربان قلب بدون گذاشتن حسگری روی بدن هستند.
آن‌ها ادعا کرده‌اند که این روش دقتی برابر با دقت نوار قلب دارد؛ یعنی وقتی شما توی محل کار هستید و دارید طبق معمول به کار و بارتان می‌رسید اما جایی دیگر فعالیت‌های قلبی‌تان ثبت میشود.
این طور همیشه پرونده‌ی پزشکی‌تان هم ردیف است. اما چطور؟ شرکت پاناسونیک با دانشمندان مرکز نوآوری دانشگاه کیوتوی ژاپن دستگاهی ساخته‌اند که می‌تواند از راه دور فعالیت‌های قلبی هر کسی را ثبت کند.
این روش از فناوری رادار موج میلی‌متری طیف گسترده برای گرفتن مخلوط درهمی از سیگنال‌های خروجی از بدن استفاده می‌کند.
بعد یک الگوریتم این اطلاعات را پردازش و سیگنال‌های لازم را از بین بقیه‌ی سروصداها و اختلال‌ها جدا می‌کند، البته ضربان قلب، تنها سیگنالی نیست که این دستگاه دریافت می‌کند.
بدن انواع سیگنال‌ها را در آن واحد می‌فرستد، از جمله تنفس و حرکت بدن. این مخلوط درهمی از اطلاعات است.
الگوریتم دستگاه هم تمام آن‌ها را از هم تشخیص می‌دهد اما موج مشخصه‌ی ضربان قلب را از سیگنال‌های رادار جدا و فواصل آن را از هم محاسبه می‌کند.
رمز… دوپس… دوپس
تا قبل از این صحبت از گوشی‌های تلفن همراهی بود که با اثر انگشت طرف رمزگشایی می‌شدند.
بعد هم که اپل در نسخه‌ی جدید آیفون‌اش از تشخیص چهره و رصد مردمک و این‌جور چیزها گفت اما حالا می‌خواهند از ضربان قلب برای باز کردن صفحه کلیدها استفاده کنند؟ دانشمندان چینی در حال تحقیق روی پروژه‌ای هستند که با استفاده از سیگنال‌های قلبی هر کسی کد شناسایی او را تعریف می‌کند.
در این پروژه از یک حسگر پوستی برای اندازه‌گیری فعالیت الکتریکی قلب (الکتروکار دیوگراف فرد بیمار) میشود. مرحله‌ی اول هم برای رمزگشایی پرونده‌های پزشکی است
یعنی همان طور که الکتروکار دیوگراف‌ها به طور معمول در پرونده‌های الکترونیکی پزشکی افراد ثبت و ضبط می‌شوند، می‌توانند در جهت قفل‌گشایی این پرونده‌ها مورد استفاده قرار گیرند و مفید باشند.
سیگنال‌های الکتروکاردیوگرافیکی از مهم‌ترین و رایج‌ترین معیارهای فیزیولوژیکی است که به منظور ارزیابی میزان سلامت فرد بیمار جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل میشود
در حالی که سیگنال‌های الکتروکاردیوگراف در تشخیص‌ها و معالجات بالینی کاربرد دارند و از طریق سیستم شبکه به پرونده‌های الکترونیکی پزشکی منتقل می‌شوند
می‌توان به طور هوشمندانه‌ای از قابلیت آن‌ها برای رمزگذاری اطلاعات مجددا استفاده کرد. این روش به حفظ و نگهداری ایمن اطلاعات پرونده‌ها کمک می‌کند.
چینی‌ها وعده داده‌اند بعد از قسمت اول ماجرا، ضربان قلب هر کسی را مثل اثر انگشت خاص کنند و به عنوان وسیله‌ی تشخیص هویت به کار بگیرند.