چرا «همراه اول» به مهاجرین افغانستانی سیمکارت نمی‌فروشد؟
براساس مشاهدات میدانی و پیام‌های مخاطبان تسنیم از اسفند ماه ۹۶ سیمکارت همراه اول برای مهاجرین افغانستانی دارنده کارت آمایش و پروانه اقامت به فروش نمی‌رسد و جالب‌تر اینکه همراه اول در این مدت حتی از ارائه یک توضیح هم دریغ کرده است.
مدت زمان زیادی از انتشار گزارش تحلیلی تسنیم مبنی بر مطالبات به جامانده مسئولان به رغم وعده‌های داده شده به مهاجرین افغانستانی نمی‌گذرد که پیام‌های مخاطبان افغانستانی تسنیم گویای اتفاق دیگری در محیط اطرافمان است، اتفاقی که پس از تائید صحت آن بطور جدی ذهن را با این چالش مواجه می‌سازد که اعمال چنین محدودیت‌هایی که از زمره نیازهای ابتدایی هر فرد در جامعه امروز میشود، در دولتی به نام «تدبیر و امید» چه معنایی می‌تواند داشته باشد در حالیکه یک «بی‌تدبیری» جامعه مهاجر را هر روز بیش از پیش به کام «ناامیدی» می‌کشاند.
به دنبال دریافت پیام مخاطبان بازدید میدانی از چند فروشگاه سیمکارت همراه اول و دفاتر پیشخوان داشتیم، در ابتدا تصور بر این بود که شاید این محدودیت مشابه امتناع بانک‌ها از صدور عابربانک برای دارندگان کارت آمایش باشد اما تلاش برای خرید یک سیمکارت ناقابل همراه اول با پروانه اقامت هم ممکن نبود به‌طوری‌که درخواست ما با پاسخ تند کارکنان دفاتر پیشخوان مواجه می‌شد «همراه اول به افغانی‌ها نمی‌دهیم، سایت از اسفند برای اتباع بسته است».
حالا از ادبیات و رفتار به دور از شأن کارکنان دفاتر پیشخوان با مهاجرین که بگذریم، تازه می‌رسیم به این موضوع که دقیقا چه اتفاقی در حال رخ دادن است و چه پیشامدی در انتظار مهاجرین که دیروز عابربانک را قطع کردند، امروز سیمکارت و فردا را خدا می‌داند… در حالیکه عابربانک و سیمکارت از ابتدایی‌ترین مواردی است که در جامعه امروز هر فردی جهت انجام امور روزمره به آن نیاز دارد.
آنچه بنظر می‌رسد جریانی ضدمهاجرینی با حرکتی خزنده و نرم در بدنه‌های اجرایی و در سطوح تصمیم گیری‌های کلان نفوذ کرده که متأسفانه نه تنها به رغم شعارهای فراملیتی و ژست‌های حقوق بشرانه و انسان‌دوستانه، مهاجرین را به تحکیم روابط دو ملت امیدوار نمی‌کند؛ بلکه با تصمیمات نادرست و اشتباه و البته عامدانه چهره خود را برای تلاش در مسیر احقاق حقوق بشر فارغ از ملیت و نژاد و قوم را در اذهان مهاجرین فرو می‌ریزد.
گرچه در برخی موارد چون آمار و ارقام بیکاری و اتهام زنی بی‌مورد به مهاجرین می‌توان اینگونه تحلیل کرد که متولیان ناتوان حل معضل بیکاری، عملکرد نامطلوب خود را بر دوش مهاجرین می‌نهند، اما واقعیت این است که در مواردی چون قطع صدور عابر بانک و سیمکارت چه کسانی و چه سودی از این ماجرا می‌برند.
در هر صورت براساس مشاهدات میدانی و پیام‌های مخاطبان تسنیم از اسفند ماه 96 سیمکارت همراه اول برای مهاجرین افغانستانی دارنده کارت آمایش و پروانه اقامت به فروش نمی‌رسد و جالب‌تر اینکه همراه اول در تمام این مدت حتی ارائه یک توضیح در ارتباط با این تصمیم خود را نیز روا ندانسته است.
با چنین شرایطی معلوم نیست فردا که از خواب برخیزیم چه اتفاق دیگری برای مهاجرین افغانستانی رقم خواهد خورد؟ اتفاقی که مهاجرین را در جریان زندگی روزمره محدود و فرسوده می‌کند… باز هم تکرار می‌کنم که چه کسی ازین ماجرا سود می‌برد؟ خدا می‌داند؟ اما نقطه پرگار زندگی مهاجرین دارد به روزهای تلخ دولت‌های دهه 70 و 80 می‌رسد که ژست روشنکفری می‌گرفتند اما ظلم‌های تاریخی را به افغانستانی‌ها روا داشتند.