«بروتوپیا»؛ سیلیکون ولی مردانه
«سیلیکون ولی در اصل یک یوتوپیا مدرن است که در آن همه می‌توانند تغییر کنند. البته به استثنای زن‌ها!
برای زنانی که در صنعت تکنولوژی کار می‌کنند، سیلیکون ولی یک سرزمین رویایی پر از شرکت‌های موفق، رنگین‌کمان‌های واقعیت مجازی، یونیکورن و آبنبات‌های پرینت شده سه‌بعدی نیست.
سیلیکون ولی به جای یک آرمانشهر (یوتوپیا) در اصل یک «بروتوپیا» (Brotopia) – سرزمین برادرها و مردها – است که در آن مردان همه چیز را در دست دارند و بر همه حکومت می‌کنند. زن‌ها که تعدادشان در مقابل مردها در سیلیکون ولی ناچیز است، معمولا با فضاهای کاری مسموم و پر از اذیت و آزار جنسی سروکار دارند.» این بخشی از نوشته‌های «امیلی چانگ» مجری مشهور تلویزیون بلومبرگ و نویسنده این کتاب است.
چانگ به خاطر مصاحبه‌هایش با مشهورترین کارآفرینان سیلیکون ولی به شهرت رسیده است. او در این کتاب گوشه‌ای از تبعیض جنسیتی را در سیلیکون توصیف می‌کند. این در حالی است که بسیاری همواره سعی دارند چهره آن را کاملا ایده‌آل گرایانه و برابر برای تمامی افراد نشان دهند.
چانگ در این کتاب نشان داده که خیلی از مدیران زن ارشد کمپانی‌های بزرگ سیلیکون ولی مانند «شریل سندبرگ» از فیس‌بوک، «سوزان ووجسیکی» از یوتیوب و «ماریسا مایر» مدیر ارشد سابق یاهو تلاش بسیار زیادی برای شکستن سنت‌های سیلیکون ولی کرده‌اند و به‌سختی خودشان را توانسته‌اند به سطوح ارشد مدیریت در این کمپانی‌ها برسانند. چانگ در این کتاب نشان داده که چگونه برخی از این زنان مانند «سوزان فاولر» مهندس اسبق اوبر برای هموار کردن مسیر برای فعالیت زنان در سیلیکون ولی، گاهی حرفه و حتی جانشان را به خطر انداخته‌اند.
این کتاب مورد توجه و استقبال بسیاری از کارشناسان و خبرگزاری‌های آمریکایی قرار گرفته است و حتی نشریه نیویورک تایمز و سان‌فرانسیسکو کرونیکل این اثر چانگ را چیزی فراتر از یک کتاب معمولی تلقی کرده‌اند.